Resaca de Glasgow
O ruído mediático do cume climático tranquilizará a resaca. A pesar de que a COP26 ía ser un punto de inflexión, a tristeza viuse reflectida nas decisións tomadas ou, mellor dito, nas decisións non adoptadas. Sen follas de ruta para o final dos combustibles fósiles; sen completar o desenvolvemento normativo do acordo de París; sen financiamento suficiente para facer fronte á emerxencia. O máis doloroso é que os estados ricos néguense a crear un fondo para paliar os danos que empezan a sufrir no sur global. Glasgow tiña que aclarar si a chama de París seguía acendida, é dicir, si tomaríanse compromisos vinculantes que non poderían superar a barreira de 1,5 graos. Non o conseguiu.
Conscientes de que o obxectivo principal ía fallar, os principais líderes nos primeiros días lanzaron os seus discursos floridos, marcháronse e deixaron que as súas delegacións loitasen polos intereses dos estados fortes e os grupos de presión fósiles. Para evitar un desprestixio total, varios países impulsaron acordos sectoriais sobre emisións de metano, deforestación, coches con motores térmicos, etc., pero cada acordo deixounos longas listas dos que non asinaron. Quizá o máis intolerable, que non hai ningún compromiso vinculante. De feito, este é o núcleo do sistema internacional de loita contra a emerxencia climática. Voluntariedad. Así as cousas, a brecha vaise agrandando. Brecha múltiple: entre o que hai que facer e o que se expresa; entre o que se expresa e firma; entre o que se asina e o que se fai realmente. De súpeto, atopámonos nun apuro.
Con todo, a constatación de que o marco derivado das Nacións Unidas sumiuse no cinismo climático non suaviza o reto ao que nos enfrontamos. Todo o contrario. A todos obríganos a pechar e pechar a brecha entre o que hai que facer e o que está a facer. Estásenos pechando a xanela de oportunidade e si non se cambia moito e rápido, o choque que se inicia cos límites do planeta terá consecuencias brutas para todos. É máis, a transformación dun sistema socio-económico prexudicial que actúa coma se non houbese fronteiras nunha contorna con recursos limitados é inevitable. Ademais, deberemos facelo nun contexto cada vez máis reducido de recursos enerxéticos e materias primas esenciais. Na medida en que o fracaso ecolóxico que anuncia a evolución do clima é algo irreversible, máis que esperanzas, necesitamos un florecimiento do ecoloxismo. Empecemos.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Un dos motivos para a investidura de Salvador Illa como president da Generalitat foi o pacto PSC-ERC. Non é un pacto soberanista en absoluto, pero nalgúns aspectos poderíanse abrir novas portas, a menos que a estratexia política de freado do PSC-PSOE, que é habitual, volva... [+]
A rexión de Mérida (México) foi obxecto este ano de gran polémica pola colocación nunha praia dunha escultura en homenaxe ao deus grego Poseidón. Merida atópase na península de Yukatán, onde o pobo de Maia trata de preservar a súa cultura, dentro das transformacións... [+]
Os meus ciclos comezan en setembro e terminan en xuño, en realidade, (ía porme, pero cada vez que utilizo o plural grítame un anano na cabeza, “serán teus!”), e así foi na miña vida, haxa ou non vacacións, teña ou non traballo remunerado no horario. Nin os... [+]
No verán, os xubilados non adoitamos ter fame de vacacións e podemos analizar con calma todo o que nos rodea. Velaquí algúns temas que me sorprenderon.
España. A Eurocopa e os Xogos Olímpicos han cumprido todo o verán. Teño que dicir de antemán que a competitividade... [+]
Coa caravana Zabalduz, na cidade de Bihac, en Bosnia Herzegovina, a activista Nihad Suljic explicounos que o río Drina é a maior tumba dos Balcáns. Para que non se esquezan, encárgase de identificar os cadáveres que se atopan e de darlles sepultura, co fin de recoñecer a... [+]
Xa non sei si estamos golpeados polas ondas de calor, si é unha hipocrisía de sempre ou unha lóxica sistémica, pero a brecha entre o que sabemos, o que dicimos e o que facemos, máis aló da preocupación, sorpréndeme, sobre todo nun ambiente estival. Noticias,... [+]
Entre moitas caídas tamén hai logros. Unha nai nova duns 35 anos preguntábame o outro día como conseguían na súa escola que os compañeiros que non recibiran o eúscaro en casa aprendan e falen tan ben como os nenos e nenas que eran euskaldunes de casa. Na escola había... [+]
A situación actual require unha análise minuciosa do que hai detrás dos títulos, as manifestacións, a difusión manipulada dalgúns feitos, a ocultación escura doutros e a propaganda disfrazada de análise na maioría dos grandes medios de comunicación. A situación esixe... [+]
Os empresarios e responsables políticos do sector dinnos que o turismo xera riqueza e emprego, pero que é o traballo turístico? Que tipo de traballo xera o turismo? E quen gana con iso?
A entidade San Sebastián Turismo di que máis de 15.000 persoas traballan no sector en... [+]
A principal característica do meu equipo de baloncesto é a súa personalidade. Adóitase dicir que isto é unha característica común entre o equipo e a afección. Con todo, desde a dirección non se ten en conta esa identidade de todos os afeccionados. De feito, os... [+]
As estacións de tren de moitas cidades mostran a beleza máis alta da estrutura de ferro do século XIX, xunto co auxe da chegada ao epicentro da cidade. É como entrar na cidade pola porta principal, unha perla de arquitectura e de lugar. Con todo, en moitas cidades, nos... [+]
Por que non deixalo. O que escribe as columnas sempre segue as apologias da retirada a tempo. Antes de esgotar existencias. Os temas, a min, non os puiden esgotar, porque non son experto en nada, e nunca tiven mensaxes que transmitir a Euskal Herria. Non me serviría de... [+]
Comezo do verán. Resaca do festival EHZ (atx, dor de cabeza). Ganas de respirar despois dun curso cargado. Baleirar a cabeza. Reconectar elementos crave. Tomarse un tempo en familia, volver ver a vellos amigos e descansar (un pouco) na loita diaria. De verdade? !...
En... [+]
Hai palabras, formas, xestos e actitudes que non poden entrar e saír do corpo. Os que se introducen no corpo e podrecen nel. Perforan o corpo. Descompoñan o corpo. Eliminan o corpo. E acabouse. Non se pode volver a un estado anterior a un corpo que se descompuxo. Non... [+]