Germán foi asasinado o 12 de outubro de 1975 a 300 metros do cuartel da Garda Civil de Legutiano. Cara ao oito da tarde chamáronlle para levar a un enfermo desde Mondragón até Legutiano, e horas máis tarde apareceu morto xunto ao pantano. Segundo a crónica de Diario Vasco, sobre as 23:30 horas, un veciño da localidade puido escoitar varios disparos e o movemento de coches. Ao día seguinte acudiuse no lugar o entón comandante da Garda Civil de Álava, Antonio Tejero Molina, quen entrou a tiros en 1981 no Congreso dos Deputados. A investigación policial quedou nas súas mans e, por suposto, non se aclarou nada.

Xunto ao seu asasinato, comezou unha desorde ao redor da autoría, xa que na actualidade é considerada vítima de ETA polas Asociacións de Vítimas (COVITE, AVT…), o Ministerio do Interior, Memorial de Victímas do Terrorismo e varios autores. Por exemplo, no libro “Vidas Rotas” de Florencio Domínguez, Rogelio Alonso e Marcos García faise fincapé na autoría de ETA, utilizando para iso uns papeis detectados a ETA en 1992.

Na nosa opinión, trátase dunha mera manipulación, xa que noutra pasaxe utilizan os mesmos papeis, e mencionan que se trata dun texto da enciclopedia “Euskadi e Askatasuna”. Aínda que nesta enciclopedia aparece o caso de Agirre, o seu asasinato relaciónase con grupos parapoliciales.

Na nosa opinión, é a hipótese máis segura da autoría dos grupos parapoliciales. Todo comezou unha semana antes do seu asasinato, o 5 de outubro, pola mañá, cando ETA asasinou a tres gardas civís no camiño de Arantzazu, e parece que esa noite tres persoas mataron a Iñaki Etxabe, irmán do membro de ETA de Juan José Etxabe, no seu restaurante de Kanpazar. Segundo algunhas fontes, os autores eran gardas civís, en concreto, do cuartel de Gernika.

No ano 2000, o fillo e viúvo de Germán Agirre compareceron ante a Comisión de Dereitos Humanos do Parlamento Vasco. Na súa opinión, detrás do asasinato de Germán estaba a Garda Civil, que barallaba dúas hipótese. Un deles era que os etarras que atentaron contra a Garda Civil poderían fuxir no seu taxi; o outro, e o máis estendido, podería ser testemuña do asasinato de Germán Iñaki Etxabe, e coñeceu a un asasino en serie.

De todos os xeitos, seguindo a versión da familia, a partir dese día o garda civil de Aramaio seguiulle até o seu destino. O Goberno Civil comunicou á familia que fora asasinado por ETA, e ademais, o día do funeral apareceron en Arrasate panfletos que acusaban a ETA de asasinato. No entanto, ETA enviou unha carta á familia na que se lle pedía que renunciase á súa autoría.

Tal e como comentabamos, en 1975 abriuse unha guerra sucia, e a pesar de que nos meses anteriores producíronse varios ataques, Etxabe e Agirre foron os primeiros mortos. Ao principio da guerra sucia, parece que os gardas civís foron os autores directos, pero despois dos dous asasinatos, o Estado empezou a utilizar mercenarios.

Recentemente o pleno do Concello de Arrasate lembrou por unanimidade a Germán Agirre e Iñaki Etxabe e recoñeceu “o sufrimento de todas as persoas que sufriron a inxustiza da violencia”. Así mesmo, Argituz deu a coñecer o proxecto “Arrasate. Cara a unha memoria compartida”. Con todo, despois de máis de 40 anos, hai moitas luces e sombras.

Será difícil conseguir xustiza, pero polo menos os seus familiares teñen dereito a coñecer a verdade. Por tanto, é hora de coñecer todo o que sucedeu nas cloacas do Estado.

Esta noticia foi publicada por Ala Bedi e trouxémola a ARGIA grazas ás licenzas Creative Commons.