O PSOE necesitou varios acordos políticos para investir a Pedro Sánchez como presidente do Goberno de España. No marco da iniciativa Euskal Herria Kirola impulsada nas últimas eleccións autonómicas da CAV, varios partidos políticos puideron dar a súa visión sobre a oficialidade das seleccións deportivas vascas.

Sen dúbida, o tema ten un compoñente emocional, simbólico e político máis aló da CAV, tamén en todo o País Vasco. É sabido que o tema aparece sistematicamente nas caras programáticas de EAJ-PNV e EH Bildu, co obxectivo de levar unha petición política a Madrid e ás federacións deportivas internacionais. Con todo, máis aló das dúas formacións abertzales (o 70% da representación política no Parlamento de Gasteiz), o PSE e Elkarrekin Podemos-EU tamén se achegaron singularmente a esta petición de oficialidade, deixando só aos dous partidos unionistas españois de ultradereita.

A maioría política a favor

Cabe destacar a decisión escrita por primeira vez do PSE (forza política 3 do parlamento de Vitoria-Gasteiz) sobre o tema en cuestión. A versión en eúscaro “Os Socialistas Vascos respectamos e apoiamos todas as iniciativas impulsadas polas federacións deportivas vascas que puxeron en marcha acciones para participar en competicións oficiais internacionais de carácter voluntario e dentro do ámbito privado de autorregulación”. Pola súa banda, Elkarrekin Podemos manifesta “Queremos mostrar claramente o noso apoio á reivindicación do deporte vasco, á súa difusión, oficialidade e internacionalización. Pedimos a participación das seleccións vascas que queiran participar en competicións internacionais”. É a primeira vez que a rama vasca de Pablo Iglesias fala con tanta claridade. Á vista de todo iso e á vista do posicionamento adoptado polo catro principais partidos do Parlamento Vasco, cabe destacar claramente que a petición de oficialidade das seleccións vascas para a internacionalización representa a unha gran maioría política. Fundamentalmente o 90% do parlamento autonómico.

Interesaríame saber si esa esixencia ten en realidade un sustento popular similar na sociedade, até onde está enraizada nos cidadáns, nos cidadáns das distintas sensibilidades políticas, mesmo nos que non acoden a votar. Supoñamos que puidese ser interesante unha investigación, sempre que se abrise unha nova xanela á solicitude.

Interesaríalle saber si esa
esixencia ten un sustento verdadeiramente popular
na
sociedade, até que punto é arraigada nos
cidadáns, nos cidadáns das distintas sensibilidades políticas.

Hai que destacar unha vez máis a decisión do PSE sobre este tema, non necesariamente pola súa representación cuantitativa ou cualitativa no Parlamento de Vitoria, senón porque, con todo, vemos que o mesmo partido xestiona agora o Goberno de España.

A necesidade de converter os acordos en leis

Todo isto levounos de novo ao acordo entre o PSOE e EAJ/PNV citado nos inicios da crónica. Entrando nos detalles deste acordo, dámosnos/dámonos conta de que para que a oficialidade das seleccións vascas sexa legal, o Goberno de Pedro Sánchez ten que modificar a Lei do Deporte española votada en 1990, e todo iso coma se non fose suficiente en pouco tempo, xa que quedan algo máis de tres anos. Antes de que o PSOE saque un proxecto de lei no Congreso de Madrid, é de supor que tentará garantir a constitucionalidade desta nova lei se é coherente, para o que terá que pasar primeiro os filtros constitucionais, xurídicos e fundamentalmente políticos dos diferentes estadios. Vendo que as forzas de dereitas e conservadoras cegas ou ocultas seguen existindo hoxe en distintos puntos de decisión de Madrid, pódese dicir que sen ser excesivamente pesimista, tres anos non van ser sobrantes para que o catro partidos políticos vascos e o pacto PSOE/PNV fagan realidade esa esixencia pactada no acordo número 11 e convértanse en lei.

E non quero empezar a pensar que si se pasan todos os filtros de Madrid e supéranse, quizá teña que pasar outros tantos doutros tipos internacionais. Un maratón de verdade, cheo de valos ademais. EAJ-PNV, EH Bildu, PSE/PSOE e Elkarrekin-Podemos, tanto desde o Parlamento de Vitoria-Gasteiz como desde o Congreso de Madrid, impulsarán e executarán realmente ese acordo político. Unha cousa é asinar acordos, outra é materializar acordos e lexislar.

Unha vez máis está en xogo a credibilidade da política cos temas máis profundos. Dicir o que debía facer e dicir o que debía facer.

Artigo publicado en Enbata.