Segundo informou o Movemento Feminista nunha rolda de prensa celebrada este mércores en Bilbao, a Carta de Dereitos Humanos de Euskal Herria sumouse á folga xeral convocada para o 30 de xaneiro. Tras reunirse o pasado 14 de decembro membros do movemento feminista para reflexionar sobre a folga, decidiron adherirse á convocatoria. “A folga xeral vai ser feminista”, afirmaron firmemente.
Mostraron a súa intención de repetir a demostración de forza que o movemento feminista ha realizado nos últimos dous anos nas folgas do 8 de marzo. Neste sentido, as redes que o pasado 8 de marzo actuaron en numerosos recunchos de Euskal Herria consideraron imprescindible seguir traballando, xa que mostraron “forza, capacidade movilizadora e transformadora”. Ademais, pediron aos sindicatos e axentes que forman parte da Carta de Dereitos de Euskal Herria que asuman as reivindicacións do movemento feminista e que “poñan encima da mesa a responsabilidade de traballalas ás comisións de folga que se crearán nos pobos e cidades”.
Lanzaron tres reivindicacións principais, “baseándonos nos ensinos das últimas folgas feministas”: "Non á vida precaria"; "Vidas diversas sen violencia machista nin heterosexual"; e "vidas libres de racismo e guerra".
En relación á primeira reivindicación, tendo en conta que o capital converte a reprodución de todas as formas de vida nun recurso económico, esixiron que “neste planeta con recursos limitados garántase a sustentabilidade colectiva da vida e recoñézase a interdependencia”.
Coa segunda reivindicación “fronte ás formas de ser e de sentir que nos impón o sistema”, declararon que as mulleres, bolleras e trans sublévanse. Entenden que iso esixe a rebelión ante todas as institucións da sociedade, e que o sistema heteropatriarcal reflíctese en todas elas.
Coa terceira reivindicación púxose en marcha o colonialismo e fronte a el proclamouse a defensa dos corpos, do territorio e da terra: “Fronte ás ofensivas racistas e fascistas que atravesan os nosos territorios, esiximos a eliminación dos pactos que fortalecen a orde colonial, que expolian e destrúen os nosos corpos e territorios, tanto no norte como no sur global. Esiximos o retorno da soberanía aos pobos en todos os ámbitos da vida, para a súa supervivencia e soberanía”.
O movemento feminista ha confirmado que a folga xeral será feminista, pero subliñou que no camiño cara a ese obxectivo o resto da sociedade necesita compañía. Por iso, pediron aos sindicatos e axentes sociais, así como ás comisións que se constitúan, que acepten as súas reivindicacións. Ademais, realizaron outros requirimentos: pór as vidas no centro e colectivizar os coidados.
Por unha banda, falouse da importancia de pór as vidas no centro, “para facer fronte á violencia, a desigualdade, a precariedade, os modelos hexemónicos de sexualidade, a división sexual das obras, o modelo de consumo, a familia patriarcal, a xerarquía do coñecemento, o racismo, o canon de beleza e todas as opresiones”.
Doutra banda, propuxeron realizar un “exercicio colectivo da xestión dos coidados” para que o labor de coidados “non caia no proceso, os contidos e as mulleres que forman parte do movemento feminista o mesmo día”. “Sabemos que temos pouco tempo para atender e coidar o proceso de organización da folga, pero cremos que a nosa presenza é necesaria para alimentar as loitas que temos encima da mesa”, explicaron.
Lembraron que, máis aló da decisión de sumarse á folga xeral na asemblea do 14 de decembro, tamén tiveron marxe para acordar algunhas cuestións. En canto ao proceso até o día da folga, as feministas decidiron visibilizar as reivindicacións da folga feminista e participar nas comisións de folga; nese sentido, fixaron o 18 de xaneiro como día para levar a cabo as accións.
En canto á xornada de folga, propoñen vestir o brazalete azamboado, mostrar os traballos que as mulleres realizan de forma gratuíta colgando os delantales nas xanelas e balcóns, e simbolizar simbólicamente a presenza das mulleres que non poderán estar en folga –presos, empregadas de fogar, coidadoras, asasinadas pola violencia machista…–.
Hego Euskal Herrian arrazoi soziolaboralak edo politikoak direla medio, greba orokor bat deitzeak bere jarduera guztia geldiaraztea bilatzen du. Batzuentzat urtarrilaren 30eko greba orokorra arrakastatsua izan da, eta beste batzuentzat porrota, bakoitzaren betaurrekoen arabera.
Urtarrilaren 30eko Greba Orokorraren biharamunean, grebak suposatu duenaren inguruan hausnartzeko tartea hartu dugu Sonia Gonzalezekin.