O espectro dunha nova crise que golpearía ao Oeste cada vez está máis presente en boca de economistas e políticos. O G7 é o club das economías máis desenvolvidas do Oeste, con datos preocupantes que reflicten os principais indicadores económicos destes países.

A economía de Estados Unidos empezou o 2% no último trimestre, pero varios bancos de Wall Street prevén que se contraia para os próximos meses. Xapón fixou un obxectivo de crecemento do 0,7% para este ano, e tamén terá dificultades para logralo. Canadá é a excepción entre os países do G7. O PIB rexistrou no último trimestre un crecemento interanual do 0,9%, o que supón un incremento do 3,7%. Pero o seu principal estímulo son as exportacións, polo que ten grandes riscos fronte ás guerras comerciais.

Europa en kinkan

Alemaña, a “locomotora europea”, corre o risco de entrar en recesión técnica: O Bundesbank anunciou unha contracción para o terceiro trimestre e, de producirse, converteríase no segundo trimestre consecutivo sen crecemento. No Reino Unido, durante o mes de xullo, os indicadores económicos capitalistas melloraron algo, pero a inestabilidade que xera o Brexit é alta e non desaparecerá a curto prazo. O PIB de Francia arrincou no último trimestre só en dúas décimas, mentres que en Italia non se rexistrou ningún crecemento desde o último trimestre.

“Aínda cremos que a posibilidade da recesión no ámbito do euro é pequena. Pero vai crecendo”, declarou o xoves o presidente do Banco Europeo, Mario Draghi. Na mesma rolda de prensa, reiterou o anuncio de medidas extraordinarias para a "reactivación" da economía. O Banco Europeo comezará a comprar débeda e aprazou sen prazos a subida dos intereses de crédito que tiña prevista no mercado europeo.

Causas conxunturais e estruturais

Á hora de analizar a recesión económica e o risco de crise, os principais economistas, políticos e medios de comunicación repiten de forma constante tres factores. Unha delas son as guerras comerciais que está a levar a cabo o goberno de Trump nos últimos anos. A principal con China, pero non a única, e que afecta en todo caso a moitas economías do mundo. A segunda serían as inestabilidades que producen as tensións xeopolíticas a nivel mundial. Por último, o proceso do Brexit é longo e incerto.

Outras voces, sen negar a súa influencia, céntranse nos ciclos de crises estruturais do capitalismo e propoñen unha mirada máis ampla. Santiago Niño Becerro, por exemplo, asegura que está a piques de estalar unha nova crise, que ten a súa orixe no ano 2008. O catedrático catalán de Estrutura Económica di que na última década adoptáronse parches e medidas de dopaxe que ocultaban a realidade, pero en realidade nunca saímos da crise de 2008.