O primeiro eixo do Interior é o das compras colectivas. “Puxémonos en contacto con produtores de proximidade para tentar quitarlles intermediarios, facer fronte á especulación coa alimentación”, explica o membro. Compran de forma autogestionada e colectiva, e para iso estableceron unha serie de criterios: ser autóctono, ecolóxico –aínda que sexa sen selo–, ter afinidade ideolóxica cos produtores, ser un produto producido en condicións de traballo dignas… “De todos os xeitos, tamén nos xurdiron contradicións, porque queremos que o proxecto sexa accesible para todos e que a xente de diferentes perfís da comunidade únase, por tanto, tamén que sexa barato”, engadiu Agirre.

Co obxectivo de buscar o equilibrio e conciliar o local e o ecolóxico co económico, expuxeron unha fórmula: cando chegaba un produto, algúns membros podían pagar un 20% máis, outros poderían pagar menos. “Con todo, seguía sendo caro, e neste momento estamos a buscar novas estruturas e posibilidades”, di. De feito, en 2024 déronse conta de que só quedaba xente con capacidade de compra específica no proxecto, e tras un proceso de reflexión, decidiron empezar tamén a facer recollidas nos supermercados para recoller alimentos básicos e repartir cestas. “Aí estamos a reflexionar e cuestionando as cousas, porque queremos afastarnos das organizacións asistenciais, pero a realidade é que moita xente se achegou desde que fixemos o cambio, hoxe en día xuntámonos unhas 40 persoas nas asembleas”, di.

Produción comunal

O segundo eixo do proxecto é o da produción común. Desde o principio, os membros fan un horto no barrio de Errekaleor. “O da horta foi desde o principio un proxecto central, e ao redor del xurdiron outros: o grupo de plantas medicinais, o de consérvalas, o da cervexa, o da produción de mel…”, sinalou. Na asemblea xeral mensual decídense e repártense os traballos a realizar no horto, compra colectiva ou almacén durante o mes seguinte, cumprindo todas as quendas no momento. Posteriormente, todos os produtos frescos da horta son trasladados ao almacén da Zona vella. “Calquera do proxecto pode coller as verduras do almacén, pero non as collemos todos os socios, porque algúns fan o horto pola súa conta, por exemplo”.

A Rede de Colaboración de Galdakao foi un exemplo para a Policía Local de Vitoria-Gasteiz, e destacou que se está traballando na integración con outros colectivos da cidade e outros proxectos similares de Euskal Herria. “Convidáronnos ao momento de encontro de redes de vivenda, e empezamos a darlle forma con proxectos similares de Hego Euskal Herria”.