Dúbidas. Unha ou outra opción. Ou as oportunidades que me son descoñecidas. Posibilidades: as que se me ocorren, as que son, as que poden ser e as que están a piques de ser. Como sabelo? Máis que como sabelo, para que saber. As dúbidas sitúanse na realidade. Realidades. O coñecemento sempre se sitúa nunha realidade concreta.

O ser humano ten dúbidas sobre diferentes realidades. O ser humano é de natureza social. Nos contextos sociais a realidade social necesita aos seres humanos. Todas situadas no tempo. O tempo.

E xogando con heurísticos.

Dalí e os reloxos que se funden, unha representación do tempo que pasa de maneira diferente. Reloxos fundidos. Lewis Carroll e o Coello de Alicia. E de volta aos clásicos, a importancia do tempo sen reloxo de Cronos. Reloxos: desde a clepsidra ou o reloxo de auga até o reloxo de area, até o antigo péndulo de Huygens, até as pantallas dos móbiles actuais. O tempo. A vida é tempo. Desde a celebración do parto e asasinato a diferentes representacións: Imaxes das mans da cova de Gargas nos Pireneos, á Capela Sixtina e ao refuxio de Zaratustra. O meu querido Borges. Querido Oteiza.

Como dicía Hipatia, os pensamentos son máis poderosos que as realidades. O home. Natura versus Nurtura. É así? Segundo a reflexión sobre a potencia de Aristóteles e das situacións, pode ser ou non así, porque todo pode ser en potencia. O budismo tamén di que o resultado do que está a ser e do que pode ser é cambiante. Hegel sitúa o núcleo en dinámicas reconstrctivo entre teses, antíteses e sínteses segundo a dinámica dialéctica. A realidade desde o punto de vista da fenomenología é o choque entre Leibniz e Kant. Ecuacións de Lorenz e teoría do caos. E mirando a Mandolina e á muller de Braque ou Picasso, vivo a realidade como un plano dinámico e cambiante composto pola suma de diferentes planos cambiantes. E é marabilloso. Sexa por casualidade ou non, a felicidade é algo marabilloso. Conversar coa etimología: un pracer.

Non sei si o home é bo ou malo por natureza: Recuperando o debate entre Hobbes e Locke e lembrando de novo nesa mirada o prato das lentellas de Esau e Jacob, o Getto de Varsobia, e Irena Sendlerowa o “Anxo de Varsovia”. E non o sabía. Quizá. Segundo Kuhn, varias paradigmas teñen o poder de condicionar o pensamento de pensamento; Turne cre que a sociedade ten unha gran influencia sobre o ser humano; e a influencia da bioloxía sobre o carácter (por exemplo: Polo que respecta a Gray, Eysenk, Morris), e tendo en conta todo isto, saberei como é o meu ou o que me pertence, e que é a paradigma, a contorna ou a bioloxía. Proporcións. Medidas. Camiño medio do Canon de Pali. Equilibrio e funambulistas filosóficos. Efectos. As rectas e indirectas e as influencias das variables que non podemos coñecer están en danza. Sarabandea da suite núm. 4 en re menor de Haendel. É guapa.

Beleza. É fermoso porque interrompe os pensamentos do seu cerebro e produce un pracer que non me fai reflexionar. Pensar prodúceme un pracer que non quero renunciar, e gústame o pracer. Entre os agasallos filoxenéticos temos o núcleo accumbens. Tamén serotonina. Dopamina, por suposto. Probas de Escohotado. Equilibrio e eudemonismo.

Segundo o diálogo entre o hedonismo e o eudemonismo, podemos ter acceso ao benestar mediante a consecución dun pracer ético acorde coa consecución de obxectivos lícitos e honestos na vida. Ética. Imperativo categórico de Kant. Lei dourada do cristianismo e das diferentes relixións: non fagas aos demais o que non che gusta. Polo menos sen preguntalo, polo menos sen saber que é doloroso… Polo menos. Vaca. As vacas reflexionando. Cadros bucólicos. Museo Orsay. O impresionismo e a falta de definición na representación da realidade. Manet e Monet. “Impresión do sol nacente”.

O sol. Ra. Exipcios. Cinto de Orión. A ética das pirámides e a súa falta. Dereitos dos traballadores. Folgas laborais en contextos da época de Ramsés III. Folgas de traballo. Marx e Engels. Alienación. Contextos drakonianos. Luís XVI.ena e guillotina. Versalles e a sala dos espellos. a Terra e o Ceo. Demos da terra. Leviatán. Poder e risco de corrupción. Falta de empatía. Sempre. De feito? Indicios da influencia da epigenética? Simios sen pelo? Peores? Procedencia asasina do balón de coiro adquirido. Ten como obxectivo o xogo. Obxectivo si, orixe non. Crueldade das dinámicas neoliberalistas. A subida dos prezos dos plátanos na Bolsa, o enriquecemento económico dalgúns corbatados e a ruína ética en millóns de asasinatos sen celebracións.

