Segundo o reconto dos últimos días, Juan José Echeverría, de Navarra Suma, contaba con 23 votos e Ayesa, con 22. A terceira candidata do PSN, Maite Esporrín, tiña 7. A votación tivo lugar o xoves pola noite e o alcalde de Ollo, David Campion, logrou 29 votos, entre eles os de EH Bildu, Geroa Bai e o PSN.

A sorpresa foi a actitude do PSN, que a xuízo da maioría repetiría o sucedido no Concello de Pamplona: presentar a súa candidatura para non votar a EH Bildu, dando así paso á alcaldía ao candidato de Navarra Suma. Na primeira volta, o PSN votouse a si mesmo, pero na segunda, tras negociar con Campión, votou a este. Esporrín explicou máis tarde que este foi o resultado da votación, despois de que Campion anunciase que cumpriría co programa socialista.

Ao tomar posesión do seu cargo, Campión lanzou dúas mensaxes principais aos representantes municipais: por unha banda, que el mesmo profundará na liña que levou a Mancomunidade nos últimos anos, constituíndo para iso un amplo equipo de goberno. Por outra banda, subliñou con claridade o seu carácter independente.

O alcalde de Pamplona, Enrique Maya, cualificou de teatro a postura do PSN e acusou de dar o seu voto ao candidato de EH Bildu. En calquera caso, a situación volveu a reflectir a situación que vén vivindo no Concello de Pamplona: que conta coa alcaldía, pero que moitas veces UPN non pode sacar adiante as súas intencións porque a oposición se une.

Nó de Imarcoain

O transporte e os residuos son un dos principais retos da mancomunidade. Por unha banda, o Plan de Mobilidade Urbana Sostible que pretende levar a toda a comarca e, por outro, o Plan de Residuos de Navarra. Neste ámbito, elaborou un plan xeral no que a compoñente clave é a planta de tratamento de residuos que se quere construír en Imarcoain. Entre as dificultades atopadas atópanse as alegacións de varios grupos de cidadáns e de UPN á alcaldía de Noáin. A Compañía do Tres R, dedicada a Sustrai Erakuntza e ao mundo dos residuos, tamén criticou o proxecto, sobre todo porque no tratamento dos residuos vólvese a recorrer á centralización e non á descentralización, construíndo pequenos centros de tratamento o máis próximos posible ás zonas de xeración de residuos.