En Portugal, todos os centros educativos ofrecen actividades extraescolares gratuítas de primeiro a cuarto de primaria. É consecuencia da lei educativa de 1986, aprobada cun amplo consenso político e social, e a clave foi que o fracaso escolar reduciuse do 50% ao 6% en vinte anos. Así o recolleu 3Cat. As actividades son sufragadas polo Goberno e son xestionadas e organizadas por concellos, centros escolares e empresas de lecer (o seu funcionamento varía segundo o municipio).
As actividades son opcionais, pero participan aproximadamente o 85% do alumnado do país. Como parte da educación, asegurar o acceso universal ás actividades extraescolares converteuse nunha forma de facer fronte a múltiples desequilibrios. En definitiva, complementan e enriquecen a educación formal, polo que moitos educadores denunciaron que non se garante a igualdade de oportunidades e que a exclusión dalgúns nenos e nenas destas redes é discriminatoria.
O protagonismo que tomaron os concellos portugueses desde fai uns quince anos é importante en todo isto: adquiriron diversas competencias educativas e desde entón os concellos participan directamente nas Actividades de Enriquecemento Curricular. A medida é tan exitosa que nalgúns casos, mesmo despois do cuarto curso de Educación Primaria, varios municipios decidiron manter a gratuidade das actividades extraescolares en quinto e sexto curso, sufragando a maior parte do custo económico das mesmas.
A medida é tan exitosa que nalgúns casos varios municipios decidiron manter a gratuidade das actividades despois do cuarto curso de Primaria
Exclusión, perda de redes
O desenvolvemento persoal, a autoestima, a xestión das emocións, a coeducación, a relación, o coidado mutuo, a profundización no aspecto lúdico, o fortalecemento do eúscaro nos espazos informais… son unha oportunidade única, como explicamos nesta reportaxe. As accións extraescolares favorecen as potencialidades, as habilidades e as motivacións propias, “e quedar fóra significa, quizais, limitar a túa capacidade e o teu talento”. En ocasións trátase de actividades relacionadas co ámbito académico, e a conclusión para os que quedan fóra é clara: mesmo quedan máis atrás na carreira académica.
Tamén supón a perda de redes: “Os nenos non van sós a xogar ao fútbol ou ao ballet, algo así que lles fai moito ben, pódense traballar moitos factores, e para moitos é fundamental sentirse parte dun equipo destas características; é máis, ás veces pode converterse na súa segunda familia, adquire unha gran centralidade nas súas vidas, non digamos na adolescencia”, subliñou a educadora rúa Amaia Bergara.
Eric Etxartek Seaskako lehendakarikide ardura hartu berri du urte hatsarrean, Antton Etxeberri eta Sophie Layusekin batera. Peio Jorajuriaren lekukoa hartu dute hirurek, eta Lehendakarikidetza taldea osatu dute.
Gritabamos “Ano novo, que nos trae?”, á volta da primeira noite do ano, aos prematuros que cruzabamos polo camiño. Esperando aos poldros, borrachos, nós. E como aínda non había runner nin selfie, atopariamos á maior parte dos rusos que saíran para botar abaixo os... [+]
Os profesores de audición e linguaxe (PDI) e logopedas son profesores especialistas que traballan tanto na escola pública como na concertada. Entre as súas funcións está a atención directa ao alumnado con dificultades de linguaxe e comunicación, pero tamén o... [+]
As vítimas creadas polo PAI non son só docentes funcionarizados grazas ao proceso de estabilización provocado pola Lei do PAI, senón moito máis. A algúns se lles deu unha certa visibilidade mediática como consecuencia do recurso interposto por Steilas, pero a maioría... [+]