Tese de Lutero. Tripalium. Quixeron traer o traballo, o eudemonismo e a serotonina do ceo á Terra. Labirinto de Minos. Reprodución gremlimniana de Narciso (si, en Grembel, o texto vira ao redor dos animalitos verdes). Pigmalión respondeu: Quen é Galatea? Inimigo da realidade? Quen é?

Parentalidad. Os pais observan o amor e o coidado sen propiedade. Calquera pode ser o pai. Bioloxía e ética. Non nacemento da utopía. O fracaso dos falansterios. Tomás Moro e Charles Fourier están tristes. Quen é feliz no “Mundo feliz”? Deixemos a Huxley nun merecido descanso. Fermosa Huxley.

Os paus de Heráclito pódense entender suxeitando calquera rama e póndoa na auga. Exemplo da morte da hipatia na realidade entre ética e beleza. Analizando o traballo das comadronas e a orixe das preguntas, a nai de Sócrates pode entender o mundo do seu fillo. A dinámica entre os cabalos de platón e o cochero pódese entender facilmente manipulando diferentes pesos na balanza de man. Maniqueísmo, dicotomía, ying-yang: pódense entender sentindo as dinámicas do sol e da lúa. O hedonismo e o eudemonismo pódense entender tamén con adiccións e cultivando e mantendo a beleza das cousas pequenas. Pódese interpretar Príncipe e Leviatana: Maquiavelo e Hobbes. Examinando as lentes e comprendendo Spinoza. O empirismo de Locke na importancia da realidade. O estudo do percorrido ontoxenético para a comprensión da dialéctica das ladeiras tamén será de utilidade. Heidegger e a súa espiritualidade de fibra ancha. Beauvoir e a importancia do presente. E o mundo da corrente de Bauman actual podémolo entender facilmente a través dos vertedoiros tecnolóxicos. Exemplos, por exemplo, son infinitos. E nestas faltan as mulleres: doume conta. Tamén hai que desenterrar o coñecemento enterrado. Síntoo moito.

A filosofía tamén ten o poder de defender a humanidade. As tráxicas consecuencias das dinámicas neoliberalistas entenderémolas situándoas na aceptación de dinámicas que pola súa condición de seres humanos renuncian á igualdade ética. E o que é incomprensible ou inintelixible podémolo explicar como unha oportunidade: Heráclito, como expresión de que o presente se compón dun discorrer de realidades diferentes que non se repiten, afirmaba que o pau que se introducía na auga non podía ser colocado no mesmo lugar da mesma maneira. Un silencio de dez segundos para representar o pau, a auga e o río, por favor. Moitas grazas. 1,2,3,4,5,6,7,8,9 e 10. Volvemos. Supoñamos que todos somos Heráclito e que queremos facer esa proba. Que necesitamos? Na natureza necesitamos arroios e paus; e o brazo que sostén o pau, o corpo que ten o brazo e o corpo que leva o pau na auga para manter o tempo, a vontade e a vontade. E hai seres humanos que viven tranquilos na natureza, que están satisfeitos coas súas necesidades fisiolóxicas (Maslow) e teñen a oportunidade de facelo. Outro non atópanse na mesma situación, polo que deberán realizar unha viaxe curta, medio ou longo. Outros non atopan bastóns nesta zona do deserto pola escaseza de árbores. Outros non teñen brazos. Outros non poden moverse…. A accesibilidade é necesaria para unha sociedade ética: a igualdade é a chave da liberdade. Dentro de min, a beleza dalgunhas ideas de Bakunin cégame tanto como Haendel e Monet céganme. E sabedes que manteño a metáfora da fascinación polo deslumbramiento.

E todo iso a que viño? Porque xurdiu como unha carta sincera de amor que alguén debe escribir á filosofía con todo o seu corazón. E porque o que escribe negou á filosofía un lugar que a LOMLOE nunca se lle podía negar no sistema educativo e porque recuperou o limbo xa desaparecido, por iso grazas á filosofía LOMLOE por restablecer o lugar que lle corresponde de feito no sistema educativo. Pero antes de terminar, só quero rumorearlle ao oído: "Sofía (= coñecemento) querida": “De feito, ti deberías ser o eixo de todo o sistema educativo porque correspóndeche o respecto, o coidado e a amizade real co coñecemento (= fío). E grazas por ser iso que es, coida de Filosofía”.