O sistema patriarcal penal fai todo o posible para educar ás mulleres na cestaría nun inferno realizado por homes. Castígannos por romper roles que as mulleres crebamos nunha institución jerárquicamente constituída. Non só non teñen en conta as nosas necesidades, senón que tentan constantemente facernos ver que a culpa é nosa e que o problema é noso. Engadindo a pena agravada ao illamento, afastamento… que sufrimos en prisión. A represión é dobre e triplo o que sufrimos as mulleres presas e as presas nais, xa que ás razóns que nos levaron ao cárcere súmase a pena que se nos impón por non "obedecer". Para iso, as posibilidades que se nos ofrecen ás mulleres presas na vida cotiá do cárcere para "socializarnos", para romper o illamento son totalmente heteronormativas, sexistas e patriarcais: lavar, pasar o ferro…

Mentres no interior o intento de control do noso corpo e pensamento é o pan de cada día, no exterior a sociedade castíganos socialmente e non só a nós, senón ás mulleres da nosa familia. Os internos foron criticados porque non priorizamos á familia, porque si non temos fillos non os temos e porque os deixamos. Todo o mundo sabe o que é ser boa nai e o que non! Os da nosa casa foron castigados polo que eliximos como mulleres. Porque non nos quedamos en casa para coidar da familia e hai que lembrarlles que somos fillas malas. Non cumprimos o que o patriarcado esperaba! Ademais, considérase normal que teñan que coidarnos eles mesmos, cociñar as nosas roupas, cociñar para os vixitas ou facer miles de quilómetros cada semana para que nos vexan separados por un cristal.

Os cárceres e os estados castigan aos nosos nenos e nenas só por ser os nosos fillos e fóra atopámonos cunha institución patriarcal de maternidade e un castigo social. Por iso, é hora de falar de mulleres* e de coidados! Acabamos de ver que na época do COVID tamén caeu a carga da crise nas mulleres* e non deixemos que a carga da vixilancia do cárcere tamén recaia sobre nós.

Deixamos as casas, as familias que deixamos, os nenos que nos quitaron… e deixamos os medos! Que dirán os demais, e iso é o que deberiamos facer todos, os que nos dedicamos á vixilancia e sobre todo os que deixan as tarefas de coidado! Para iso, o 14 de outubro teremos a oportunidade de participar na mesa redonda Muller*, Cárcere, Coidados organizada polo Grupo Feminista Lurgatz Mintzola de Villabona.