Na operación de 2003 foron detidos dez persoas e permaneceron incomunicados cinco días. Eses días foron torturados. Ao día seguinte, os traballadores conseguiron saír todos os días, e dous días, a manifestación máis multitudinaria da historia en Donostia contra o peche. En 2010 chega a sentenza de absolución e en 2014 péchase a cuestión económica.

10 pax

O xoves 20 de febreiro de 2003 iniciouse a operación policial contra Egunkaria. Os gardas civís entraron nas sedes de Andoain, Bilbao, San Sebastián, Vitoria e Pamplona, entre outros. Ao mesmo tempo, entraron nas casas de Egunkaria e das dez persoas que ocuparon postos de responsabilidade na empresa que a creou e foron detidas pola lei antiterrorista: Joan Mari Torrealdai, Iñaki Uria, Txema Auzmendi, Martxelo Otamendi, Pello Zubiria, Xabier Oleaga, Xabier Torrealdia, Fermin Lazkano, Goia e Gominila. "O pesadelo non se fixo máis que empezar", segundo escribiu o xornalista de Berria, Jon Ordoñez Garmendia, nunha reportaxe sobre o peche.

'Todos os días necesitabámolo'

O Diario Vasco durou doce anos e catro meses máis tarde Berria tomou a súa testemuña. Nos catro meses intermedios publicouse Egunkaria provisional. A semana pasada o autor Imanol Murua Uria, xornalista de Euskaldunon Egunkaria, Eguna e Berria, e o editor Martin Anso lembraron que foi un "xornal precario e non normal". Os dous primeiros traballaban en 2003 cando os gardas civís invadiron a sede de Andoain e detiveron a varias persoas. Lembran que a continuación se reuniron os traballadores do Xornal e que todos tiñan claro que ao día seguinte ían publicar algo. Ese foi o comezo de Egunkaria e durou catro meses ata que se creou Berria.

Na resposta posterior ao peche do xornal, “Todos os días foi a clave”, explicaron na presentación. “Dixemos á Audiencia Nacional de España e á Garda Civil: ‘Pechastes o xornal en eúscaro pero estamos aquí’. Subliñan a importancia do xornal provisional, porque foi un elo: “Conseguimos que o xornal vasco non se interrompese”. Con todo, eran conscientes de que o xornal era precario e non normalizado porque “dificilmente se podía facer un xornal normal nesa situación”, afirmou Anso.

Lasa precisou que Egunkaria é o “símbolo da resiliencia” do xornalismo vasco. Murua engade que na súa publicación tiveron tres elementos: adhesión, solidariedade e rabia. De aí xurdiu o “diario en eúscaro máis vendido xamais”. Explican que o apoio da xente deulles un gran impulso e non esquecerán, entre outras cousas, a multitudinaria manifestación que se celebrou en Donostia.