Traballando para darlle unha nova vida á castaña
- Os últimos seis anos o labortano BEÑAT Itoiz leva inmerso no mundo da castaña. O seu obxectivo era volver á terra e pór en marcha un proxecto, afastado do modelo de cultivo, mecanizado e industrial. Ocorréuselle entón pór en marcha un proxecto relacionado coa castaña, co obxectivo de revitalizar as terras abandonadas e a propia actividade: “Estudei como e con que viviu a xente de aquí ao longo da historia e como estas formas de vida e de produción poden volver entrar no noso mundo”, di. Durante estes anos creou numerosos produtos a partir deste froito e está convencido de que a castaña pode ser unha boa oportunidade para a economía do caserío.
Fariña, hummus, galletas, cervexa, pasta, chocolate, vinagre, mel, castañas confitadas, morcilla con queixo, pimentada… estes produtos e moitos máis os fabrican na Euskal Gaztain Etxea de Makea. Itoiz sabía que non podía vivir diso coas castañas vendidas só por dúas ou tres meses. Por iso comezou a súa investigación sobre o mercado do produto, e aínda que ao principio tivo dúbidas, enseguida viu que si, que en Iparralde hai castañas suficientes e que son suficientes para transformalas.
A falta de terra, Itoiz compra castañas a granxas próximas. “Cada ano entran aquí 15 toneladas de compra nas granxas do norte, e nelas temos un punto de transformación e un punto de venda”. Contan con ferramentas para secar castañas e eyhera de pedra, entre outras, que transforman case todo o produto. A sidra, o chocolate e algún outro, con todo, elabóranse fóra. “Ampliando o mercado da castaña e creando unha rede económica, o obxectivo tamén é coidar o medio ambiente”, sinalou. De feito, a creación de mercado ao redor das castañas lévalles tamén a coidar, conservar e rexenerar estas plantas.
Castiñeiro á altura da árbore de Gernika
"Por que en Euskal Herria tomamos a árbore de Gernika como símbolo, no canto dun castiñeiro?", preguntouse con humor Itoiz. De feito, durante miles de anos a xente alimentouse de castañas e utilizou a súa madeira. Os organizadores quixeron recoller toda esa historia a través das fotos e explicacións que realizaron no espazo. “Entre outras cousas, tamén temos un mapa do Norte, que explica a cantidade de hectáreas de castiñeiros que había en cada pobo antes da enfermidade da tinta de 1860 e a súa economía asociada”.
É curioso que a maioría da castaña que se consome hoxe en día en Europa e no noso país sexa importada de fóra. No Estado francés, Itoiz dixo que preto do 80% dos residuos foron importados de fóra, especialmente de Turquía e China. Para darlle a volta ao proxecto, ademais da oferta de produtos, agora traballa con varios cociñeiros para propor novos pratos elaborados con castaña: marmitako, risottos, pastas… “Existe a posibilidade de crear unha economía real, e non só manter vivo o recordo da castaña. Hai que salvar as árbores e reactivar a economía”, concluíu.
Gipuzkoako hamaika txokotatik gerturatutako hamarka lagun elkartu ziren otsailaren 23an Amillubiko lehen auzo(p)lanera. Biolur elkarteak bultzatutako proiektu kolektiboa da Amillubi, agroekologian sakontzeko eta Gipuzkoako etorkizuneko elikadura erronkei heltzeko asmoz Zestoako... [+]
Emakume bakoitzaren errelatotik abiatuta, lurrari eta elikadurari buruzko jakituria kolektibizatu eta sukaldeko iruditegia irauli nahi ditu Ziminttere proiektuak, mahai baten bueltan, sukaldean bertan eta elikagaiak eskutan darabiltzaten bitartean.
