O nome do festival non é casualidade: “Paréceme un paradoxo. O cine é algo que se ve, pero este festival en si mesmo é invisible. Faise ver o que se esconde, nomear o que non se quere identificar e silenciar todo. Creo que é unha actividade moi valiosa”, recoñeceu Roberto Vega (O Salvador), representante da institución educativa Equipo Millo.
A gala inaugural terá lugar o 10 de outubro, ás 19:30 horas, e contará coa presenza do violinista Unai Celaya e de varios actores. A gala final terá lugar o 17 de outubro ás 19:30 horas e contará coa actuación dos bailaríns de danza contemporánea de Senegal e o grupo musical bilbaíno The Cherry Boppers. Ambas se realizarán no auditorio de Azkuna ZENTROA.
“O festival tamén está composto por 19 centros escolares, convidados de Cuba, Senegal e outros países”, sinalou Ainhoa Pérez, técnica de Educación para a Transformación Social de “KDC”. Entre os invitados atópase Clara Morais (México), coordinadora e delegada de Ollo de Auga Comunicación Indíxena, quen dixo que traballar nos centros é moi enriquecedor para ela: “Permítenos deixar un gran de todo o que facemos”. Roberto Vega engade que a estratexia do KDC é moi valiosa: “nestes espazos podemos sementar a semente para que estes novos estudantes poidan ver outras realidades.
Un ano máis, traballaranse diferentes temáticas, todas elas centradas na reivindicación social: conflitos armados, LGTBIQ+, ambiente ambiental, defensa dos dereitos humanos, igualdade de xénero, interculturalidad, euskera, creación artística…
Teresa Laespada, deputada foral de Emprego, Cohesión Social e Igualdade da Deputación Foral de Bizkaia, sinalou que as miradas das películas presentadas no festival afástanse dos circuítos comerciais e ven outras cousas, outras miradas, outra forma de entender a vida. “Eu creo que iso constrúe o pensamento crítico da sociedade, e é imprescindible ver o cine doutra maneira. Quizá o KCD sexa un dos poucos que o reivindican”, recoñeceu Laespada.
A directora da área de Dereitos Humanos, Convivencia, Cooperación e Inmigración do Concello de Bilbao, Monika Hernando, considerou imprescindible buscar espazos de diálogo e reflexión ao redor deste tema. “Hai que traballar máis en educación para promover a paz, a sensibilización, a tolerancia, a convivencia e a empatía”, reivindicou Hernando, que é o que fai o festival: “Axúdanos a reflexionar, denunciar e facer fronte a todas as situacións que xeran pobreza, discriminación e inxustiza que vulneran os dereitos humanos”.
Edurne Azkarate dixo no alto desde o micro do escenario que o cine vasco ten pouco eúscaro na celebración do Festival de Cine de San Sebastián. A frase retumba pola súa veracidade. Na escena da arquitectura pódese repetir o mesmo lema e estou seguro de que noutras tantas... [+]
Bound in Heaven
Dirección: Xin Huo
País: Chinesa
Duración: 109 minutos
Estrea: Non implantado
Fuxir da morte, cara a adiante. O home que sofre unha enfermidade terminal farao así, xunto ao seu amante, amigo e compañeiro de viaxe. Unha película dura pero positiva,... [+]
E iso onte era sábado e non domingo. Custoulle traballo aclarar o día, porque había moita menos xente na rúa e non había présa. Algúns se achegaron pronto ao Kursaal e ao Teatro Vitoria Eugenia, onde proxectaron a película de clausura da noite, We Live in Time, e... [+]
O noveno e último día, nun Festival especial que me vai a lembrar con moito agarimo. Deixando dúas películas arriscadas para o último día, estou a escribir esta primeira crónica coa música dun bar, porque non me gustou nada a película que vin antes.
Vin a Ulysses no... [+]
A gasteiztarra Patricia López de Arnaiz fíxose co Goya ao mellor actor principal no 72 Festival de San Sebastián. No Zinemaldia, polo seu traballo na película 'Os escintileos', dirixida por Pilar Palomero.
A película está baseada na primeira narración do libro 'Bihotz... [+]
Nunca choro con películas. Vin películas duras, historias tristes, cheas de morte, que mostran o peor do ser humano, sen pedir perdón. Vin películas bonitas, elegantes, monumentais, que falan de milagres, profundas. E, con todo, non choro coas películas. Os que nos custa... [+]
Aínda que fóra do concurso da Cuncha de Ouro e outros premios, na Sección Oficial estréanse outros traballos –normalmente– bos. En concreto, son dezaseis os que compiten e 22 cintas –vinte películas e dúas teleseries- están en proxección.
Unha das series que vimos... [+]
Cando fixen o calendario do Festival, a primeira película que elixín foi Parthenope. Sen saber de que se trataba, antes de ler a sinopsis, sabía que tiña que vela, porque era do director Paolo Sorrentino. O meu compañeiro e amigo de piso sempre me di que son un... [+]
O mércores estivo en Donostia-San Sebastián a grego Costa-Gavras, coas súas 91 anos, presentando a súa nova obra e dándolle o nivel con Le dernier souffle; e o xoves o británico Mike Leigh, cun elegante bastón negro e unha equipaxe de 81 anos.
Novos vellos? Non. E non... [+]
As dinámicas familiares que foron empeorando durante demasiado tempo tenden a cronificarse e non poden curarse facilmente. Na longametraxe escrita e dirixida por Sandra Romero, Por onde pasa o silencio (O lugar que pasa o silencio), Antonio (Antonio Araque) volve a Écija... [+]
Hai, ás veces, a sensación de que todo está atado. Poderase ver de todo, mesmo na Sección Oficial, sempre baixo un marco. Vimos algúns toques de humor, dramas llorantes, suspenses, documentais, incluso unha película de terror –que analizaremos ao final desta... [+]