O mozo alavés recibiu varios cursos sobre o uso holístico, e aos poucos foi aumentando o número de cabezas. “É verdade que conseguir ovellas da raza sasi non é fácil, porque non hai moito”, explica. A pseudo-ovella é unha raza de montaña que se move moito entre zarzas, de aí o seu nome, e que se move máis en solitario ou en pequenos grupos que en grandes rabaños. Morfológicamente é de tamaño relativamente pequeno, cor máis arroxada e menos la que a latxa. “Isto non é unha boa raza leiteira, úsase para axuri”, explica Zubia.
De maio a xaneiro ten ovellas soltas no monte. Cando baixa aos terreos baixos durante a primavera, fai pastoreo con rotación, dividindo os pastos en pequenas porcións con fío eléctrico e cambiándoos cada día ou cada dous días. “Desta maneira non elixen a herba, boa e mala, comen todo deixando a parte limpa. Tamén é mellor para a terra: mellórase a diversidade de plantas, fertilízanse os solos e dáselles carbono”. Tamén é beneficioso para as ovellas, que no seu continuo movemento non permanecen longas na zona de defecación, limitando a posibilidade de parasitación. “Ao final é unha forma de imitar á natureza, os grupos que antes eran movidos polos depredadores”, afirma Zubiea.
Sasi Ardi é unha raza en perigo de extinción que participa nun programa de conservación. Para iso, as ovellas recóllense nun libro xenealógico. “Fánselles análise de sangue e vén un calificador unha vez ao ano para comprobar si os seus pais son desa raza”. Si cumpren os requisitos, neste libro inclúense as ovellas, algunhas das cales son mantidas polo pastor para vendelas a quen queiran. “Por exemplo, un mozo navarro empeza agora un proxecto similar ao meu, que me levou moitas ovellas”, matiza.
En canto á venda de axuris, a Ponte utiliza unicamente o camiño directo, e funciona baixo demanda, xa que os clientes de localidades próximas e de Vitoria-Gasteiz fanlle pedidos de axuri ecolóxico por adiantado e o pastor lévaos a varias quendas ao matadoiro de Oñati. Tamén ten a súa repartición: “Uso, reservas, levalas ao matadoiro, distribución… todo fágoo eu”.
Donostiako Amara auzoko Izko ileapaindegi ekologikoak 40 urte bete berri ditu. Familia-enpresa txikia da, eta hasieratik izan zuten sortzaileek ile-apainketan erabiltzen ziren produktuekiko kezka. “Erabiltzaileen azalarentzat oso bortzitzak dira produktu gehienak, baina... [+]
Ubidekoak (Bizkaia) dira Imanol Iturriotz eta Aritz Bengoa gazteak. “Lagunak gara txikitatik, eta beti izan dugu buruan abeltzaintza proiektu bat martxan jartzeko ideia”, azaldu du Iturriotzek. Nekazaritzari lotutako ikasketak izan ez arren, baserri munduarekin eta... [+]
Iruñean bizi ziren Iñaki Zoko Lamarka eta Andoni Arizkuren Eseberri gazteak, baina familiaren herriarekin, Otsagabiarekin, lotura estua zuten biek betidanik. “Lehen, asteburuetan eta udan etortzen ginen eta duela urte batzuk bizitzera etorri ginen”, dio... [+]
Gipuzkoako hamaika txokotatik gerturatutako hamarka lagun elkartu ziren otsailaren 23an Amillubiko lehen auzo(p)lanera. Biolur elkarteak bultzatutako proiektu kolektiboa da Amillubi, agroekologian sakontzeko eta Gipuzkoako etorkizuneko elikadura erronkei heltzeko asmoz Zestoako... [+]
Emakume bakoitzaren errelatotik abiatuta, lurrari eta elikadurari buruzko jakituria kolektibizatu eta sukaldeko iruditegia irauli nahi ditu Ziminttere proiektuak, mahai baten bueltan, sukaldean bertan eta elikagaiak eskutan darabiltzaten bitartean.