O Goberno do Reino Unido debería pedir perdón aos países do Caribe polo seu pasado esclavista e pagar unha indemnización, como reivindicaron os membros do Partido Laborista no Parlamento. O deputado Clive Lewis puxo o tema sobre a mesa cando Rishi Suna pediu ao primeiro ministro que inicie negociacións nos países nos que se estableceu a escravitude británica.

A demanda chega cando o tema dos danos da escravitude está en plena ebulición: en febreiro de 2023 dous antigos membros da ex familia esclavista Trevelyan piden desculpas á illa caribeña de Grenada e doan 100.000 libras á University of the West Indies, unha universidade financiada por quince gobernos das Antillas.

A que dá este paso, Laura Trevelyan, xornalista da BBC en Nova York, recibe nun documental a súa visita a Grenada. El sabía que era descendente dos esclavistas: en 2013 o Goberno do Reino Unido fixo públicos os datos de quen recibiron danos polas súas “perdas” cando se prohibiu a escravitude. É dicir, a xente podía atopar si os seus antepasados tiñan ou non persoas esclavizadas. No caso da familia Trevelyan, pagou 34.000 libras, tres millóns máis na actualidade. Espertou a conciencia do asasinato de Geogre Floyd, un afroamericano que decidiu emprender, explica.

A comparecencia da familia Trevelyan o 27 de febreiro no Reino Unido foi famosa e serviu para dar luz ao tema. Pero non é máis que un xesto dunha familia aristócrata. Os esforzos realizados polos países do Caribe para a súa reparación van máis aló: a Comisión de Reparación creada en 2021 na propia Gremada. “Creo que temos que esixir que os descendentes de quen se enriqueceron da escravitude recoñezan o dano causado aos africanos esclavizados e aos seus descendentes”, sinalou o presidente da comisión, Arley Gill.

Esixiron ao Goberno do Reino Unido que pida perdón, mesmo á casa dos reis. “A familia dos reis xogou un papel moi importante na venda de escravos e escravitude en xeral. Teñen que asumir a súa responsabilidade”, dixo Gill. E, efectivamente, esta demanda non é nova, xa que os membros desta familia atoparon protestas en diversas visitas a países do Caribe, esixindo que acepten o seu papel na escravitude e que garantan as súas reparacións.

Impostos para esclavistas até 2015

As peticións de reparación de Gill teñen como obxectivo reivindicar a dignidade dos seus antepasados. Pero as raíces da escravitude van máis aló, aínda que é unha cuestión abolida fai case 200 anos. “Se alguén ten algún privilexio en branco, iso son eu, descendente dos esclavistas do Caribe. A miña situación social e profesional, 200 anos despois de abolir a escravitude, ten que estar ligada á situación dos meus antepasados, que utilizaron o diñeiro que gañaron para sumar riqueza e subir á escala social”, explicou Laura Trevelyan.

A lectura de Trevelyan non é errónea, xa que aínda que a escravitude se aboliu en 1833, o Reino Unido ha estado subindo e baixando cos seus prexuízos até 2015. “William Gladstone era o pai esclavista do primeiro ministro victimario e un parente afastado de David Cameron. Non é casualidade que as familias británicas máis ricas sexan exesclavistas”, engade Trevelyan. Cando se aboliu, o goberno comprometeuse a indemnizar aos esclavistas con máis de 46.000 solicitudes. O goberno gastou 20 millóns de libras a estas familias, o 40% do gasto total do goberno da época.

Este gasto era tan grande para o goberno que os británicos seguiron pagando durante case 200 anos. Bristol Post anunciou que o 1 de febreiro de 2015 finalizou o pago da débeda nese momento. “Isto significa que calquera que pague calquera imposto antes do 1 de febreiro de 2015 pagou a débeda de millóns de libras pagadas aos esclavistas británicos en 1833”, resumiu o xornalista Tristan Cork.