Traducido automaticamente do vasco, a tradución pode conter erros. Máis información aquí. Elhuyarren itzultzaile automatikoaren logoa

Menos mal que a rabia nos dá forzas de folga

  • As mozas novas non coidamos, nós non temos motivos importantes para ir á folga. [...] Porque as razóns “reais”, o traballo “real”, a folga “real”, o “real” é sempre doutros.

29 de novembro de 2023 - 12:37
Urrian Euskal Herriko *neska gazteek antolatutako Baterajotzeko manifestazioa.
Zarata mediatikoz beteriko garai nahasiotan, merkatu logiketatik urrun eta irakurleengandik gertu dagoen kazetaritza beharrezkoa dela uste baduzu, ARGIA bultzatzera animatu nahi zaitugu. Geroz eta gehiago gara, jarrai dezagun txikitik eragiten.

Levantarse todos os días, almorzar todos os días, “ola amada, como?”, esquecer volver meter diñeiro en Barik, foder, pagar billete no autobús, escaleiras, sentarnos na cadeira, “colleremos un café pola tarde, vale? estar tranquila”, “podo comer á túa nai na túa casa?”, ir á escola a buscar a Mikel, xogar ao parque, dar merenda, non ter nada nese parque que odias para falar con ninguén, a asemblea, tomar a acta, tomarche de novo a acta, o café que falaches antes, grazas, na túa cuadrilla dúas toman antidepresivos, un fai as comidas saltando unha pitita mentres ninguén se dá conta de que a obsesión da psicóloga a psicóloga a psicóloga, todos e dámosnos/dámonos conta que hai que hai que hai que hai que hai que hai que hai que hai que hai que hai que hai que hai que hai que hai que hai que hai que hai que hai que hai que se atrevueltas.

Clink! Chegouche un bizum de 60 euros, estás a pensar que quizá non che mereza a pena perder dúas tardes á semana, pasar cinco horas con ese neno á semana, para 60 euros, pero que bonito Mikel, e faille ben estar contigo, teñen problemas en casa e a ti quéreche moito e bo, quizais no curso seguinte dígalles o de deixar, ou bo, pensas algo, quizais algún amigo ou amiga coxa traballo.

Chegas a casa, compartides a casa entre o catro, pensastes que pagariades o aluguer entre o tres, pero non, meteron un cuarto e o tipo non gústache. Gustaríache unha casa, compartida co teu íntimo amigo, con paredes brancas e plantas, xanelas que permitirán que entre o sol todos os días e unha gran mesa de madeira. Pero no idealismo estes pisos son o dobre de caros que os do teu amigo, e cllaro, soñar é gratis, pero non as casas brancas con plantas. Non podes colgar os cadros na túa habitación, porque che prohibiu facer buracos na parede ese dono que che dá 1.000 euros ao mes, e ti non queres vivir sen cadro, pero para ter cadros hai que ter muros, e ti non tes un muro, tes un piso alugado en negro nese barrio que está entre o centro e a periferia de calquera núcleo urbano de Euskal Herria.

En Idealistán estes pisos son dúas veces máis caros que os soldos do teu compañeiro e clareté, soñar gratis, pero non casas brancas con plantas

O teléfono espértache a deshoras, acaban de ingresar á nai dun amigo e probablemente morrerá, se quería falar con alguén, pero ninguén lle colleu o teléfono a esas horas, dálle medo que domine aos seus pais, é a única filla, non quere, pero sabe que pronto será a persoa de referencia para os seus pais, que cambiarán os roles, que os seus pais teñen tanto como anos para xubilarse, pero que non serán moitos. “E logo que?”, “non sei”, “son unha mala persoa por pensar isto neste momento?”, dislle que non, pero aínda que os seus pais son máis novos, naceu un pequeno medo entre o estómago e o intestino.

