Volven os días lúgubres. Estabamos á espera de medidas máis estritas, pero iso non aliviará o golpe. A verdade é que non se canto tempo fíxenme a mesma pregunta: cando acabará esta desagradable situación.
Será o ano máis complexo (e para moitos o peor) das nosas vidas e, nese momento, a pandemia non termina. As restricións están de volta xunto coa pantasma dun segundo confinamento.
"Eles ditarán o que está ben e o que non está ben. E nós tan tranquilos, sen interrogar, desbaratando os nosos problemas cotiáns"
Como moitos outros, a miúdo non fixen ben. Pódese dicir que o virus non se tomou en serio e, sen dúbida, si tivésemos algún caso grave ou morto na nosa contorna sería moi diferente; que llo preguntasen a eles. Velaquí a nosa hipocrisía.
En marzo-abril vivíronse semanas difíciles. Lonxe dos amigos, sen saír á rúa e traballando en condicións máis difíciles que nunca. Pasamos moitos días esperando un futuro mellor. Con todo, as respostas, unha tras outra, foron similares: “evolucionará”, “virán outras oportunidades” e unha serie de frases positivistas da mesma forma.
Mentres tanto, as autoridades senten cómodas na súa circo, decidindo nun parafernal impregnado de insultos as medidas que van condicionar a vida da poboación. Máis tarde, quizá se colleiten no café e tomen un grolo xuntos. O virus pódelles facer dano, si, pero saben dabondo que o seu futuro non se cambalea. Desgraciadamente, eles ditarán o que está ben e o que non. E nós tan tranquilos, sen interrogar, desbaratando os nosos problemas cotiáns.
Mantense a esperanza de que estes tempos pasen rapidamente, para que as fobias e os tormentos de hai medio ano non poidan aparecer. Con todo, ninguén nos asegurará que non teremos que volver quedarnos en casa. Hai pouco, preguntei a un ex convicto sobre o meu tempo libre no cárcere. Díxome que había que aproveitar os intres para un mesmo. Matizar matices, facer algo parecido aos que pasamos bastante tempo só. Por tanto, estamos aquí, preparados para recibir un golpe.
Que dure o menos posible. Por enésima vez, porque somos prisioneiros da tribulación.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
A epistemoloxía, ou teoría do coñecemento, é unha das principais áreas da filosofía e ao longo da historia sucedéronse importantes debates sobre os límites e as bases do noso coñecemento. Nel atópanse dous poderosos correntes que propoñen diferentes vías de acceso ao... [+]
Esta semana tivemos coñecemento de que o Xulgado de Getxo arquivou o caso dos nenos de 4 anos de Europa Ikastetxea. Isto lévanos a preguntarnos: están dispostas as instancias xudiciais, policiais… para responder as demandas dos nenos? Protéxense de verdade os nosos menores... [+]
Cada vez escoitamos máis sobre as necesidades, desexos e iniciativas que xorden nos nosos territorios e nas nosas vidas, sobre a necesidade de traballar as relacións e proxectos público-comunitarios, e é un auténtico motivo de satisfacción, xa que se trata dun modelo... [+]
Elkarrizketa berritu dugu fakultateko idazkaritzan, auskalogarrenez: urruti daude, euren matrikula egiteko, ikasleak bakarrik etortzen ziren garaiak. Aspaldixko aldatu zen joera, eta gurasoek –nabarmenago amek– gero eta paper aktiboagoa hartzen dute seme-alaben... [+]
O argumento dun silogismo contén tres proposicións, das cales a última se infere necesariamente das outras dúas. Con esta lóxica deductivo pódese analizar, ao meu xuízo, o longo e traumático conflito socio-ecolóxico de Aroztegia que se está producindo en... [+]
Berriki landu ditut klasean Etxahun Barkoxeren kobla eder eta hunkigarriak. Gaizo gizona! “Edertasunez praube” sortu zelako hasi zitzaizkion etxeko nahigabeak, baina hamazazpi urtetan zen pulunpaka sartu zorigaitzaren itsasoan, maite zuen Marie Rospide doterik gabeko... [+]
Os últimos días foron de gran importancia para o movemento en defensa da vivenda e para a loita contra os especuladores en Barcelona. A madrugada do 28 de xaneiro, un Exército de Policía atacou sen previo aviso á Vella Massana (centro social ocupado) do barrio de Raval, a... [+]
Que debo saber? Con quen debo relacionarme? Onde debo vivir? Con estas responsabilidades, os seres humanos estamos no camiño de vivir a idea dunha boa vida no seo das nosas sociedades. Si non sabemos responder correctamente, por medo a quedarnos nas marxes.
A semana pasada,... [+]
Non quero que a miña filla se disfrace de xitana nos caldereros. Non quero que os nenos xitanos da escola da miña filla gocen de xitanos nos caldereros. Porque ser xitano non é un disfrace. Porque ser xitano non é unha festa que se celebra unha vez ao ano, manchada de roupa... [+]
O camiño faise paso a paso, e hai un tempo aprendín que parece feito polo principio. Pero a xente tamén quere aprender a encher esa frase de contido. Só non podemos conseguir nada, quizá axiña que como comecemos. Incluso a gran afluencia de xente pode complicar a... [+]
Non actuou correctamente, había que tomar medidas, si non, non aprendemos. Ao parecer, non se daba conta do impacto do que fixera, seguía normal, ás veces cun aspecto máis feliz que os que lle rodeaban. Ademais, fala demasiado alto, iso non lle gusta a ninguén. Como as... [+]
Hezkuntza Sailak ez ei du ulertzen publikoko langileak zergatik joan garen grebara. LAB sindikatuari galdetzea dauka. Sindikatu horrek akordioa sinatu zuen sailarekin, 2023ko apirilean. Urte bi geroago grebara deitu dute haiek ere, aurrekoetan ez bezala, Hezkuntza Sailak... [+]
Profesor de Historia en homenaxe a un ex compañeiro que acaba de xubilarse. Bravo e máis bravo!
As leis educativas subliñan a importancia de fomentar o pensamento crítico no alumnado. Pero o claustro de profesores, nun tempo un espazo de debate de ideas e contraste de... [+]