Herranz é profesora de Primaria e di que a fórmula que une a escola e a casa serve a moitos alumnos, pero non a todos, porque a situación socioeconómica duns e outros na casa é moi diferente, porque a axuda, a actitude e a forma de facelo son moi diferentes. Non estudan en casa ou en casa (clases particulares?) di que a aprendizaxe daqueles que non teñen o reforzo axeitado vaise reducindo e vaise desmotivando aos poucos, vaise quedando cada vez máis atrás (en ARGIA redactamos unha reportaxe sobre os desequilibrios e as brechas educativas que xera a situación da casa).

Pensando neles, a mestra cambiou a fórmula: o obxectivo, que o proceso de aprendizaxe impártase o máximo nas horas lectivas, xestionado e dirixido polo propio profesor.

Recoñece que é difícil, porque hai que organizarse en clase para traballar a diferentes niveis e ritmos segundo os alumnos, porque hai que preparar diferentes materiais, prepararse para dedicar máis tempo, canalizar formas de axudar a uns a outros… “‘Como non aprende en casa, non podo facer milagres en clase’, esa mentalidade xa non vale, o obxectivo é que todos os alumnos aprendan sen deixarse ao seu cargo”. Para iso, di que as áreas de pedagoxía, didáctica, sociología e psicoloxía fóronlle moi útiles, e que non hai fórmulas máxicas, que non sempre se inventa, "ás veces non conseguimos atrapar a varios alumnos".

Non todos os alumnos foron atrapados, pero a experiencia trouxo consigo unha redución no número de alumnos que pasan, no número de alumnos desmotivados ou con pouca expectativa e autoestima.

Un dos principais obstáculos, a falta de tempo

O profesor di que limitar o proceso de aprendizaxe ás horas lectivas fai falta tempo para impartir todo o currículo. "Unha das miñas maiores limitacións é iso, e ao final tes que decidir si queres dar todo o currículo de calquera xeito, ou si queres centrarche máis nalgunhas partes e traballar máis, con máis calma, aínda que deixes outras cousas fóra". O tema abre a porta a outro debate: temos currículos demasiado longos e cheos de contido en educación?

Un pai dille a José Antonio Herranz que ir fomentando o hábito de estudar en casa en Educación Primaria non é malo, porque logo en Educación Secundaria Obrigatoria teñen que reforzar e profundar as materias escolares en casa, e porque para quen non o fixo con anterioridade o golpe de ciclo pode ser grande. Herranz cre que aprender primeiro é máis apropiado (e pódese facer en Primaria) e logo pódese reforzar o hábito de aprender (en Secundaria). Neste sentido, outro pai puxo o exemplo da Educación Infantil: di que os pequenos aprenden moitas cousas na escola e dan grandes pasos sen ter que facer deberes.

O profesor José Antonio Herranz relata a súa experiencia neste fío de chio.