Para que o 8 de abril de 2017 sexa posible, o Estado francés cambiou a súa actitude até entón e decidiu confiar nos artesáns de paz, para que a sociedade civil acordase con ETA o seu desarmamento. O xuízo puxo de manifesto a importancia deste momento histórico, no que se implicaron o convencemento dos representantes do Estado, que aceptaron dar o seu testemuño no xulgado 7 anos máis tarde, cando o ex Ministro do Interior e o Prefecto da época manifestaron que a acción foi positiva e que non se implicarían en caso de terrorismo.
O experto Jean Pierre Massias explicou que o proceso de paz en Euskal Herria converteuse nun modelo no mundo, porque ante a falta de implicación do Estado a sociedade civil ha asumido e asumido o avance do proceso de paz.
Deixou claro que a acción de Luhuso provocou un cambio por parte do Estado, obviouse a capitulación da institución buscada até entón e mostrou a súa disposición a realizar accións positivas para favorecer o movemento de paz.
Non se esixe aos xuíces facer política, senón tomar unha decisión baseada no dereito penal para disipar aos artesáns de paz
Por outra banda, grazas a unha cadea de confianza e curia foi adiante, como explicou o señor Morvan no xuízo, con el e os seus representantes da paz, coñecidos noutros marcos, a confianza entre o señor Morvan e o procurador de Baiona, e, por suposto, a confianza entre Morvan e o primeiro ministro Caseneuve, e entre os señores Morvan e Fekl.
Se un único elo fallou, todo podía ser distinto. A acción de Luhuso permitiu desarmar durante catro meses. O desexo da sociedade civil acabou sendo entendido polo Estado naquel momento, mesmo pola xustiza.
En 2017 o Procurador de Baiona e detrás del Pariskoa podían abrir procedementos xudiciais contra os artesáns de paz. Decidiron non facelo. Isto logrouse política, xudicial e socialmente en 2017. Máis tarde de 7 anos vivimos un gran retroceso cando o Procurador antiterrorista ha lanzado a súa visión retrógrada. & '97; Para lexitimar o procedemento, nesa época estaba a ocorrerse desarmar coas detencións dos membros de ETA e coas armas que se tomaban por ese camiño.
Neste xuízo anacrónico atopámonos nunha situación surrealista, os artesáns de paz foron xulgados unhas semanas máis tarde polas mesmas accións acordadas e protexidas co Estado, é dicir, o transporte de armas e explosivos co fin de perpetuar a paz.
Os que en 2017 foron os interlocutores de paz do Estado, consideran os ministerios públicos antiterroristas como “terroristas” en 2023 e 2024.
No acordo que se dite o 16 de maio, esperamos que se recoñeza o seu carácter pacífico. Da mesma maneira que en 2017 a sociedade civil, o poder político e o xudicial uníronse a favor da paz, en 2024 ratificalo. Non se pide aos xuíces que fagan política, senón que tomen unha decisión baseada no dereito penal para disipar aos artesáns de paz.
Si é posible traducir xudicialmente a situación exposta no xuízo, o tribunal ten a súa pedra para trasladala a este edificio.
É a aplicación do concepto penal "etat de nécessité". Este concepto é o mecanismo que permite a neutralización do elemento legal do delito. En determinadas circunstancias especiais admítese a perda de cualificación penal dun delito cando sexa necesaria a acción para protexer unha liberdade básica ou un interese principal.
Todos os compoñentes desta situación xurídica están presentes na cuestión de Luhuso: antes do asunto de Luhuso, a paz estaba en grave perigo. O affaire de Luhuso permitiu desármea.
Ao final e de forma simplificada, a xustiza non pode dicir que os feitos acusados estaban destinados á perpetuación da paz.
A xustiza non pode estar tan desconectada coa realidade como pediu o Procurador, a xustiza debe contextualizar os feitos analizados para extraer conclusións xurídicas. A súa lexitimidade tamén se basea niso.
