Traducido automaticamente do vasco, a tradución pode conter erros. Máis información aquí. Elhuyarren itzultzaile automatikoaren logoa

"Son as mesmas empresas que controlan o sistema alimentario as que están a traballar a carne artificial"

  • Angustiado, o programa que escoita a terra arrinca a súa segunda tempada con varios cambios. Eli Pagola e Mattin Jauregi seguirán presentando o programa, pero cada un comezará e terminará co seu programa: Eli Pagola entrevistará no estudio de ARGIA a persoas que traballan no sector primario sobre un tema de actualidade e Mattin Jauregi acudirá aos campesiños para contar a experiencia dun deles. Nesta primeira sesión, Eli Pagola analizou a carne sintética con Aitor Aranburu, do caserío Etxeberri Goikoa de Olaberria, dedicado á elaboración de carnes e produtos lácteos ecolóxicos.

11 de xaneiro de 2024 - 07:03
Última actualización: 15:22
Zarata mediatikoz beteriko garai nahasiotan, merkatu logiketatik urrun eta irakurleengandik gertu dagoen kazetaritza beharrezkoa dela uste baduzu, ARGIA bultzatzera animatu nahi zaitugu. Geroz eta gehiago gara, jarrai dezagun txikitik eragiten.

En 2024 inaugurarase en San Sebastián da man da empresa Biotech Foods a primeira gran fábrica de carne de fábrica de Europa. Os animais son biopsiados e aliméntanse en tanques de aceiro para que crezan. Esta carne sintética véndese a continuación aos procesadores de carne.

O presentador Pagola exponlle con rigor un dilema: "Biotech predí unha alimentación sostible e boa para as persoas, os animais e a Terra. Atribúese á gandaría ser contaminante, no caso das vacas xerar verteduras de metano, hai que fixarse en como se producen os arroios próximos a varias granxas...". Resposta de Aranburu: “Hoxe en día as mensaxes non se poden prestar moita atención porque as mensaxes que utiliza Biotech son utilizados polos gandeiros industriais e polo público en xeral, independentemente do que fagan. Case nos queren facer crer que o fan de forma altruísta, só polo ben dos demais.

É necesario un debate social de face ao futuro, como é a nosa agricultura, como producimos estes alimentos e como os consumimos. Hai tres alternativas: seguir con este modelo de desenvolvemento actual, por exemplo, as terras navarras están vermellas queimadas con glifosato, xa que no canto de dar a volta á terra o primeiro que se queima é con glifosato veleno, para logo sementar directamente a semente cando se vai a producir o efecto do veleno. Gastan menos gasóleo pero cunha dependencia total do veleno. No caso da gandaría, se centos de animais están asociados, a maioría das veces o uso de antibióticos é sistemático, xa que pola contra existen contaminacións con catarros ou diarreas... Outra alternativa é a que propón Biotech e que está a adquirir cada vez máis forza, a xeración de alimentos non agrícolas. É dicir, ás veces a partir de bacterias e outras a partir de células nai. Pero ninguén sabe as consecuencias, nin como se vai a facer, nin que prexuízo terá, para quen non... e o terceiro camiño é reflexionar sobre as formas de produción e consumo e producir en relación coa cultura e a necesidade de cada lugar. No modo de produción temos moito que cambiar.

Temos que falar dos beneficios e prexuízos que ten cada sistema produtivo e darémonos conta de que comer pito industrial ou porco industrial que se come hoxe non ten sentido, ou que con iso non se pode alimentar o planeta dunha maneira sostible, etc.".

Da mafia da carne

Pagola explica quen é Biotech Foods, unha empresa de 11.000 metros cadrados que abre as súas portas en San Sebastián, cun accionista principal como JBS de Brasil, unha empresa cun peso destacado a nivel mundial na industria cárnica, cunha importante implicación na deforestación amazónica... Aranburu séguelle: “Quen controla isto? Xorden mafias. Aínda que vimos á industria cárnica de aquí, a menor escala, hai mafias. As empresas que están a traballar nesta alternativa son as mesmas que controlan o sistema alimentario actual. Nós cremos nun modelo descentralizado, a través da agroecología, na satisfacción das necesidades da contorna cos pequenos baserritarras. E normalmente o sistema non quere un modelo descentralizado, quere un modelo de control centralizado”.

