Situación Vital
- O xuízo que tivo lugar en París os días 2 e 3 de abril foi, sen dúbida, un momento histórico. Por primeira vez nos asuntos xudiciais vascos, a defensa e os representantes do Estado pronunciáronse por unanimidade.
Para que o 8 de abril de 2017 sexa posible, o Estado francés cambiou a súa actitude até entón e decidiu confiar nos artesáns de paz, para que a sociedade civil acordase con ETA o seu desarmamento. O xuízo puxo de manifesto a importancia deste momento histórico, no que se implicaron o convencemento dos representantes do Estado, que aceptaron dar o seu testemuño no xulgado 7 anos máis tarde, cando o ex Ministro do Interior e o Prefecto da época manifestaron que a acción foi positiva e que non se implicarían en caso de terrorismo.
Facer do proceso de paz en Euskal Herria un referente mundial
O experto Jean Pierre Massias explicou que o proceso de paz en Euskal Herria converteuse nun modelo no mundo, porque ante a falta de implicación do Estado a sociedade civil ha asumido e asumido o avance do proceso de paz.
Deixou claro que a acción de Luhuso provocou un cambio por parte do Estado, obviouse a capitulación da institución buscada até entón e mostrou a súa disposición a realizar accións positivas para favorecer o movemento de paz.
Non se esixe aos xuíces facer política, senón tomar unha decisión baseada no dereito penal para disipar aos artesáns de paz
Por outra banda, grazas a unha cadea de confianza e curia foi adiante, como explicou o señor Morvan no xuízo, con el e os seus representantes da paz, coñecidos noutros marcos, a confianza entre o señor Morvan e o procurador de Baiona, e, por suposto, a confianza entre Morvan e o primeiro ministro Caseneuve, e entre os señores Morvan e Fekl.
Se un único elo fallou, todo podía ser distinto. A acción de Luhuso permitiu desarmar durante catro meses. O desexo da sociedade civil acabou sendo entendido polo Estado naquel momento, mesmo pola xustiza.
En 2017 o Procurador de Baiona e detrás del Pariskoa podían abrir procedementos xudiciais contra os artesáns de paz. Decidiron non facelo. Isto logrouse política, xudicial e socialmente en 2017. Máis tarde de 7 anos vivimos un gran retroceso cando o Procurador antiterrorista ha lanzado a súa visión retrógrada. & '97; Para lexitimar o procedemento, nesa época estaba a ocorrerse desarmar coas detencións dos membros de ETA e coas armas que se tomaban por ese camiño.
Xuízo anacrónico
Neste xuízo anacrónico atopámonos nunha situación surrealista, os artesáns de paz foron xulgados unhas semanas máis tarde polas mesmas accións acordadas e protexidas co Estado, é dicir, o transporte de armas e explosivos co fin de perpetuar a paz.
Os que en 2017 foron os interlocutores de paz do Estado, consideran os ministerios públicos antiterroristas como “terroristas” en 2023 e 2024.
No acordo que se dite o 16 de maio, esperamos que se recoñeza o seu carácter pacífico. Da mesma maneira que en 2017 a sociedade civil, o poder político e o xudicial uníronse a favor da paz, en 2024 ratificalo. Non se pide aos xuíces que fagan política, senón que tomen unha decisión baseada no dereito penal para disipar aos artesáns de paz.
Si é posible traducir xudicialmente a situación exposta no xuízo, o tribunal ten a súa pedra para trasladala a este edificio.
"Etat de nécessité" ou "Estado Vital"
É a aplicación do concepto penal "etat de nécessité". Este concepto é o mecanismo que permite a neutralización do elemento legal do delito. En determinadas circunstancias especiais admítese a perda de cualificación penal dun delito cando sexa necesaria a acción para protexer unha liberdade básica ou un interese principal.
Todos os compoñentes desta situación xurídica están presentes na cuestión de Luhuso: antes do asunto de Luhuso, a paz estaba en grave perigo. O affaire de Luhuso permitiu desármea.
Ao final e de forma simplificada, a xustiza non pode dicir que os feitos acusados estaban destinados á perpetuación da paz.
A xustiza non pode estar tan desconectada coa realidade como pediu o Procurador, a xustiza debe contextualizar os feitos analizados para extraer conclusións xurídicas. A súa lexitimidade tamén se basea niso.
