Recollemos o testemuño dun mozo que, a pesar de que decidiron manter o anonimato, recibiu numerosos golpes de borra. A continuación detallamos todos os detalles da conversación que mantivemos con el.

Como foron os momentos nos que os ertzainas saíron do gaztetxe e lanzáronse á carga?

Cara ao tres da mañá, ao final dos concertos, ao saír do gaztetxe e saír do parque de Antixena, vimos as luces azuis reflectidas na parede. Un de nós deu o aviso de que había “cipayos”. Nun segundo, todos os ertzainas abalanzáronse á vez e cunha porra extensible na man. Non foi unha reacción do momento, viñeron tocar e déronnos.

Que dicían os ertzainas no momento dos incidentes?

Palabras como “Para atrás, que vos vayais para atrás” ou “zipaio chámaslle á túa puta nai”, todo con mala intención e sen dar ningunha explicación.

Onde estaban os axentes?

Na rúa Nova de Oñati [rúa abaixo do gaztetxe] díxose que houbera un altercado, pero se saían a controlar esa situación, non estarían gardados no coche na praza de Santa Mariña [praza sobre o gaztetxe].

Explicou que un de vostedes utilizou a palabra “zipaio” para advertir aos seus amigos da presenza dos ertzainas. Pode ser a causa directa do incidente?

De ningunha maneira. Dixémolo, ademais, co mesmo ton con que nos demos o aviso entre nós. Tiveron un comportamento premeditado conscientemente, pola contra identificaríannos e castigaríannos coa Lei Mordaza. Con todo, non tiveron ningunha intención de facelo.

Vostede e os seus outros catro amigos recibiron a peor diferenza, pero pensan que podería pasar a calquera outro?

Podía ocorrerlle a calquera cidadán que participase en calquera evento ese día. A nosa denuncia pública vai por aí, non damos nomes, pero denunciamos a situación para que a xente non sufra máis.

Os axentes da Ertzaintza non terán un xuízo legal, pero que teñan, polo menos, un xuízo social. Que a xente vexa como xogan e que a próxima vez non se atrevan a facelo.

Díxome que un dos ertzainas tamén se lanzou diante do gaztetxe. Que ocorreu exactamente?

Así é. Un dos ertzainas comezou a golpear a porta con berros de “que salgais, cabróns”, entre outros. Os mozos que se atopaban no interior da casa pecharon a porta e finalmente foi trasladado por outro axente da Ertzaintza.

Como terminou todo?

Apeáronse e fóronse inmediatamente. Os ertzainas déronse á fuga con carácter inmediato.

Como reaccionaron tras o ataque?

Superadas as impotencias do momento, lanzamos algúns berros aos ertzainas. Quedamos como en estado de “shock”. Despois fomos ao gaztetxe a contalo e a buscar refuxio. Finalmente, os amigos que sufrimos a peor parte fómonos a casa.

Que consecuencias tivestes os que vos golpearon?

Levamos días doídos polos golpes recibidos no corpo e dando voltas na cabeza a todo suceder. Preocúpanos o que poida suceder por denunciar esta situación, pero esperamos que non pase nada.

Vivimos a situación con descoñecemento, saíndo o vindeiro sábado á rúa e o que nos pode pasar a nós, aos nosos amigos ou aos nosos familiares. Se se segue así, pode pasar calquera cousa.

Aínda notas os efectos dos golpes no corpo?

Si, por suposto. O domingo pola mañá, cando me levantei da cama, tiña seis contusións por todo o corpo, o que foi un sinal para min só, contando os golpes. Un ertzaina tamén me deu un golpe e rompeu a porra, e entón tentou dar puñadas.

Asociádelo co Día do Cuartel Jare?

Sabendo a data e vendo os concertos que se organizaron no gaztetxe, algúns dos mozos que estabamos alí terían a intención de amenizalos. Se realmente ocorrese algo serio, identificáronnos e impuxéronnos algún castigo.

Ao seu regreso á sede de Bergara, tamén se procederá a cumprimentar algunha acta que foi cargada para explicar o motivo da súa actuación. Á fin e ao cabo, non hai nada documentado, porque sabían que pasaran.

A xornada transcorreu nun ambiente festivo e sen momentos de tensión, que razóns poden concorrer para que os axentes da Ertzaintza mostren esta actitude?

Algúns viven de aí e os lobbies das vítimas teñen que nacer de aí. Convenlles que aquí haxa violencia.

Que é o que lle impulsou a vostede a non denunciar?

Á fin e ao cabo, os ertzainas teñen a impunidade legal. Nin sequera cando mataron a Iñigo Cabacas pasoulles nada aos culpables. Sabemos que si entramos neste xogo teremos todo o que perder, aínda que eles non teñan razón. Por iso non fixemos ningunha denuncia legal, pero si unha denuncia pública para que a propia sociedade xulgue estas situacións.

Segundo publicou Goiena, a Ertzaintza non ten constancia de que isto suceda.

Isto demostra claramente que os mozos de Oñati saíron a dar unha malleira. Saíron a cazar e sorprendéronnos a nós. Máis que coidar a alguén ou manter a orde pública, tiveron o obxectivo de golpear á xente. Se ocorrese algo grave, a razón da carga reflectiríase na acta e non púñase nada.

Despois duns días, como vedes o sucedido?

Psicoloxicamente, non teño medo por min, pero por outros si, talvez. Até o pasado sábado non me tocou nunca un ertzaina, pero estiven en situacións de gran tensión. Preocúpame que lle ocorra a outra persoa e que nos cause máis dano que a nós.

En canto á dor física, desaparecerá dentro duns días, pero dá medo pensar que o que nos pasou a nós pode suceder a calquera. Por exemplo, comentáronme que, tras o ataque, un mozo foise correndo a casa. Crearon medo.

Creo que quedou moi claro o que pasou en Oñati, quen o recolleu e quen foron facerlle dano. Non tiñamos intención de meternos en leas e viñeron buscarnos. Despois, na sede da Ertzaintza saberán que contan e como viven esa situación.

Eu non teño nada que dicir a eses ertzainas. Eles verán como actúan, pero creo que este pobo os xulgou.