Nenos de guerra
Era o luns habitual. Dos que non che apetece moito preparar artefactos ao oito da tarde e facer pelexas.
Protexidos contra a chegada do frío, baixaron do coche e alí atopábanse un conxunto de sombras que perseguían á pel gastada. Ante o horror frío, nunha terra descoñecida xogando ao fútbol, moi lonxe da súa terra natal.
Cando ves esa capacidade de abstraerse do horror do sufrimento algo rompe no teu interior. Son nenos, en definitiva, exiliados de guerra que aumentarán as gretas entre os irmáns. Son os fillos dun interesado rival entre dirixentes que van limpar a unha chea de inocentes.
Á marxe da equidistancia, só unha satrapa enviaría aos seus cidadáns ao que parece unha morte segura. Miles de cadáveres para enterrar as conexións entre os pobos soviéticos. Vladimir Putin, o famoso doilor nesta parte do mundo, e Volodomir Zelenski, promotores desta loita afastada do seu fin.
"Facemos de indignados ao ver o corpo dun neno curvo para pechar as portas das nosas casas dun lado a outro"
Zelenski bautizou ao novo mártir occidental. Si, un gobernante que alimenta a propaganda belicista establecida no seo da opinión pública e, ao mesmo tempo, reivindica sen vergoña o seu descontento co seu pobo. Seguramente aos nenos que se divertían ante min non lles ofrecerá nin un segundo do seu tempo.
Na miña profesión cústame inxerir unha chea de títulos que se publican a diario. A palabra "invasión" repítese moito, a pesar de que a guerra entre Ucraína e Rusia iniciouse en 2014, cando a rebelión do extremo dereito provocou a Euromaidana. Neonazismo con pel de cordeiro, en definitiva, camuflado dentro das Forzas Armadas. Estes grupos paramilares son ben coñecidos en Donbass e poden revelar os ataques do Goberno de Kiev. É o resultado da importancia do relato, dunha historia que desprazou a moitos protagonistas.
O paternalismo da sociedade occidental é repugnante. Énchesenos a boca á hora de criticar a Rusia, pero miramos para outro lado cando denunciamos crimes cometidos pola OTAN e Estados Unidos ao longo e ancho do globo terráqueo. Que pensará un mozo sirio cando vexa que Europa acolle a refuxiados ucraínos con brazos abertos? A Unión abandonounos por non ser brancos nin louros. O racismo no seu apoxeo.
Os medios de comunicación complementan as súas portadas con mensaxes repugnantes, promovendo un enfrontamento que matará a persoas desinteresadas nas armas e nas fronteiras. Colocan unha banderita, facéndolles crer que ese xesto buxán proporcionaralles certa tranquilidade moral.
É a única guerra do mundo? Desde a comodidade de Iemen, Etiopía, Palestina, Afganistán... facemos da indignación ao ver o corpo dun neno curvo para pechar as portas das nosas casas. Somos hipócritas, porque nunca estaremos suficientemente cerca do risco.
Árabes, eslavos, orientais... ninguén merece a pena levar esa carga nas costas.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Non quero que a miña filla se disfrace de xitana nos caldereros. Non quero que os nenos xitanos da escola da miña filla gocen de xitanos nos caldereros. Porque ser xitano non é un disfrace. Porque ser xitano non é unha festa que se celebra unha vez ao ano, manchada de roupa... [+]
A verdade é que non sei por que estou a escribir isto. No ambiente conflitivo de hoxe en día non se toman ben este tipo de opinións. É posible que ARGIA non publique isto, xa que non coincide coas opinións que publicaron até agora (pero se finalmente decidiron publicalo,... [+]
O 15 de xaneiro o lobby tecno-empresarial Zeditzak presentou o seu 6º informe, Euskadi e a Unión Europea, un destino compartido de prosperidade e competitividade. O neoliberal Think Tank, formado por expertos emerxentes do mundo das finanzas, presentou unha receita máxica... [+]
Os euskaltzales movemos os nosos pés tras a testemuña da Korrika, para reivindicar que queremos seguir vivindo como pobo vasco, en favor da nosa lingua.
Os primeiros pasos dáos a persoa migrante que sae do seu país de orixe en África, América do Sur ou Asia,... [+]
E un ano máis, os sindicatos organizáronnos folgas prefabricadas. E nós, individualmente, decidiremos si sumámonos ou non á folga, sen necesidade de ningunha asemblea no centro.
Ao parecer, o modelo de folga que me ensinaron a min xa non está de moda. No meu imaxinario, a... [+]
Hoxe, 21 de xaneiro, é un día para lembrar e reflexionar sobre unha interesante efeméride da nosa historia recente. Cúmprense 50 anos do peche de 47 traballadores de Potasas de Navarra. Este peche, que durou quince días, provocou unha folga xeral en Navarra, informou o... [+]
Fai un par de semanas publicáronse varios datos de Noruega. Neste país de Europa do Norte predominaron os coches eléctricos, sendo a marca Tesla a a máis vendida, cun 90% de enerxía reciclable que se consome alí. Pola contra, as empresas públicas norueguesas non teñen... [+]
.jpg)
Estas foron as miñas últimas palabras cando fómosche, collidos da man no teu profundo soño respiratorio. O teu corazón quedou para sempre sen unha dor especial, sinxelo, digno. Como vostede queira e esixa. Como queiramos e respectamos.
Xa un mes antes da chegada do... [+]
Hoxe en día, as voces das mulleres e dos nenos e nenas permanecen no seo dunha cultura que deslegitima as súas voces, silenciando as súas experiencias, dentro dun sistema tendente a minimizar ou ignorar os seus dereitos e necesidades básicas. Un exemplo mediático deste... [+]
O martes deuse a coñecer a sentenza contra cinco novos de Lapurdi, condenados por pertenza a Segi. Quince meses de cárcere por reversión a dous mozos, cunha multa de 500 euros cada un; 140 horas de traballo forzado e 500 euros de multa a outros dous mozos; e, finalmente,... [+]
O outro día, mentres repasaba a famosa serie de televisión The Wire, chegou unha escena que me lembrou a desesperación. Alí, a dirección do diario The Baltimore Sun reuniu aos traballadores e avisoulles dos cambios que se aveciñan, é dicir, dos despedimentos e dos... [+]
A cultura consumista que vivimos, manda a todo usuario a un goce desmesurado. Como di Slavoj Zize, Goza do teu fetiche, converteuse no rudo mandato da hiper-modernidade. O goce actual leva a cabo a través dos dispositivos tecnolóxicos existentes para ocupar o lugar do... [+]