Resaca de Glasgow
O ruído mediático do cume climático tranquilizará a resaca. A pesar de que a COP26 ía ser un punto de inflexión, a tristeza viuse reflectida nas decisións tomadas ou, mellor dito, nas decisións non adoptadas. Sen follas de ruta para o final dos combustibles fósiles; sen completar o desenvolvemento normativo do acordo de París; sen financiamento suficiente para facer fronte á emerxencia. O máis doloroso é que os estados ricos néguense a crear un fondo para paliar os danos que empezan a sufrir no sur global. Glasgow tiña que aclarar si a chama de París seguía acendida, é dicir, si tomaríanse compromisos vinculantes que non poderían superar a barreira de 1,5 graos. Non o conseguiu.
Conscientes de que o obxectivo principal ía fallar, os principais líderes nos primeiros días lanzaron os seus discursos floridos, marcháronse e deixaron que as súas delegacións loitasen polos intereses dos estados fortes e os grupos de presión fósiles. Para evitar un desprestixio total, varios países impulsaron acordos sectoriais sobre emisións de metano, deforestación, coches con motores térmicos, etc., pero cada acordo deixounos longas listas dos que non asinaron. Quizá o máis intolerable, que non hai ningún compromiso vinculante. De feito, este é o núcleo do sistema internacional de loita contra a emerxencia climática. Voluntariedad. Así as cousas, a brecha vaise agrandando. Brecha múltiple: entre o que hai que facer e o que se expresa; entre o que se expresa e firma; entre o que se asina e o que se fai realmente. De súpeto, atopámonos nun apuro.
Con todo, a constatación de que o marco derivado das Nacións Unidas sumiuse no cinismo climático non suaviza o reto ao que nos enfrontamos. Todo o contrario. A todos obríganos a pechar e pechar a brecha entre o que hai que facer e o que está a facer. Estásenos pechando a xanela de oportunidade e si non se cambia moito e rápido, o choque que se inicia cos límites do planeta terá consecuencias brutas para todos. É máis, a transformación dun sistema socio-económico prexudicial que actúa coma se non houbese fronteiras nunha contorna con recursos limitados é inevitable. Ademais, deberemos facelo nun contexto cada vez máis reducido de recursos enerxéticos e materias primas esenciais. Na medida en que o fracaso ecolóxico que anuncia a evolución do clima é algo irreversible, máis que esperanzas, necesitamos un florecimiento do ecoloxismo. Empecemos.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Non puiden pechar o caixón despois do último par de medias que me quedaban, as cales se devoraban mutuamente. Así estaba, mal pecho, xa durante dúas semanas, o pixama (na tirada dos pixamas, salvo tres regaladas, non hai pixama; a camiseta “para casa” está chea de... [+]
Un prestixioso arquitecto chega desde Londres a un pequeno pobo galego. Trátase de David Chipperfield, un edificio con oficinas en Berlín, Milán e Xangai, e que conta cun amplo equipo de edificios. Unha arquitectura elegante, requintada, feita por un Sir. A historia comeza na... [+]
Estás no bar, na barra, pedindo. No mostrador outras persoas tamén. En breve tocarache a quenda, pero o criado non che preguntou que é o que queres, saltouche e atendeu ao home que veu detrás de ti. Quedóuseche a cara estúpida e queres atraer a atención do camareiro, que... [+]
Gustaríame escribir a esta cousa que levo dentro. Cúmprense case cinco anos da pandemia, e os que eramos mozos naquela época, aínda que seguimos sendo mozas, comezamos a orbitar noutros espazos. A vivenda, o proxecto de vida, a maternidade, o traballo, a saúde... as ordes... [+]
Lembran? O 90% do Parlamento aprobou o Acordo Educativo hai dous séculos –perdoa, dous anos–. A reacción dos congresistas da esquerda moveuse entre euforia e satisfacción moderada. Segundo o documento aprobado, os centros privados seguirían recibindo diñeiro público,... [+]
Estar é facer. Así o di este ano a Feira de Durango, e é certo, polo menos no caso da propia feira e tendo en conta a Euskal Herria. A presente edición é xa a 59 edición da Azoka, e o feito de que cada ano se celebre demóstrao que a Feira de Durango é unha forma de facer... [+]
En Bilbao traballei durante cinco anos con colectivos en risco de exclusión, ao redor da fenda dixital, sobre todo coas mulleres. No camiño, atopeime con violencias machistas e outros moitos problemas. De forma moi orgánica, comecei a relacionarme e a entender o traballo dos... [+]
O Consello de Euskalgintza está a alertar da emerxencia lingüística que estamos a vivir nas últimas semanas. Pasaron bastantes anos desde que se empezou a describir a situación do proceso de revitalización do eúscaro no cruzamento, na rotonda, no inpasse e con palabras... [+]
A evolución que tomou Internet nos últimos 15 anos, unido ao seu modelo tecnolóxico e de negocio, fainos pensar que é unha ferramenta para incrementar os peores aspectos da humanidade. En todo o mundo creáronse axentes que non están satisfeitos con esta idea. Traballan... [+]
Os últimos anos saio pouco. Díxeno moitas veces, seino, pero polo si ou polo non. Hoxe asistín a unha sesión de bertsos. “Deséxolle moito”. Si, por iso avisei que saio pouco, supoño que vostedes asisten a moitos actos culturais, e que teñen máis que comparar. Pero... [+]
En 2006, Baltasar Garzón, entón xuíz estrela, sufriu unha especie de revelación e redactou unha práctica que garantía os dereitos dos detidos por terrorismo. O mesmo xuíz viu pasar pola súa sala a centenares de detidos incomunicados, moitos deles con evidentes signos de... [+]
Son un dos máis bonitos recordos que teño no corazón. Naquela época estaba a facer Filoloxía Vasca e fomos a unha sociedade de Arbizu a un concerto de Ruper Ordorika. Alí estaban Rikardo Arregi Diaz de Heredia e Juanjo Olasagarre. Non me atrevín a dicirlle a Arregi que... [+]
Recentemente, ante a pregunta sobre en que consistía a emerxencia climática, un científico deu a excelente resposta: “Mire, a emerxencia climática é esta, cada vez ves no teu móbil máis vídeos relacionados con fenómenos meteorolóxicos extremos, e cando te dás conta,... [+]
Dise que Simone de Beauvoir escribiu que o opresor non sería tan forte si non tivese cómplice nas liñas do oprimido. A min paréceme moi normal... Que queredes? Cando estás pisado, tamén é comprensible que queiras mellorar a túa condición, e para iso é moi útil ofrecer... [+]