A compra pública de alimentos é un instrumento político básico. Ten capacidade para impulsar o consumo e a produción cara á agroecología, xerando beneficios sociais, económicos, ambientais e sanitarios. O 14% do valor monetario total dos bens e servizos na Unión Europea destínase á contratación pública. Este potencial económico afectaría directamente á transformación dos actuais modelos de produción e consumo a través da compra pública de alimentos sostibles.

Os hospitais, como "organizacións de áncoras", deben utilizar estratexicamente a súa posición para influír máis aló do hospital, promover a saúde dos cidadáns e contribuír á comunidade e á economía local. Así, a compra pública de alimentos sostibles debería ser a base do seu funcionamento. En Navarra déronse pasos, xa que a asociación de produtores Ekoalde ofrece servizos de abastecemento ao Hospital Universitario de Navarra, incorporando produtos ecolóxicos próximos e de tempada nos menús dos pacientes. En Osakidetza, con todo, déronse pequenos e simbólicos pasos.

O Goberno Vasco presentou o Programa de Compra e Contratación Verde, unha estratexia de promoción da compra verde para 2030. A alimentación identifícase como unha categoría prioritaria, polo que esperamos que nos próximos anos déanse avances significativos.

O estudo Renascence, desenvolvido pola Universidade do País Vasco, puxo en diálogo ao persoal de Osakidetza e a diferentes axentes do sistema alimentario para reflexionar sobre este tema. Recentemente presentouse un informe divulgativo co contido destas sesións de traballo, así como un artigo científico. Esta semente para promover un sistema de alimentación sostible no sistema sanitario vasco concretou trece retos e 30 accións.

Para dar un salto de escala no sistema alimentario desde o punto de vista agroecológico, os principais retos a destacar, tanto desde o sector como desde as institucións públicas, son tres: o servizo de subministración compartida –para que os pequenos produtores poidan facer fronte á demanda e distribución dos produtos–, a adecuación dos criterios de valoración das licitacións públicas á produción local e ao modelo agroecológico, hoxe adaptado ás grandes empresas e á industria alimentaria, e, por suposto, o tema da substitución, que non hai posible sector agroecológico. Unha vez máis se reflicte a necesidade de revisar o rumbo dos investimentos públicos.

Sirva este artigo para dar a coñecer esta investigación que chamamos "crecer" e xerar a faísca da transición cara a sistemas de alimentación sostibles nos nosos hospitais.