Popo Larrea (fundado en 1962 en Heleta, Baixa Navarra) estudou electrónica, empezou a traballar e en Heleta vivía cos seus pais. Desde mozo traballou en grupos de deporte, danza e teatro, no grupo Arrola de Baigorri, e despois no grupo Xpati Mirristi. Tamén impartiu clases de eúscaro en AEK. Comezou a militarse en política nas Herri Taldeak.

Nos primeiros días de agosto de 1983, Iparretarrak realizou varias accións contra a estrutura turística. Neste sentido, a Policía efectuou varias detencións. Outros activistas fugados refuxiáronse no campamento de León (As Landas) e a policía deuse a coñecer deles alertados polos responsables do campamento. O xendarme Yves Guimmarra faleceu e outro resultou ferido leve.

Filipe Bidart conta o seguinte: "Antes do tiroteo, produciuse un momento de dúbida, no que militantes e xendarmes atopáronse á vez. Naquel momento de dúbida, Popo escapou como una consigna. Atravesou o bosque dos Landas. Despois, os xendarmes iniciaron un tiroteo e os soldados responderon: Pero nesa arte, Popo desapareceu. Tras o tiroteo, despois de quitarlles as armas aos xendarmes, os militantes déronse á fuga. Entón déronse conta de que Popo non estaba alí. Tentaron localizala, pero non a capturaron, así que continuaron o seu camiño, xa que non debían deterse.

IK denunciou máis tarde publicamente que, segundo as súas investigacións, o militante Popo Larre foi detido e asasinado polos axentes. Pola contra, os xendarmes difundiran varias versións, entre elas a da súa fuxida a América. No xuízo que se celebrou en París no ano 2000 non apareceu ningunha luz sobre o tiroteo. Esta é a crónica que publicou Mikel Asurmendi en ARGIA: "O caso do tiroteo de León ou a honra do catro militantes", engadiu.

Con todo, pouco despois, a desaparición de Popo viuse envolvida noutra estraña desaparición: Pascal Dumont, de 15 anos, morreu afogado nunha praia próxima cando foi conducido ao cemiterio de Carbon-Blanc para ser enterrado polos xendarmes, vendo o seu cadáver os seus pais negaron que fose o seu fillo, xa que o cadáver era dun mozo de máis idade. En canto á posibilidade de que o enterro de Carbon-Blanc fose o cadáver de Popo Larrea, durante os rexistros, adiantáronse aos investigadores descoñecidos, que examinaron a tumba e saquearon os ósos.

35 anos despois, aínda que os militantes de Iparralde preguntáronlle mil veces: "Nun dá Popo? ", non apareceu ningunha verdade. A Fundación Euskal Memoria lembrou a efeméride de hoxe no Palacio Euskalduna de Bilbao.