Gandeiro a favor para comer menos carne

O modelo actual é o das cuadras industriais. Aranburu faille dúas críticas principais: "Moitas veces fálase de autóctonos, pero non basta coa naturalidade, no caso das tenreiras aquí poden estar as tenreiras en engórdeas, pero se están a comer millo arxentino e soia transxénica brasileira, esa carne non ten nada de KM-0. E socialmente tampouco".

"Con isto non vou facer novos amigos, pero..." comezou a segunda crítica o gandeiro de Olaberria. Reivindica a necesidade de reducir o consumo de carne: "Mirar como era o consumo anterior ao que se chamou revolución verde pódenos dar moitas pistas para aprender como debería ser a nosa alimentación futura si queremos que sexa sostible. O consumo de carne era moito menor. Observaremos que a misión dos monogástricos era aproveitar os residuos e non alimentalos con cereais... Veriamos que non se desperdiciaba comida, aproveitábase todo... Nas sociedades occidentais o consumo de carne creceu de forma espectacular nos últimos anos e facelo de forma sostible é imposible. É incómodo de dicir pero así é. Consómense 50 quilos de carne por persoa e ano. O 35% é pito industrial, o 30% porcina industrial. Hai que reducir este consumo e sobre todo mirar como se produce".

Cinco traballadores con dez vacas é posible

Outro exemplo é o que traballan cinco traballadores no caserío Etxeberri Goikoa de Olaberria, pondo a disposición da cidadanía alimentos en nome dos queixos de vaca e a carne de Goieko. Mentres que no País Vasco predominan os cortellos cada vez máis grandes que son similares ás fábricas, en Etxeberri Goikoa só teñen dez vacas: “Nós temos vacas de leite e o leite permíteo, producir moito leite con pouca terra, logo facemos queixo, crecemos as súas tenreiras e vendemos a súa carne a casa e aos restaurantes... O noso reto actual non é a viabilidade, xa o conseguimos, o noso reto de futuro é a organización do traballo e mellorar as nosas condicións de traballo buscando o apoio mutuo”, explica Aranburu.

Aranburu reivindica a custodia: “Nós facemos a gandaría, o coidado dos animais. Mantemos os animais o mellor posible, tamén as terras, a nosa obsesión diaria é mantelos da mellor maneira posible para que eles déanlles o mellor rendemento posible. Non estou a medir en litros, senón só enfermar, matar a pouquiño, dar moita e boa herba á terra…”.

 

 


Interésache pola canle: Egonarria
2024-11-07 | Estitxu Eizagirre
Que traerá o primeiro criadeiro de atún vermello que se instale en Getaria?
A 3,7 millas (6,6 quilómetros) da costa de Getaria (Gipuzkoa) instalarase a primeira piscifactoría de peixe de alta mar do País Vasco. Os dous caixóns teñen 50 metros de diámetro e 40 metros de profundidade. Si adáptanse ben ás condicións do mar, no verán de 2025... [+]

2024-06-19 | Estitxu Eizagirre
Como revitalizar a feira local? A experiencia de Bergara
En Bergara púxose en marcha a Mesa de Alimentación, desde a que se están levando a cabo diversas accións para reforzar o mercado local e traballar a substitución dos baserritarras. Forman parte da Mesa de Alimentación o horticultor Jon Ruiz de Egino, membro do proxecto... [+]

2024-06-07 | Estitxu Eizagirre
Manuela Jauregi, actual pescadora
"Ano tras ano o polbo diminuíu, algo pasa coa auga do mar, iso é claro"
Manuela Jauregi é unha pescadora que desde fai 25 anos, xunto ao seu marido, dedícase a pescar polbo e peixe de día en Getaria, a bordo do barco Manuela. Mattin intervén con Jauregi no interior do barco, explicando os cambios que experimentou nos últimos anos.

Eguneraketa berriak daude