Máis aló da formación do novo Goberno español
- Onte, Pablo Iglesias dixo a Pedro Sánchez que durmiría menos ante o auxe da ultradereita, sendo un ou dous ministros de Podemos. Non sei si Pedro Sánchez durmiu ben ou non, pero o que está claro é que, cando se convocaron as novas eleccións, Pedro Sánchez non cumpriu o seu obxectivo, o PSOE non saíu máis forte e as opcións de formar Goberno non son mellores que as eleccións do 28 de abril.
Os resultados das eleccións de onte confirman que o Estado español está obrigado a responder á crise territorial que sofre. O outro día, Pedro Sánchez negábase a falar coas forzas independentistas. Agora, os asinantes da Declaración dA Llotja de Mar teñen máis forza no Congreso de España: As forzas independentistas catalás teñen un lugar no Congreso, EH Bildu conseguiu outro (con opción de formar grupo propio) e o BNG entrou no Congreso cun novo escano. Sen dúbida, os partidos independentistas serán decisivos na nova lexislatura.
E non podemos esquecer que a consecuencia máis grave das eleccións de onte foi a subida de VOX. Terrible, si, pero para facer fronte aos ultradereitistas, teremos que actuar con valentía, non con medo
Onte, Pedro Sánchez, mantivo a lema da súa campaña Orain bai, e “seguro que conseguiremos un Goberno progresista, seguro”, dixo Non sei a que chama Sánchez un goberno progresista, pero ten que ter claro que para poder conformar un goberno progresista e estable ten que facer fronte a cuestións que non lle gustan, como a resolución das Declaracións dA Llotja de Mar, o dereito a decidir dos presos políticos ou o dereito ás liberdades civís.
Tal e como ocorreu despois das eleccións de abril, Pedro Sánchez aspira a mirar á dereita e a que o pp abstéñase. E atreveríame a dicir que agora si o conseguirá. Pero a cambio de que? En que condicións? Pedro Sánchez, coa abstención do pp, podería lograr a investidura do presidente do Goberno. E despois? Para levar a cabo o programa de goberno, para aprobar os orzamentos,… con quen?
E non podemos esquecer que a consecuencia máis grave das eleccións de onte foi a subida de VOX. Terrible, si, pero para facerlle fronte á ultradereita temos que actuar con valentía e non con medo. E na campaña electoral, os políticos do Estado puxeron a alfombra vermella ás mensaxes xenófobas, machistas e fascistas de VOX.
Por parte do PSOE, ten que situarse claramente ante a ultradereita; ante as reivindicacións de Cataluña, e ante o dereito a relacionarse doutra maneira co Estado español que reivindican Euskal Herria e outras nacionalidades; e moitas outras cuestións. Teño dúbidas de que Pedro Sánchez e o PSOE sexan capaces de facelo.
En calquera caso, os resultados de onte permítennos abordar a democratización e a organización territorial do Estado español e impulsar o cambio de políticas ao redor dos mesmos. Son cuestións que van máis aló da formación de goberno, pero que son retos a abordar.
Arantza Urkaregi Etxepare
Lembra ben cando foi a primeira picadura: 28 de abril de 2019. Porque coincidiu coas eleccións en España. Sucedeu da maneira máis estúpida: no momento en que colleu o papel de voto do partido que sempre vota –por tradición, por conformismo, mesmo por un punto de abouga- e... [+]
Non é de estrañar que nesta campaña non se viu nin oído falar en absoluto do partido grego Syriza e do ex lehendakari Tsipras, a pesar, creo, da experiencia grega. Esquecidos á mantenta ante a xente, pero moi presentes nos deseños de campaña. Lembrade o programa... [+]
"Todos os políticos son iguais". Cada vez que escoito esta frase, invádeme a impaciencia. A mesma impaciencia que experimento ao ouvir que alguén se proclama apolítico ou cidadán do mundo.
Tamén me ocorre con outras roldas doutra clase: poden ser máis lixeiras –nunha... [+]
Para escoitar a sesión completa:
