Nestes anos celébrase o V Centenario da volta ao mundo da expedición militar iniciada por Fernando de Magallanes e realizada por Juan Sebastián Elcano. Esta expedición, promovida e paga polo Imperio español, tiña como obxectivo principal someter ao Imperio español os territorios onde había especies de valor similar ao ouro.

Unha parada significativa desta expedición de Elkano produciuse na illa de Cebú en abril de 1521. Foi a primeira vez que os españois chegaron a Filipinas, e tamén o comezo do colonialismo, que se prolongou durante case catro séculos. Magallanes designou ás illas baixo o mando da Coroa de España antes da súa morte por parte dos seus cidadáns de orixe. Isto máis adiante permitiu ao getariarra Elcano converterse no xefe da expedición.

En 1543 os españois puxeron ás illas o nome de “Filipinas”. A seguinte expedición detrás de Elcano dirixiuna o conquistador Ruy López de Villalobos. O proceso de dominación finalizou uns anos máis tarde, da man dun conquistador de Zumarraga. En 1571, Miguel López de Legazpi dirixiu o control dos españois á maioría das illas de Filipinas e a creación da actual capital, Manila.

O historiador español Carlos Martínez Shaw destacou no congreso do centenario da xira mundial de Elcano o seguinte: "O primeiro que levaron os españois a Filipinas foi unha imaxe do 'Neno Jesús'. Do mesmo xeito que todas as expedicións desa época, un dos principais obxectivos de Elkano e dos demais era evangelizar aos pobos que se atopaban no camiño”.

As consecuencias do ocorrido hai cinco séculos son evidentes na actualidade. Filipinas é un dos poucos países de Asia Cristiá (ao redor do 80% da poboación). Non pasaron por alto os 333 anos de colonia española e medio século despois dos Estados Unidos.

O presidente do país, Rodrigo Duterte, declarou que Filipina é un nome vinculado á herdanza española e cristiá que lle levou a descartar á comunidade musulmá residente no país. “Pasou moito tempo. En Mindanao ou Luzón non hai rastro do Islam. (Os españois) Mataron brutalmente a todo o que non quería ser cristián”, sinalou Duterte. Non foi o primeiro presidente en propor o cambio de nome, xa que na década de 1970 o ditador Ferdinand Marcos tamén propuxo o nomeamento de Maharlika.

A Constitución de 1987 permite o cambio de nome se o Congreso así o acorda e os cidadáns ratifican o cambio mediante un referendo posterior. O portavoz do Goberno, Salvador Panel, subliñou as dificultades que ten o cambio de nome. Segundo dixo, é unha idea moi difícil de levar a cabo, “é moi cara, porque hai que cambiar moitos documentos oficiais”.