Colgando roupa, fregando, dormiendo aos nenos, limpando o baño, confeccionando a lista de compras, preparando a merenda, atendendo ao teléfono, escoitando ao último até chegar a casa, triste pero sorrindo, tomando o seguinte con suavidade, atendendo aos prezos das tendas, coñecemos ás súas amamas, aos seus problemas familiares, laborais, coñecidos, ás nosas nais, e nós estamos a aprender para iso. Porque se aprende a manter as vidas dos demais e a facer todo ese traballo con bicos ou salarios precarizados.Porque se aprende cando nos preocupamos e canto, como axudarnos sen darse conta, como facer invisible todo o traballo.

A muller, que en gran medida constrúese sobre ela, sobre o traballo non remunerado.Porque ese traballo non remunerado que facemos no lugar dos demais son as pensións non contributivas das nosas nais e as excedencias para coidar das nosas nais, as baixas pensións futuras das nosas nais e as futuras prácticas reducidas que nós imos asumir para facer cargo dos nosos pais. Porque o sistema non se reproduce mágicamente, fano as decisións concretas, a refamiliarización e privatización do coidado, a precarización das vidas, a conversión da saúde mental en privilexio e a sistemática contra a saúde mental, xulgando, codificando, atacando os nosos corpos, convertendo en vivenda privilexiada, precarizando vidas, inestabilizando, negando o futuro.

Porque todo o traballo que facemos no lugar dos demais son pensións non contributivas das nosas nais e excedencias para coidar das nosas nais

Mentres tanto, nós non coidamos, non nos facemos cargo da vida de ninguén, nós non temos razóns importantes para ir á folga, as nosas razóns non son “verdadeiras”. É dicir, que os problemas das novas son problemas dos nenos. Sabemos como funcionan estes mecanismos, porque o patriarcado está ben construído, pero xa coñecemos o tempo. As nosas non son verdadeiras “razóns”, como o que fan as mulleres non é “traballo”, como unha folga feminista non pode ser “xeral”, porque as razóns “reais”, o traballo “real”, a folga “real”, que é sempre doutros.

O próximo 30 de novembro celebraremos a Folga Feminista Xeneral, porque somos as únicas fillas que temos que ocuparnos do coidado das nosas familias, porque coidamos dos nenos euskaldunes nos parques que odiamos, porque non temos paredes para colocar cadros, porque a saúde mental recupérase na terapia, non só nos cafés, senón porque non imos estar vixiando toda a nosa vida como as nais, as nosas nais e todas as mulleres que nos precederon.

Necesitamos un sistema público de vixilancia, responsable do noso benestar.Necesitamos que as bases do sistema de vixilancia póñanse de pobo en pobo, que as emancipes volvan aos territorios, que nós tamén esteamos nos centros de decisión.Mentres tanto, seguiremos sendo pesados, moi pesados, coas nosas razóns, o noso traballo e as nosas folgas, con esa modalidade de folga que máis impacto tivo nos últimos anos. Seguiremos reinventando o sindicalismo, tomando as rúas nas nosas formas, nós decidiremos por que imos á folga e con quen imos, pero sobre todo o xoves seguiremos escribindo a historia feminista para recuperar e reescribir o futuro. O xoves estaremos as rúas.

Maider Barañano, membro da plataforma de Mozas de Euskal Herria*.

Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora

ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.


Interésache pola canle: Iritzia
Existe a conciencia crítica na sociedade actual?

Wikipedia.org considera que Gish gallop (galope de Gish) ou a metralladora de falacias "é unha técnica de controversia que ataca ao opoñente co maior número de argumentos posibles, sen ter en conta a exactitude ou solidez deses argumentos" e tería como efecto colateral a... [+]


2024-10-31 | Joan Mari Beloki
Rusofobia antes e agora (I)

A orixe do termo sitúase a principios do século XIX. Naquela época, as pretensións imperialistas dos liberais ingleses chocaron cos rusos, que se estendía en Asia e obstaculizaban os desexos de colonización de Inglaterra. Para protexer os seus intereses, Inglaterra... [+]


Valoración positiva

A través da aplicación Wallapop vendín uns altofalantes mediocres antes do verán. Quizá a descrición do produto estaba un pouco inchada, é certo. O comprador púxome tres de cinco estrelas. É evidente que non valía a pena.

