O doutor Sims é coñecido como o fundador e pai da ginecología moderna, entre outras cousas porque en 1855 fundou en Nova York o primeiro hospital para mulleres e foi o creador de moitos instrumentos e métodos utilizados actualmente polos xinecólogos.

Con todo, os logros deste pai da ginecología son o resultado dos seus experimentos cirúrxicos con mulleres negras escravas. Sen a autorización e aprobación destas mulleres, sen anestesia. E non é o único caso.

A historia da ginecología foi escrita sobre os corpos dos escravos anónimos e das mulleres pobres. E, ademais, levamos nos nosos corpos, nas nosas alusións, o recoñecemento dos nomes deses homes que non nos atrevemos a chamalos sadíes que fixeron vivisecciones, heroes da ginecología. Skenne, Fallopio, Bartolino.

“Non é o noso heroe” (#NotOurHero) din desde Nova York, e facendo súas as reivindicacións destas mulleres activistas, hoxe traio unha reivindicación feminista de que se quiten todos os espazos de recoñecemento no espazo público deste tipo de personaxes. Non son os nosos heroes. Non queremos unha historia escrita con violencia sobre os corpos das mulleres pobres. Necesitamos a todos estes homes fóra dos nosos corpos e as nosas almas.

Pero é máis, debemos encher os corpos coas nosas propias palabras e significados. A violencia tamén consiste en chamar “útero” ao órgano de reprodución dos corpos uterinos (e só a el). A experiencia corporal e a autogestión e autonomía dos procesos, que tamén é denominalos nas nosas propias palabras. Encarnar, sentir e dicir desde nós mesmos. Para eles e para eles, polos nomes propios que, sen home nin lei, permítense. Empecemos!

Esta noticia publicouna Klitto. Trouxémolo a Euskadi grazas a licénciaa CC-BY-SA.