85 anos despois, as cousas non parecen cambiar moito no mundo. Hai un ano, desde este lugar o noso compañeiro Mikel García dicía que eran tempos interesantes para o xornalismo. Pensabamos na pandemia, a guerra de Ucraína, a crise enerxética… Quen nos ía a dicir, un ano despois, que viamos un xenocidio día a día en directo?

Israel matou a máis de 25.000 palestinos en Gaza, bombardeou por terra e aire… sen que nada quede de pé. En ARGIA tivemos claro desde o principio que temos que contar o que está a pasar en Palestina e denunciar os cómplices de Israel. Estamos a facer un seguimento constante na web, porque non podemos permitir desviar a atención informativa e normalizar o xenocidio. 'Non no noso nome', diciamos na portada da revista especial que publicamos en novembro. E hoxe confirmámolo aquí: Non no noso nome.

Como anunciou Josep Fontana, o mundo móvese cara a un lugar estraño. Din en Palestina que resistir é existir. Podemos dicir o mesmo do xornalismo: como imos combater as mensaxes de odio, a xenofobia, as ideas totalitarias, as mentiras indesexables... si non temos liberdade de informar? O fascismo está a afiar os dentes e correspóndenos resistir e responder á súa ameaza.

Non son tempos fáciles para este oficio. Lamentablemente, Pablo González segue no mesmo lugar do ano pasado e o xornalista dA Directa, Jesús Rodríguez, colaborador e amigo de ARGIA, tamén está a tentar castigar á Audiencia Nacional de España no caso Tsunami Democràtic. Un forte abrazo de solidariedade por parte de todo o equipo de ARGIA.

Pero, nos casos máis graves, o compromiso e a valentía dos xornalistas convertéronse en algo vital: Segundo datos do sindicato de xornalistas palestinos, Israel matou 112 xornalistas en Gaza. Si, dise facilmente. Ante isto, parécenos vergoñosa a pasividade das asociacións de xornalistas internacionais.

En Guatemala tampouco están moito mellor, senón preguntar aos membros de Prensa Comunitaria. As empresas mineiras son continuamente criminalizadas e perseguidas, tal e como Paolina Albani contou en ARGIA o pasado mes de abril á xornalista Leire Artola. Ao fío desta conversación recibimos unha carta certificada da multinacional Solway de agasallo, que nos borraba o artigo e prometíanos pagar 15.000 euros se non queriamos acudir a xuízo. A nosa resposta foi contundente: non nos silenciarán. E o resultado foi que eles foron os que calaron. Pola contra, os medios de comunicación de Euskal Herria déronlle unha gran repercusión ao tema e é moi apreciable.

Máis aló da resistencia ás ameazas, en ARGIA tratamos de traballar alternativas no día a día. Para iso, contamos cunha comunidade ideal para o traballo veciñal, formada por numerosas asociacións e axentes, e un ano máis temos algunhas novidades que compartir convosco. Entre as oito iniciativas creamos a rede Doinuele: As feiras de libros e discos vascos de Ziburu e outras sete localidades, que organizamos cos amigos de Baltsan, unimos forzas para dar eco a estas prazas en eúscaro. Ademais, ARGIA forma parte do proxecto Amillubi promovido por Biolur, porque sabemos o importante que é traballar as terras colectivamente para sementar un futuro prometedor. Tamén empezamos a ecoeditar libros coa colaboración do Instituto de Ecoedición de Cataluña. E non podemos deixar de mencionar a rede de economía transformadora Olatukoop á que pertencemos, que este ano cumpre o seu décimo aniversario.

En canto aos produtos, tivemos unha gran colleita: Publicamos os libros Un cabalo no campo de fuxida, Ño, a Romanesa e o Planeta Precario; a axenda Lúa e Plantas de 2024 e o Calendario da Luz; publicamos os xogos Jarioka, Hizki Piztu e Otu, e este ano puxemos en marcha seis novos podcasts: Repouso, Señoras, BTN, Dobre Menta, Larrun e Memoria Histérica.

Detrás destes proxectos e produtos hai nomes de moitas persoas, demasiados para mencionalos aquí, pero estamos moi agradecidos con todos. Parabén a todos!

Todo iso non sería posible sen o apoio da comunidade e membros de ARGIA. Por oitavo ano consecutivo somos máis que o ano anterior, e xa o 40% do orzamento deste proxecto provén da achega económica dos membros de ARGIA, que é o noso principal ingreso. Moitos deles son novos novos, e outros moitos levan anos cerca transmitindo agarimo e aprecio cara a esta revista. Unha vez máis nos Premios Argia reunimos ao redor dunha mesa a varios membros que levan medio século connosco: Bejondeizuela!... Andoni Sarriegi, Arantxa Galparsoro, Maria Pilar Aizpurua, Ana Barandiaran, Pake Gartzia, Alberto Agirreazaldegi, Gregorio Jauregi e Mila Etxeberria.

Ademais do compromiso da cidadanía, é evidente que os medios de comunicación en eúscaro tamén necesitan un compromiso institucional. Cremos que ofrecemos un servizo público de información desde a calidade e a profesionalidade. Estas institucións deben garantir que os lectores dos medios de comunicación en eúscaro reciban tamén un servizo digno, e nese sentido nós sempre temos abertas as portas para colaborar.

Estamos a falar de xornalismo e queremos terminar cunha mención especial. O noso compañeiro de ARGIA, Pello Zubiria, tomou o camiño da xubilación. Recentemente, nunha entrevista con Jenofa Berhokoirigoin sobre o libro "O Planeta Precario", afirmaba que nestes tempos hai unha gran necesidade de xornalistas que deben asumir riscos para dar claves para entender o que está a pasar no mundo. Grazas Pello por todo o que fixo até agora. Nós tamén imos tentar facelo".