O 20 de novembro é o Día Internacional dos Dereitos dos Menores. Por iso, Sare lembrou que o Tribunal Europeo de Dereitos Humanos "confirma que os nenos e nenas que teñan pais e nais encarcerados teñen os mesmos dereitos que o resto dos seus fillos". Dado que o goce da compañía de pais é un elemento esencial na vida familiar, resulta esencial que as autoridades penais faciliten aos reclusos o contacto coa súa familia de proximidade para garantir o seu dereito ao respecto da vida familiar. "Ademais, non podemos esquecer que a obrigación que calquera Estado ten cos menores de idade é protexer os seus dereitos, utilizando para iso os medios prácticos e eficaces que sexan necesarios, tendo en conta a natureza integral dos dereitos humanos", subliña Sare.

SARE denunciou que os dereitos dos nenos con mochilas ven vulnerados "de forma reiterada". "Como consecuencia do afastamento, os nenos e nenas que teñen aos seus pais en prisión non teñen garantido o dereito a manter relacións persoais e contactos directos cos seus pais, xa que ven aos seus pais presos unha vez ao mes. Ademais, o feito de que o pai, a nai ou ambos estean nunha prisión tan afastada significa que estes nenos terán que facer viaxes interminables para poder realizar unha visita, o cal supón unha carga física e psíquica enorme para eles, xa que mentres os seus amigos xogan os fins de semana eles están na estrada", lembra Sare.

A esta crúa realidade hai que engadir a situación xerada pola pandemia e o crecente illamento dos presos nos cárceres. "Hai nenos que desde marzo non abrazan aos seus pais, outros tiveron a oportunidade de ver durante algún tempo ao pai ou á nai, pero agora mesmo todos os presos están suspendidos no Estado español; no Estado francés, en cambio, nalgúns cárceres só pode entrar unha persoa, polo que os nenos non poden ir sós; noutras ocasións poden entrar máis dunha persoa pero non poden quitarse o bico e os seus fillos teñen que estar a un metro do seu pai e medio. Poden escoitar a súa voz a través dunha chamada pero non poden vela, tocala, xogar con eles nin bicala, con todas as consecuencias que iso pode carrexar no desenvolvemento dun neno. Están a aplicarse as medidas e políticas que están a deixar aos nenos con mochilas orfos, que están a condenar a vivir sen os seus pais", denunciou Sare.

"Que fagan algo urxente para cambiar isto"

Os nenos con mochilas que viven no cárcere non teñen unha situación máis agradable. "Izadi e Irati están no cárcere de Aranxuez, e levan nove meses sen poder ver aos seus familiares nin aos seus achegados en persoa. Levan nove meses sen saír á rúa, supondo un paso atrás na adaptación obtida anteriormente. E o que é o máis duro, non viron ao seu papá desde o verán, aínda que está no módulo que está á beira", dixo Sare.

Sare cualificou esta situación de "inaceptable" e pediu a quen teñen a competencia para cambiar de forma urxente que fagan algo. "Sen dilación, os presos teñen que estar preto da súa terra de orixe. Prisións da mesma provincia. Iso é agora o urxente", sinalou Sare.