“Cando creamos, máis que un buxán, diría que había que compartir cousas entre as mulleres baserritarras”, di Eizagirre. De feito, unha das funcións historicamente desempeñadas polas mulleres foi o coidado dos demais membros da familia, mesmo no caserío. “As mulleres campesiñas non tivemos lugar para expresar as nosas vivencias, dificultades, medos, alegrías e ansiedades”, explican na presentación do grupo. Xuntos, compartindo vivencias, emprenderon un grupo coa intención de afrontar os problemas económicos, emocionais e convivenciales que todos teñen.

“Naquela época na que nacemos, ademais, non había iniciativas para a saúde das mulleres baserritarras. O grupo EBEL estaba en marcha, pero traballaba sobre todo na reivindicación dos dereitos”, engadiu. Desde entón, os membros da asociación están a tratar de cubrir esa necesidade e buxán, propondo anualmente un programa con talleres, conferencias, formacións e encontros. Moitas destas iniciativas organízanse en colaboración con Casas da Muller, Asociacións de Desenvolvemento Rural e outras entidades.

365 días ao ano, 15 de outubro

O Día Internacional das Mulleres no Medio Rural acaba de ser un día no que tiveron moito que dicir e reivindicar na asociación Hitza, pero ten claro que o traballo de todo o ano é máis importante que limitarse a un día. E que fixeron durante todo o ano? Preguntado por este ano, o baserritarra presentou unha lista de actividades: organizaron unha charla sobre o réxime dos agricultores cun avogado, realizaron encontros con mulleres migrantes, tiveron unha charla para coñecer o seu propio corpo, taller de xabón…

“Cada ano organizamos seis ou sete eventos, algúns dirixidos a mulleres, pero a maioría abertos a toda a cidadanía”. Ademais destas iniciativas, en Aia púxose en marcha un servizo de avogados dirixido aos baserritarras e organízase anualmente un internado de mulleres baserritarras. “Hai moitas cousas que mellorar, pero moitas veces o que máis se agradece é saír, tomar un café xuntos ou falar dun tema. E para iso é necesario crear espazos”, conclúe.