Diego Yatacue é un dos membros do pobo da nasa, en Turquía. Actualmente reside no departamento de Cauca, na localidade de Toribio (Francia). Durante doce anos, CECIDIC foi director do centro educativo máis importante do país e impulsou o proceso de recuperación da lingua e cultura nasa yuwe en colaboración con Garabide, a institución vasca. Deixar o ensino e representar ao movemento indíxena nas últimas eleccións Yatacue. Na comarca, o clima de violencia está desenfreado; 68 defensores dos dereitos humanos, a maioría indíxenas, foron asasinados en 2019.

Apareceron no pobo follas de man asinadas polo Cartel de Sinaloa. Yatacue é ameazado polo seu nome e apelido: "… que non se lles faga raro velo a el ou algún familiar descortizados por ai [sic]" (non se sorprenda si el ou algún dos seus familiares aparece troceado). O documento apareceu nos últimos días das eleccións municipais e forais de maio. Os asinantes dan a benvida ao novo alcalde e prométenlle que si non entra con eles deixarán en paz a súa ausencia. Yatacue foi proclamado como obxectivo militar, pero o zemai é tamén o contrario de todo aquel que poida obstaculizar a súa actividade: "Levámolo 2 metros baixo terra" (afundirémolo dous metros).

As eleccións municipais acaban de pasar e o ambiente de Colombia vólvese máis malo cada vez que se achegan as eleccións…

En Cauca xa foron asasinadas 68 persoas no que vai de ano, máis dunha vintena delas en Toribio. É unha vinganza polo esforzo que estamos a facer para controlar o noso territorio. Somos líderes no punto de mira, desde o inicio da campaña fixéronnos ameazas directas.

Como fan as ameazas?

Repártenllos por whatsapp. E botando folletos pola rúa. Pero sen eles tamén teñen a angustia imposta no terreo. O que vive aquí coñece os grupos, percíbeos, e esa presenza é asfixiante.

Como recibiches as ameazas?

Tanto ao meu adversarios… pero tamén ameazaron aos meus fillos, e iso é moito máis duro.

Que medidas de protección tes?

Protéxeme a comunidade. Denunciei a miña situación na Fiscalía, pero respondéronme que as ameazas non son “suficientemente contundentes”.

Por que deches o paso de ser candidato?

A comunidade é a que decide. Cada un non se presenta candidato, os cidadáns elixen ao seu representante.

Perdestes a alcaldía por algo máis de cen votos…

Durante vinte anos tivemos a alcaldía e durante ese tempo foi o fortalecemento da conciencia indíxena. Pero afectounos un novo ciclo de violencia. Compraron moitos votos polos fondos que puxeron os narcotraficantes. O pobo foi dividido… Na campaña non se atoparon grupos de ideas e propostas, senón que se diferenciou entre os que defenden a plantación de coca e marihuana e os que non a apoiamos. Eu creo que os campos de marihuana e coca son o cancro da sociedade indíxena. O narcotráfico mobilizou unha economía de ficción e estendeu a cultura mafiosa a través dun profundo cambio de pensamento. Moitos de nós e nós defenden este modelo porque non hai nada máis. Ademais, os grupos armados víronse envolvidos no pánico polas detencións. Matáronnos a moitos compañeiros. Os últimos a principios de mes: Catro membros de Kiwe thegna (garda indíxena) e Cristina Bautista neehwesx (gobernadora). Outra media ducia de persoas resultaron feridas. Foi unha matanza.

Quen son os asasinos?

No noso territorio quedaron os membros das FARC que non quixeron chegar a un acordo de paz. Non eran moitos, pero tiñan armas e unha gran experiencia militar… Mire, no noso país manda a economía da coca e da marihuana, e iso contrólano as forzas ocultas escuras. O único obxectivo é o diñeiro, e todo o territorio está nunha situación comprometida. Moitos deles, lamentablemente, son membros das nosas comunidades, que creceron e educado na guerra. É a guerra o que saben facer. Por iso non foron capaces de aprobar un acordo de paz. O narcotráfico reforzounas agora porque se han rearmado co diñeiro.

Non só son antigos membros das FARC…

Queren que lles chamemos FARC, ou ELN (Exército de Liberación Nacional) ou EPL (Exército Popular de Liberación)… Queren dar forma ideolóxica, pero para min só son grupos de delincuentes.

Tamén funciona o cartel de Sinaloa, non?

Ao parecer, o cartel ten o monopolio da produción de marihuana. Eles mesmos financian seméntaa, empuxando aos campesiños a que a sembren. E iso divide á comunidade e empobrece o conflito social. Hai que ter en conta que no departamento do Cauca a desigualdade é enorme, o estado non garante unhas condicións mínimas de vida. O noso é un laboratorio de guerra. O narcotráfico sempre está aí e refórzase cíclicamente, porque moita xente non ve máis que para mellorar un pouco a súa vida.

Durante anos sufristes o máis cru da guerra. Logo acougábase, cando sentía preto o acordo de paz. Unha especie de impasse comezou a perder despois da firma do acordo. Como está hoxe a vosa comarca?

Grazas ao acordo de paz, xa non temos grandes grupos armados das FARC, nin moito menos. Tampouco había moita contenda entre guerrillas e exércitos. É certo que a negociación e a firma trouxeron tranquilidade, pero iso foise. Pasou un ano desde que o uribismo tomase o poder. Na campaña díxose que o acordo de paz coas FARC ía ser destruído e estase traballando niso. Nas zonas onde as FARC tiñan forza creáronse grupos de delincuentes, creáronse grupos paramilitares… e en definitiva, o narcotráfico creceu. Determina a economía dos nosos territorios e a vida dos que vivimos neles. No acordo dA Habana acordouse un punto para a substitución dos cultivos ilegais, pero non se chegou a un acordo e iso estragou todo. Non temos as antigas FARC, pero a situación é máis crítica que antes. Máis perigoso. Antes sabiamos quen era o noso inimigo, sabiamos a quen dirixirse si necesitabamos unha entrevista. Os inimigos de hoxe en día non teñen estrutura nin base político-ideolóxica e o diálogo é imposible. O que temos agora é unha guerra para controlar o narcotráfico.

O proceso de recuperación da lingua comezou e materializouse na negociación de paz…

Estamos moi complicados na resistencia. Foron moitos anos facendo fronte á violencia, o medo e a morte provocadas polo conflito. E con todo, o pobo nasa foi capaz de comezar a traballar cara á autonomía a partir da cultura. O que está na base é o noso ser, a loita por seguir sendo indíxena. Por iso a estratexia do narcotráfico en Toribio é a de destruír ese tecido social que nós alimentamos, ese pensamento político e cultural.

Como penetras o futuro?

Nós temos dúas tarefas: Temos que seguir traballando a conciencia na nosa comunidade. Por outra banda, temos que seguir loitando na rúa contra o goberno. Estaba nas súas mans impulsar o proceso de paz e non fixeron nada… Non nos imos a resignar, aínda temos unha oportunidade. Cristina Bautista, que acaba de ser asasinada, dixo: -Mátannos si calamos. E si falamos mátannos. Falemos, pois! ".

*Entrevista realizada polo xornalista Jon Artano a iniciativa de Garabide. Este sábado ás 11:00 horas organizouse unha acción solidaria na horta Egiar de Oiartzun para denunciar a situación no Cauca colombiano.