No atrio de Tolosaldea realizaron unha bonita entrevista ao bertsolari de Berastegi Andres Etxeberria Iztueta, que repartiu unha gran cantidade de temas doces e crus. O xornalista pregunta ao traxe de pastor e artesán: “Que é o que che fixo reflexionar esta situación?” e na súa resposta “cremos que vivimos neste mundo con elegancia, que viviriamos sen posibilidade de retroceder nin de empeorar as cousas... O problema económico vén e construímos unha sociedade que non quere traballar no sector primario. Volveremos aos traballos terrestres nesta situación, asentarémonos, deixando estas situacións fantasmais? Viremos un pouco máis abaixo, cun paso atrás? Esta é a miña reflexión”.

Bill Mollison, un dos fundadores da permacultura, acaba de dicirnos como prepararnos e capacitarnos para a destrución tras o colapso do capitalismo que vén. Deu algúns consellos para que cada un de nós poñámolos en marcha o máis axiña posible. Vexamos.

Comezar a traballar a terra, ademais da horta, os cultivos básicos (millo, trigo, etc.) e as árbores e árbores (árbores froiteiras, madeireiros...).

Unir con terra. Si non é a túa, a dalgún familiar, veciña. Ser parte do cultivo da terra; pasar máis tempo na terra que na cidade: sementar, plantar, construír, revivir os residuos, completar a natureza...

Desenvolvemento de habilidades prácticas: cociña, carpintaría, costura, reparación de equipos, etc. E compartir eses coñecementos.

Atopar un grupo de apoio mutuo para coidarse e satisfacer as necesidades básicas: produtos de hixiene naturais, plantas medicinais, transformación de alimentos.

Facilitar a vida recuperando o tempo e o espazo. Toma conciencia de todo o que se pode facer sen diñeiro: exercicios, manualidades, socialización, xardinaría...

Afastarse da lóxica de consumir cada vez máis. Priorizar os produtos artesanais de calidade e os elaborados por pequenos produtores. Promover o intercambio e premiar o valor afectivo.

Coidar as sementes autóctonas.