Na manifestación, organizada por Jaka Hori, un home de 36 anos chamou ao coñecido filósofo “sionista e caca vella”. As preguntas saíron agora: quen é o ofensor? A quen se dedica? Por que eses insultos contra Finkielkraute?
Parece que hai unhas declaracións feitas polo filósofo hai doce anos: a través das redes sociais reabríronse as declaracións de Finkielkraute sobre o caso de Palestina –entre outras cousas, afirmou que os nenos nados en Gaza non teñen "ningún sitio no mundo"–. Con todo, estas frases, que pon ao intelectual mediático nun lugar incerto, pasaron ao segundo plano informativo tras ser insultadas por unha chaqueta amarela.
Na manifestación do martes, que se celebrou na praza da República de París, saíron varias lemas. Un deles dicía o mesmo
– “Cal é a súa orixe?”.
– Eu pertenzo ao Rexemento XIII de París.
– Si, pero xudeu ou católico?
A manifestación lembrou a algúns o que se fixo en 2015 para denunciar o atentado contra Charlie Hebdo e a outros a homenaxe a Johnny Hallyday. Estaban presentes todos os políticos ou “famosos”: Os ex presidentes Nicolas Sarkozy e François Hollande, entre outros, o ex membro do PS Benoît Hamon, o ecoloxista Yannick Jadot, o comunista Fabien Roussel, o presidente do partido Lles Républicains (LR) Laurent Wauquiez, do Front-Sa-Saint-Saint-Saint-Gaueko. Indiscutiblemente, o propio Emmauel Macron e os seus colegas estaban presentes no acto, co presidente á cabeza.
Lembráronse as letras de Frantz Fanon e Simone Veil e cantáronse cancións de Georges Moustaki na praza de Jean Ferrat. Os participantes tamén lembraron á Pasionaria.
No centro de todas elas, un oco: Nin unha palabra de Marine Le Pen da Fronte Nacional (FN). Hai unhas semanas, un titular do Semanario L’Express dicía: “A Fronte Nacional está a buscar a maneira de seducir aos xudeus”.
É significativo. Os autores do artigo citan a numerosos políticos franceses, entre os que destaca a actitude de Finkielkraute: “O filósofo mantén a mesma distancia con respecto ás iniciativas que poden chegar desde o FN”. O martes, esa distancia volveu ser evidente.
Herria eliteen aurka. Edo beharbada errealitate konplexuagoa, historiaren barrunbeetan sartzen zarenean. Horrela islatzen dute Éric Vuillarden liburuek. 2017an Frantziako letren saririk handiena, Goncourt saria jaso zuen L’Ordre du jour liburuarengatik.
O movemento dos Chalecos Amarelos, en canto alzábase, condenábase a apagarse. Aí segue. Parecía que non conseguiría nada. Seica porque se rebelaba contra un simple tributo? Ou porque non expuña unha seria redistribución de recompensas e riquezas? Agora o discurso xa é... [+]