Coa decisión xudicial que esperemos é que o rizo sexa rizado para que a sociedade poida pechar definitivamente o gran do desarmamento.
Xantiana Cachenaut, avogada
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Andoni Urrestarazu Landazabal naceu na localidade de Araia o 16 de xullo de 1902 e faleceu en Vitoria o 21 de novembro de 1993. Xa se cumpriron 31 anos e creo que é o momento de recoñecer o seu nome e ser, xa que non se coñece ben o legado que deixou. Umandi utilizou o nome... [+]
A escritura de autobiografía é, segundo din, a ferramenta máis eficaz para o desenvolvemento persoal, a máis liberadora. Tirar das cousas do pasado e lembralas, parece que axuda a desatar os nós do presente. Si, axuda a entender o presente e a debuxar un futuro que nos... [+]
Fixen un repaso desde o anuncio da pandemia até a traxedia de Valencia e concluín que a nefasta xestión institucional que ten a mentira e o forupe como devasa é constante da clase gobernante.
Non temos un gobernante substituto válido mentres este sistema pendular non se... [+]
O 19 de novembro é o día mundial do baño. Aínda hoxe, no século XXI, moitos traballadores e traballadoras, aquí, no País Vasco, non teñen dereito a usar o baño nas súas xornadas laborais. Exemplo diso son moitos os traballadores do transporte.
Os aseos son a clave da... [+]
Sabemos que a intelixencia artificial está a representar moitos campos no ser humano: confort, velocidade, eficiencia... Fixéronnos crer que o esforzo humano é un obstáculo nas necesidades de velocidade deste mundo capitalista. As agresións para reducir as nosas... [+]
Nas últimas semanas non foi posible para os que traballamos en arquitectura que o fenómeno climático de Valencia non se traduciu no noso discurso de traballo. Porque debemos pensar e deseñar a percorrido da auga en cubertas, sumidoiros, prazas e parques de edificios. Sabemos... [+]
A autoestima ás veces parece algo íntimo. Pero se a autoestima ten que ver coa imaxe que un ten de si mesmo, co valor que se dá a si mesmo, tamén terán que ver as decisións que poida tomar. Que valor ten alguén que non pode decidir? Entón pómonos a mirar á nosa nai. E... [+]
Os Sanmartines son moi coñecidos nos nosos caseríos, xa que é o momento de matar o porco. Con todo, moita xente non saberá que antes o día de San Martín marcaba o fin do ano agrícola. E iso non era ningunha bobada. De feito, a finais de ano había que pagar unha renda... [+]
Durante toda unha semana falamos sobre o libro As aventuras de Pinocho de Collodi, na aula da universidade, con profesorado de Educación Infantil e Primaria. A nosa referencia principal foi a bonita edición que Galtzagorri publicou en 2011, que incluía o preámbulo, con 171... [+]
“Apréndese andando e cantando”. Esta foi unha das materias desta semana nos grupos de C2. Non se trataba de aprender a cantar ou a pé, senón de utilizar correctamente o futuro. A actividade deume que pensar e pregunteime como aprendemos a ensinar. Ouvín a moitos que... [+]
A supervivencia do eúscaro non é o único problema que os vascos xogamos na partida política, pero si, como elemento máis característico da euskaldunización, o que máis reflicte a nosa situación. Mostra moi ben o que non aparece tanto noutros ámbitos. En primeiro lugar,... [+]
En Sociología da Educación existe unha pregunta clásica: para que existe o sistema educativo nunha sociedade? As respostas á pregunta son numerosas e cambian segundo a época. Pero entre eles cabe destacar que a escola ten como obxectivo principal a creación de futuros... [+]
Coas palabras do poeta Vicent Andrés Estellés, son un entre tantos casos, e non un caso illado, raro ou extraordinario. Desgraciadamente, non. Entre tantos, un. En concreto, segundo o Consello de Europa, e entre outras institucións de gran traxectoria como Save The Children,... [+]
O problema da vivenda é un problema estrutural que vén de lonxe. O que debería ser un dereito humano non é máis que un dereito subxectivo. Digo que é unha fraude porque, aínda que todas as institucións e todos os partidos políticos digan unhas palabras bonitas, non se... [+]