Coa decisión xudicial que esperemos é que o rizo sexa rizado para que a sociedade poida pechar definitivamente o gran do desarmamento.
Xantiana Cachenaut, avogada
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Perdoa aos carballais, encinares, olmos, garzas, fresnos, alisedas, castañares, bidueiros, gorostidias, manzanales, piñeirais e a todas as sociedades das árbores, pero hoxe o hayedo ten unha cita con motivo das celebracións da fronteira invernal.
Resúltame máis fácil... [+]
Volve Euskaraldia. Ao parecer, será na primavera do ano que vén. Xa o presentaron e a verdade é que me sorprendeu; non o propio Euskaraldia, senón a lema del: Farémolo movéndonos.
A primeira vez que a lin ou escoitado, vénme á cabeza o título da obra que puxeron para... [+]
Ildo beretik dator Eusko Jaurlaritza berriaren politika. Hitzak bai, baina ekintzak ez dira argi ikusten Pradalesen gobernuak aurkeztutako aurrekontuan.
Cando o sistema colonial capitalista heteropatriarcal cuéstionase e loita, ataca sen piedade. Utilizando todas as ferramentas ao seu alcance para fortalecer, fortalecer e consolidar o poder institucional, os medios, a xustiza, a lingua, a cultura, a violencia...
En Suíza,... [+]
Non sei si vostedes tamén teñen a mesma percepción –recoñézoo: aquí empecei a escribir de maneira acientífica–. Refírome á extensión natural da palabra preguiza. Cada vez escoito máis nos recunchos de Hego Euskal Herria: eúscaro, español e, por suposto,... [+]
Moitos en Nadal sentimos máis preguiza que ilusión ao pensar nas comidas e encontros familiares. Pero adiantámosvos que non é a comida a que nos fai sentirnos colectivamente incómodos, senón a normatividad que define á familia tradicional. É máis,... [+]
Sempre me pareceu máis significativo o modo que se di en castelán aos carruajes que se poden atopar aquí e alá: humilladero. Non é un nome bastante lixeiro, branco ou non ten ningunha connotación? Á fin e ao cabo, todo o que pasaba por alí debía ser humillado. É sabido... [+]
O final da República Árabe Siria causou unha gran sorpresa pola forma en que se produciu: rápida e case sen resistencia. Con todo, non é tan estraño si temos en conta que o país estaba destruído, empobrecido e trocado. Hai tempo que a maioría dos sirios non se preocupaba... [+]
A novidade adoita ser unha das palabras máis escoitadas que se asocia á Feira de Durango. A novidade está alí, e aquí a novidade. Con todo, nalgúns casos é suficiente con dar un aspecto diferente ao anterior para pegar esa etiqueta. Os CDs e as reedicións remasterizados... [+]
O eúscaro ten un caudal de auga moi grande na escaseza. Cada pinga local rega e revive a nosa cultura. Ofrecerlle un mar de auga a aquela sede. Aínda que o eúscaro veu dun pozo profundo e escuro, todos sacamos a nosa mostra de auga salgada e convertémola en fonte. E agora... [+]
Os mozos comezan a consumir pornografía antes, xa que o porno é a súa única educación sexual. Como demos chegamos até aquí?
Hoxe en día, hai que recoñecer que grazas a Internet é moito máis fácil ver pornografía. Desgraciadamente, a través dun clic o neno de entre... [+]
O pasado 5 de decembro, o pp presentou no Parlamento de Navarra unha proposición de lei para desvincular os procesos de funcionarización dos postos de Secretaría e Intervención das entidades locais de Navarra. Se isto sucedese, ao redor de 30 persoas alcanzarían unha... [+]
Este ano cúmprese o 51 aniversario da proclamación polas Nacións Unidas do Día Internacional dos Dereitos Humanos o 10 de decembro. Esta data cobrou importancia en Euskal Herria e desde o Observatorio de Dereitos Humanos de Euskal Herria queremos ofrecer algúns elementos de... [+]