O Hadarim do norte de Tel Aviv estaba en prisión cando foi liberado. Foi detido en 1983 e foi acusado polos tribunais israelís de asasinar a un soldado israelí tres anos antes no Alto Golaní de Siria. Younis non é de Cisxordania ou Gaza, senón do pobo de Ara, que quedou baixo a dependencia do Estado de Israel, e é palestino.
Moitos familiares e amigos vanlle a dar a benvida o xoves pola mañá. En declaracións á o Jazeera indica que cando foron liberados do cárcere andaron en numerosos coches policiais e finalmente deixárono na estación de autobuses dun pobo ás 5:30 da mañá sen posibilidade de contactar coa súa familia ou amigos. Pola mañá, cando lle din que tiñan que soltarse, denuncia que tampouco lle permitiron coller unha ducha nin preparala.
Younis fala coa o Jazeera pouco despois da súa liberación, sen saber onde levaban en comparación cunha operación militar. Finalmente, grazas á axuda dunha persoa que estaba alí, consegue que alguén lle indique onde estaba. É entón cando A comeza a reunir no seu pobo natal xente na rúa para darlle a benvida.
No citado medio recolleron que esta persoa non era calquera en resistencia palestina, e que estaba a adquirir gran importancia cando foi detida en movemento e encarcerada con homicidios.
Ao chegar ao seu pobo, o primeiro foi ir ao cemiterio e ir ao ronsel da súa nai, segundo recolleron os medios locais. Morreu oito meses antes da súa liberación. A sanción foi cumprida na súa totalidade.
O mundo tamén o fixo, porque é un símbolo, porque na historia xa se fixeron e vanse a facer máis xenocidios (mala sorte, ouza, tocouche nacer alí), pero o de Palestina ten unhas características especiais: