O traballo inicial consistiu en recoller as especies arbóreas existentes no pobo e o seu coñecemento. “Trouxemos a Durruti para recoller técnicas e vacinas e transmitir a sabedoría que había ao redor das árbores froiteiras”, di. Nesta plantación, realizaron unha xira a domicilio por Arrosa para ver que árbores atopábanse nas granxas, que estiveron alí durante séculos e décadas. “Aí vimos que había moitas nogueiras, castiñeiros salvaxes que se sacaron de forma natural na selva…”. O profesor Durruti, que lles acompañou nesta actividade, é membro da asociación Sagartza e ten experiencia: nas granxas traballan recollendo variedades de mazás autóctonas e están a crear o conservatorio de manzanos.
Precisamente, entre outras moitas árbores, atopáronse na zona de Arrosa vellos manzanos duns 60 anos que se atopaban en perigo de extinción. Os membros do proxecto deron unha nova vida ás árbores recollendo e reinjertando as vacinas. “Tratábase de aprender técnicas de inserción e de plantar árbores, pero tamén de fomentar as relacións sociais e de traballar sobre este patrimonio”, engade Biscaichypi.
O 8 de maio organizouse unha acción especial na horta colectiva para protexer as árbores plantadas: o auzolan para rodear os pés das árbores con la. “Nun principio compramos bólas de disco de noces de coco para reter a humidade, que se pon sobre a superficie das árbores”. Os membros do proxecto, con todo, puxéronse a pensar si poderían conseguir o mesmo con algún material próximo. “Fomos a casa dos labradores a buscar la e ao redor das árbores dispuxemos unhas grandes cheas para protexelos e manter a humidade”. As probas similares realizáronse con palla, pero Biscaichypi di que é un ensaio de la. De momento, parece que o experimento está a dar bos resultados.
As árbores están distribuídos en catro parcelas do pobo, ao alcance de calquera. “A xente pode coller unha mazá se quere! É un espazo colectivo, e gustaríanos levar a cabo aquí un traballo sobre a escola, sobre os pequenos froitos e sobre a escola, para que eles tamén formasen parte de ela”. Iso é o que subliñou o rosarino, que está aberto a todo o mundo e que permite socializarse mentres aprende e fomentar as relacións entre a cidadanía.
Duela lau urte abiatu zuten Azpeitian Enkarguk proiektua, Udalaren, Urkome Landa Garapen Elkartearen eta Azpeitiako eta Gipuzkoako merkatari txikien elkarteen artean. “Orain proiektua bigarren fasera eraman dugu, eta Azkoitian sortu dugu antzeko egitasmoa, bere izenarekin:... [+]
Donostiako Amara auzoko Izko ileapaindegi ekologikoak 40 urte bete berri ditu. Familia-enpresa txikia da, eta hasieratik izan zuten sortzaileek ile-apainketan erabiltzen ziren produktuekiko kezka. “Erabiltzaileen azalarentzat oso bortzitzak dira produktu gehienak, baina... [+]
Ubidekoak (Bizkaia) dira Imanol Iturriotz eta Aritz Bengoa gazteak. “Lagunak gara txikitatik, eta beti izan dugu buruan abeltzaintza proiektu bat martxan jartzeko ideia”, azaldu du Iturriotzek. Nekazaritzari lotutako ikasketak izan ez arren, baserri munduarekin eta... [+]
Iruñean bizi ziren Iñaki Zoko Lamarka eta Andoni Arizkuren Eseberri gazteak, baina familiaren herriarekin, Otsagabiarekin, lotura estua zuten biek betidanik. “Lehen, asteburuetan eta udan etortzen ginen eta duela urte batzuk bizitzera etorri ginen”, dio... [+]
Gipuzkoako hamaika txokotatik gerturatutako hamarka lagun elkartu ziren otsailaren 23an Amillubiko lehen auzo(p)lanera. Biolur elkarteak bultzatutako proiektu kolektiboa da Amillubi, agroekologian sakontzeko eta Gipuzkoako etorkizuneko elikadura erronkei heltzeko asmoz Zestoako... [+]
Emakume bakoitzaren errelatotik abiatuta, lurrari eta elikadurari buruzko jakituria kolektibizatu eta sukaldeko iruditegia irauli nahi ditu Ziminttere proiektuak, mahai baten bueltan, sukaldean bertan eta elikagaiak eskutan darabiltzaten bitartean.