Xa está tépedo, cando nos deamos conta de que estamos en entroidos e ás portas de marzo. En canto á época, debemos terminar as plantacións e iniciar os labores de xuízo ou poda. Por pódalas ven todo tipo de estupideces sen cabeza. A xente repite o que ve, somos Homo Repetans. As matanzas que se cometen con árbores e árbores non poden entenderse sen o coñecemento do temor humillado que ten a persoa diminuta todo o máis grande que ela.

Si estás preparado para pódaa de árbores froiteiras, quéroche dar cinco consellos. Pódaa inflúe directamente na árbore: pode reforzar ou prexudicar a súa saúde, fortalecerá ou debilitará a estrutura da planta, aumentará ou diminuirá a colleita e pode provocar alteracións no futuro e na vida da árbore.

Coidado co apresuramento na recollida de froita. Máis dun pensa que plantará unha árbore de froita e que ao ano seguinte recollerá doces ras. Para empezar a dar un bo florecimiento e unha rica froita, a árbore necesita unha estrutura, unha ramera forte. Polo demais, non teremos nin a árbore nin a froita durante un tempo. Así que non hai présa.

Non demasiado froita. Non pidas demasiadas colleitas á árbore. O achegue de froita e a maduración da árbore deben manter o equilibrio. Traer froita pero repor a madeira. As árbores que dan moita froita, sobre todo os manzanos con pebida (Malus domestica), os perales (Pyrus communis) e os ciruelos (Prunus domestica), tenden a alternar. É dicir, un ano con moita froita e ao seguinte case nada. Esta inclinación temporal da madeira de froita pódese reconducir con equilibrio.

Pódaa engancharache. Entrarás nunha cadea que non termina. É inútil podar só ocasionalmente ou o ano en que chega a luz. Este ano si e despois non se cantos anos non; esta irregularidade aumenta a masacre, haberá que cortar as ramas grandes, causando grandes feridas e atrasando a froita. Si metíchesche na cadea de poda, retígalo e feixe os traballos anuais.

Non podar demasiado rápido. As feridas só se cicatrizarán con suor nova, é dicir, en marzo-abril. Si córtase moito antes, esas feridas serán un bonito vestíbulo para enfermidades e pragas, e a árbore, a súa forraxe. Máis feridas e moito peor no lugar húmido e frío. Espere ao final do inverno.

Non podar demasiado. A eliminación das ramas grandes só debería ser tolerada para revitalizar árbores moi vellas. Pola contra, non fará máis que producir ramas absorbente que distorsionan a árbore e que retraen por completo a colleita.

Pensa nas túas árbores, son as nais que traen o legado da túa froita. Coidado coa violencia de xénero. Necesitamos xuíces competentes coa violencia de xénero dos xuíces dese xénero.