A nivel estatal, pero a nivel autonómico, cando compiten con partidos nacionalistas, apértanse perfectamente a man. O PSN fixo súas e dúas para deixar sen alcaldía a EH Bildu nos municipios de Navarra: No Val de Egüés e Estella, o PSN facilítao a alcaldía de UPN con voto en branco, mesmo en Pamplona. A socialista Elma Saiz deixou a praza municipal entre chistes e berros, acompañada de escoltas. Por tanto, os socialistas españois e os rexionalistas dereitistas xuntos.

En Durango, pola súa banda, cunha xogada elaborada cunha gran estratexia conseguiron quitar a alcaldía a EH Bildu, que foi a forza máis votada; foi especialmente decisivo que o PP apoie ao PNV –claro, os números permitíano, porque a presentación separada da plataforma de Elkarrekin Podemos supuxo tamén unha perda de escano para o bloque esquerdo–. Con todo, a estratexia do PP veu totalmente orquestrada desde Madrid: Miguel Ángel Rodríguez, da man dereita de Isabel Díaz Ayuso, que era conselleiro de Aznar como presidente de España, presentouse nas listas de Durango nas eleccións municipais. Era algo simbólico, pero estaba deseñado. O sábado estivo en Durango, “gran día de festa”, segundo recolleu O Diario.é: “A festa baseábase na supresión a EH Bildu da maior institución que gobernou até agora”.

En Labastida tampouco se decidiu nada

Os tres concelleiros do PNV de Labastida abandonaron o partido, en desacordo coa decisión adoptada desde as oficinas centrais do PNV. A alcaldía quedou en mans do PP porque o PNV non se presentou á alcaldía, non se presentou porque así llo ordenou o Araba Buru Batzar ou Euskadi Buru Batzar. EH Bildu anunciaba o seu apoio ao PNV, e así os números daban para ser alcalde nacionalista.

O jeltzale Edu Barinaga, candidato á alcaldía, dimitiu o xoves polo veto do partido. O sábado, na formación de goberno, os tres concelleiros do PNV dimitiron. Denuncian “noxo e impotencia”.

Labastida por Gipuzkoa?

A mesa da Deputación Foral de Gipuzkoa está pendente de constitución e será posteriormente elixido deputado xeral. Será un empate técnico entre os bloques EH Bildu Elkarrekin Podemos e PNV-PSE-EE, e o PP, con tres membros, terá que decidir a quen dar apoio.

Escoitamos o presidente do PP, Núñez Feijoo, o fin de semana dicindo que a “forza eficaz” que está a saír EH Bildu dos gobernos é deles, é popular, e que en Gipuzkoa evitará que o soberanista chegue ao goberno. Por tanto, o PP apoiará dunha maneira ou outra a candidatura do PNV, haberá que ver si hai un trato e como. O deputado do PP, Mikel Lezama, pediu publicamente que a xestión do departamento de deportes quede en mans deles.

Gernika: Forte dos Gorroño

José María Gorroño casa nun ambiente de campaña co que parecía un inimigo. O candidato do PNV desde 2007 reuniuse co seu irmán Iñaki Gorroño. Quedou claro que en Gernika-Lumo non hai feudo dun ou outro partido: É o feudo dos Gorroño e o que menos importa é o nome dos partidos.

O primeiro alcalde foi presentado nas listas de EA, máis tarde nas listas de EH Bildu, e xunto co PNV nos últimos anos. Pero ultimamente a relación entre Gorroño e os nacionalistas estivo moi enrarecida, e ao final o PNV presentou a súa lista aos votos, e Gorroño a súa, baixo o nome de Pobo para Todos. A mala relación entre ambas as forzas foi moi evidente na campaña electoral, o afán de reprimirse, a exclusión e a imposibilidade de verse, entre outras cousas, se unha das comparecentes nas conversacións preelectorais non aparecía a outra.

EH Bildu gañou o maior número de votos, a candidatura independente de Gorroño quedou moi pouco, e un pouco máis tarde o PNV. O ambiente estaba tan quente que se esperaba que o PNV apoiase a plataforma GH, pero non parecía que fose un “asentimiento sen máis”. E así foi: A ED terá a alcaldía, pero só durante un mes. Dimitirá José María Gorroño, o bastón de mando para pasar aos nacionalistas, que toma o seu irmán Iñaki Gorroño. En calquera caso, o até agora alcalde Gorroño pasará a ser o “concelleiro de confianza” do seu irmán, que pasará ao segundo plano.

Acordos PP-PSOE: non só en Hego Euskal Herria

Xavier Trias, que se presentou en nome de Junts no Concello de Barcelona, obtivo o maior número de votos. A alcaldía estaba a piques de repetirse, case fermentando o trono, ata que se produciu un movemento inesperado de última hora. O candidato do PSC, Jaume Collboni, conseguiu en primeiro lugar o apoio do partido violeta e a súa negativa a entrar no goberno foi suficiente para contar co apoio do PP.

Os xornalistas dA Vangarda xa confirmaron que nas oficinas de Madrid decidiuse quen sería o alcalde de Barcelona. Segundo eles, o coordinador xeral do PP chamou á do PSOE na mesma noite electoral para valorar a casuística de Barcelona.

O PP únese ao PSOE con maior inimigo, "por iniciativa propia". Atención, pois, aos discursos de aquí e do 23 de xullo: O PSOE declárase a si mesmo como alternativa aos partidos nacionalistas, nacionalistas e independentistas, como opción principal de esquerdas. Evidentemente, tanto en Gipuzkoa como en Barcelona, se non fose polo PP, as forzas locais gobernarían nas institucións. A alternativa agora tentará tinguirse de dereita e azul.