“Sasi ardi é unha raza en perigo de extinción, non é fácil conseguila”
- O pastor Ismael Zubia Arrieta pertence ao pobo alavés de Hermua. Nacido no caserío, desde pequeno mantivo unha estreita relación co sector primario: “Do seu novo pai traballou como pastor en América e de alí comprou o caserío e as terras”. Cando a ponte era pequeno, o pai trouxo por primeira vez a casa as matogueiras ovellas pola zona de Goizueta. De mozo estudou electromecánica e durante moitos anos traballou no mantemento dos eólicos, pero sempre mantivo as ovellas coa súa irmá. Con todo, hai seis anos, debido ás dificultades para conciliar o traballo exterior co doméstico e a vida persoal, decidiu abandonar o traballo até entón e dedicarse ao pastoreo.
O mozo alavés recibiu varios cursos sobre o uso holístico, e aos poucos foi aumentando o número de cabezas. “É verdade que conseguir ovellas da raza sasi non é fácil, porque non hai moito”, explica. A pseudo-ovella é unha raza de montaña que se move moito entre zarzas, de aí o seu nome, e que se move máis en solitario ou en pequenos grupos que en grandes rabaños. Morfológicamente é de tamaño relativamente pequeno, cor máis arroxada e menos la que a latxa. “Isto non é unha boa raza leiteira, úsase para axuri”, explica Zubia.
De maio a xaneiro ten ovellas soltas no monte. Cando baixa aos terreos baixos durante a primavera, fai pastoreo con rotación, dividindo os pastos en pequenas porcións con fío eléctrico e cambiándoos cada día ou cada dous días. “Desta maneira non elixen a herba, boa e mala, comen todo deixando a parte limpa. Tamén é mellor para a terra: mellórase a diversidade de plantas, fertilízanse os solos e dáselles carbono”. Tamén é beneficioso para as ovellas, que no seu continuo movemento non permanecen longas na zona de defecación, limitando a posibilidade de parasitación. “Ao final é unha forma de imitar á natureza, os grupos que antes eran movidos polos depredadores”, afirma Zubiea.
A supervivencia racial
Sasi Ardi é unha raza en perigo de extinción que participa nun programa de conservación. Para iso, as ovellas recóllense nun libro xenealógico. “Fánselles análise de sangue e vén un calificador unha vez ao ano para comprobar si os seus pais son desa raza”. Si cumpren os requisitos, neste libro inclúense as ovellas, algunhas das cales son mantidas polo pastor para vendelas a quen queiran. “Por exemplo, un mozo navarro empeza agora un proxecto similar ao meu, que me levou moitas ovellas”, matiza.
En canto á venda de axuris, a Ponte utiliza unicamente o camiño directo, e funciona baixo demanda, xa que os clientes de localidades próximas e de Vitoria-Gasteiz fanlle pedidos de axuri ecolóxico por adiantado e o pastor lévaos a varias quendas ao matadoiro de Oñati. Tamén ten a súa repartición: “Uso, reservas, levalas ao matadoiro, distribución… todo fágoo eu”.