A semana seguinte, levei en coche desde Irun a... [+]


Rosa vermella

A outra vez estiven no enterro do pai dun amigo. O noso amigo pediunos aos presentes que tomasen unha flor dos ramos, si así o querían. Non podo dicir que non ás flores, moito menos ás rosas, sobre todo ás vermellas. Así que collín unha fermosa rosa vermella.

Coa rosa na... [+]


2024-10-30 | Sukar Horia
No pobo do coidado a vida é máis posible

Os nosos pobos e cidades non nos coidan. Fáltanos terra, zonas verdes, espazos comunitarios. O noso pobo está deseñado ao servizo do capital. No pobo dos coidados, con todo, a vida é o centro.

Antes había unha rúa principal, unha rúa xigantesca que atravesaba a cidade. O... [+]


Fol

Hace uns días, o novo ministro francés do Interior, Bruno Retailleau, uniuse á chamada "confusión migratoria", unha das cuestións máis perentorias. Fixo chegar aos prefectos do Estado uns mandatos claros: tolerancia cero cos inmigrantes e coas estruturas e os prisioneiros... [+]


Non imos traballar

O 15 de outubro, nos encontros de economistas de traballo, celebrouse unha interesante mesa redonda. Na mesma participaron a patronal, o Instituto Nacional da Seguridade Social e unha central sindical de Osakidetza. O tema de debate foi o absentismo que cada vez ten maior... [+]


Tecnoloxía
Cacofonías

No último ano sucedeume ver a persoas relacionadas co ámbito non profesional en grupos dixitais que utilizaron a intelixencia artificial para dar argumentos aos demais. O compartido como propio. A propia, pero non a vinculada ao sentido da propiedade, senón a procesada desde... [+]


Fúnebre
Juanje, só até despois
O avogado Juanje Soria faleceu este xoves, 26 de outubro, en Pamplona/Iruña. Os ex membros do Foro Social Permanente lembran a Soria nesta carta.

Solidariedade co compañeiro que terá que acudir ao xulgado o 29 de outubro
O martes celebrarase un xuízo por unha multa a través da Lei mordaza contra un membro da rede EH Bildu. Sufriu a persecución da Ertzaintza por percorrer os montes que queren ser devastados e por defender o territorio, a terra, o coidado e a defensa. Unha vez máis, válense... [+]

Monólogos

Empecei a redactar mentalmente o meu artigo mentres estaba no coche. Normalmente teño as mellores ideas no coche, mentres condugo só. Voume a Bilbao, ao teatro Arriaga. A compañía Artedrama pon hoxe en escena a obra Miñan. É venres, 25 de outubro.

Achegándome ao atrio do... [+]


2024-10-28 | Iñaki Landazabal
Soberanía e partidos políticos

A sociedade na que vivimos está absolutamente baseada na subordinación. Ao longo dos séculos, a nosa vida foise configurando conforme a ela, e aos poucos a competencia de decisión, a liberdade e a soberanía fóronse reducindo. Ás veces quitáronnolas con forza, ás veces... [+]


2024-10-25 | Josu Jimenez Maia
A voz médica

O que me exasperaba moito é a maneira en que algúns médicos falan ao paciente. Fálannos de dor coma se fósemos nenos. Como me fixeron dous transplantes renais, sei de que me refiro: entre outras cousas, puxéronme un tubo no interior do pene. Debido á anestesia, non... [+]


2024-10-25 | Filipe Lascaray
Señores, terra e cidadáns

Os dous principais electos de Kanbo (o alcalde e o primeiro ministro) son os rabiados. Tres cidadáns foron golpeados cunha plainta, por protestar a favor do desaloxo da veciña Marienea.É a segunda vez que, ás 06:00 da mañá, sácannos da cama (co veciño), un dez con... [+]


2024-10-24 | Joseba Alvarez
Cambiemos as lentes

“Chegounos o momento de propostas valentes, integrais e nobres (…) para que Euskal Herria volva entrar entre as revoltas do mundo”, afirmou a amiga Hartu López Arana no seu artigo de opinión “Por unha agresión eficaz” publicado en xullo de 2018 na revista ARGIA... [+]


Eguneraketa berriak daude