Non é fácil facer unha valoración dunha Folga Feminista, e moito menos facer reflexións xerais desde as vivencias persoais. De todos os xeitos, vou tirar catro ideas dos ollos de quen estivo na periferia da organización. A modo de resumo, as Folgas Feministas do ano pasado "aquí estamos!" si serviulle para dicilo en voz alta, podo dicir o berro deste ano: "E temos moito que dicir!" que foi. No discurso puxéronse as bases contra o heteropatriarcado, o capitalismo e o racismo e construíuse unha alternativa feminista, non hai máis que ver o informe que elaborou o Movemento Feminista de Euskal Herria. A radicalidad e pluralidade que contén o discurso que vivimos no corpo de Pamplona, cando tomaron a palabra os representantes dos bloques da manifestación (diversidade funcional, rural, migrantes, novas, pensionistas, presos).

Pero, si Navarra vai ser feminista, será grazas aos pobos e barrios. A maior aposta deste ano foi a descentralización, e hai que dicir que o nivel de organización dos pobos de Navarra foi enorme. De norte a sur, de leste a oeste, non houbo vales sen mobilización. Tocoume moverme as redes sociais, e foi incrible ver as fotos que subía cada pobo. Vós sodes a forza da Navarra feminista!

Cabe destacar que, tras o éxito do ano pasado, a folga deste ano tamén tivo que facer fronte a un aumento do branqueo feminista en partidos políticos, medios de comunicación e empresas. Como se dixo na manifestación de Pamplona, que o teñan claro: o feminismo non se pode domesticar, tédesnos diante!

Non podo terminar sen mencionar a organización. A miña maior admiración a quen durante meses abandonastes a vida cotiá nun recuncho, para tratar de pór as vidas de todos no centro. Máis aló das mobilizacións, a rede que cosestes non romperá o neoliberalismo. Moitas grazas. Irmandade e organización!