O documental completarase cos testemuños do 3 de Marzo, xa que, segundo afirman os membros de Memoria Gara, “moitas veces pénsase que todo o vivido por Vitoria-Gasteiz en 1976 está ben contado e escrito e non é certo, aínda hai moitas microhistorias novas que descubrir“.

Con todo, a idea do documental empeza a germinar noutra iniciativa, a de buscar o tempo perdido, o chocolate e unha madalena a cambio dun recordo.

A xornada baseábase na novela Denbora galduaren bila de Marcel Proust: “O protagonista da novela axitaba a súa memoria coa axuda dos sabores, e organizamos a nosa propia versión en Zaramaga, ao redor dun chocolate e unha madalena, convidando á sociedade a compartir os recordos do 3 de Marzo”, explican os membros de Memoria Gara.

Ademais, engaden que este tipo de xornadas seguen sendo necesarias na actualidade: “Foi un exercicio moi enriquecedor e bonito para todos os que estivemos alí.A ferida do 3 de marzo segue aberta en Vitoria-Gasteiz e hai que ofrecer este tipo de exercicios reparadores para alimentar e coidar a memoria popular”.

A partir da experiencia dese día, tiveron claro desde o primeiro momento a necesidade de continuar co proxecto, e así xurdiu a idea do documental: “Pensamos que era posible facer algo con todo o gravado; complementalo con máis testemuños, engadir reflexións de escritores…”.

Memoria Gara

A iniciativa Memoria Gara presentouse en setembro de 2018. En base a un manifesto asinado por vitorianos de diferentes ámbitos, preténdese construír un Centro de Memoria e Dereitos Humanos na igrexa de San Francisco de Zaramaga.

As iniciativas realizadas até agora baseáronse en dous eixos: Contactos e reunións coa Igrexa e institucións e accións para conseguir o apoio popular á reivindicación da Igrexa do 3 de Marzo como centro de memoria, entre outras, Recollida de firmas, a cadea humana Eliza Inguratu, a publicación dun libro sobre a memoria do barrio de Zaramaga e a xornada En busca do Tempo Perdido anteriormente mencionada.

Con todo, eles teñen claro que todas estas dinámicas non son máis que ferramentas orientadas cara a un obxectivo concreto: “Hai moitas loitas, sufrimentos e vivencias que sucederon en Euskal Herria nas últimas décadas. Por iso reivindicamos a necesidade dun centro de Memoria e Dereitos Humanos, que teña que realizar iniciativas dinámicas para traballar de forma ampla toda a memoria. Ata que este proxecto non se materialice, seguiremos abrindo camiño cos nosos recursos”.