Traducido automaticamente do vasco, a tradución pode conter erros. Máis información aquí. Elhuyarren itzultzaile automatikoaren logoa

Unha tolemia suicida

  • A crise dos mísiles cubanos cumpre este mes sesenta anos. Hoxe estámonos achegando a unha situación similar, pero a opinión pública está na lúa.
Nord Stream 2 gasbidea sabotatua izan ostean.
Artikulu hau CC BY-NC 4.0 lizentziari esker ekarri dugu.

04 de outubro de 2022 - 08:00
Zarata mediatikoz beteriko garai nahasiotan, merkatu logiketatik urrun eta irakurleengandik gertu dagoen kazetaritza beharrezkoa dela uste baduzu, ARGIA bultzatzera animatu nahi zaitugu. Geroz eta gehiago gara, jarrai dezagun txikitik eragiten.

Do 14 ao 28 de outubro de 1962, o mundo estivo ás portas da destrución total. Esta crise debeuse á localización de recursos militares de destrución masiva, inseguridade profunda e extrema, preto dos límites do inimigo nuclear.

Entón todo o mundo comprendeu o perigo que supuña a extensión de mísiles e infraestruturas militares nos límites da superpotencia nuclear equivalente. Durante eses días os mísiles nucleares da Unión Soviética podían golpear aos Estados Unidos lanzándoos desde Cuba, mentres os mísiles americanos instalados en Turquía podían facer o mesmo. A solución foi dar un paso atrás e abrir unha liña telefónica directa entre Kremlin e a Casa Branca, o famoso “teléfono vermello”. Hoxe en día Ucraína xoga o papel de Cuba, pero o mundo está na lúa.

As situacións son diferentes, pero o sentido das advertencias que está a facer Moscova é entón o mesmo que o de Kennedy: pór encima da mesa o “risco existencial”. A partir de aí comezan as diferenzas.

As advertencias de Putin ao Occidente sobre o que entón se chamou "MAD" (“Mutually Assured Destruction”), unha probable destrución mutua, non están a funcionar. Os políticos e os medios de comunicación falan da chantaxe de Putin, aínda que non se estea facendo máis que falar do sensato a partir de 1962. Aínda que o desastre é evidente, a negociación da desescalación, como se fixo entón, parece hoxe en día discriminada. Ideólogos nacionalistas marxinais como os atentados de agosto contra Alexander Dugin, que acabaron coa morte da súa filla, que lle dan unha importancia que os think tank atlantistas non teñen, ou os que se fixeron contra os gasodutos do Báltico en setembro, atentados contra Alemaña, non fan máis que confirmar a velocidade coa que os Estados Unidos alimentan a espiral.

Estamos a asistir a unha especie de mareo suicida desde o consenso sobre o risco común na Guerra Fría

Hoxe en día fálase da guerra nuclear como un videoxogo. Parafraseando o título do último libro de Diana Johnston, From MAD to Madness, estamos a asistir desde o consenso sobre o risco común na Guerra Fría a unha especie de mareo suicida.

Para defender a Rusia do ataque da OTAN, o responsable da política exterior da Unión Europea, Josep Borrell, recoñeceu a veracidade da advertencia de Putin de que vai utilizar todas as armas ao seu alcance, “pero isto non altera a nosa decisión e unidade de soster a Ucraína”. Só se fixan na invasión criminal de Ucraína, iniciada en febreiro, sen mencionar as razóns que a provocaron durante 30 anos.

No centro da crise actual atópase a seguinte idea de EEUU: "Son eu a única gran potencia, quero seguir sendo así e estou a perder posicións no mundo, pero como o meu dominio militar é terrible e opresivo, utilízoa para compensar esas perdas".

Neste esquema, a supremacía en Ucraína e a ruptura da vinculación económica entre Alemaña e Rusia (tecnoloxía/enerxía) son claves para dominar Eurasia.

A importancia de Ucraína para EE.UU. para dominar Eurasia é moi coñecida. Washington leva reivindicando isto polo menos 25 anos: a entrada de Ucraína na OTAN, a colocación de mísiles capaces de golpear en Moscova durante cinco minutos, mesmo para destruír ou captar a capacidade dos mísiles rusos, e a conversión dunha base da OTAN no Crime en Sebastopol, antiga cidade de todas as glorias rusas. Esa era a perspectiva concreta que se abriu no inverno de 2014 co cambio de réxime de Kiev. De feito, desde que a gran estratexia chinesa –a Nova Ruta da Seda (B&RI)– púxose en marcha en 2013 e comezaron a integrarse Eurasia a través dunha rede enerxética e comercial desde Xangai até Hamburgo, a partida estaba moi clara. Por unha banda, os recursos económico-comerciais de China e Europa, o potencial enerxético ruso e os inmensos investimentos chineses; por outro, os recursos militares de EE UU.

En canto á ruptura da relación enerxética entre Alemaña (Unión Europea) e Rusia, a historia é coñecida. Non comezou con Nord Stream 2, senón moito antes, con acordos entre Bonn e Moscova en 1981 para construír gasodutos e exportar gas ruso. Este gran fito da política de distensión dos alemáns a través do comercio foi afrontado sen piedade por Washington desde os seus inicios, con argumentos e chantaxes de “defensa” de todo tipo. A resposta do chanceler Helmut Schmidt a estas presións foi clara: “Que digan o que queren, o proxecto avanza”. A reacción de EE.UU. foi sacar a pistola, despois de ameazar con retirar as tropas que tiñan en Alemaña e tratar con outras cousas equivocadas.

A ruptura da conexión enerxética entre Alemaña (Unión Europea) e Rusia iniciouse en 1981 cos acordos de importación de gas ruso de Bonn

Como algúns dos compoñentes da obra producíanse en EE.UU., a CIA introduciu un software capaz de controlar a presión dos tubos, capaz de explotar os mesmos. No verán de 1982, as obras do gasoduto estalaron no territorio soviético, segundo informou nas súas memorias Thomas Reed, ex membro do Consello de Seguridade Nacional dos Estados Unidos en 2004 e militar do exército aéreo. Os atentados contra os gasodutos acaecidos en setembro deste ano, nunha das zonas marítimas máis controladas pola OTAN no mundo, non son, por tanto, as primeiras accións de EE UU contra a conexión enerxética entre Alemaña e Rusia.

“O noso principal aliado, a maioría dos alemáns e a Alemaña oficial, como amigos na política e nos medios de comunicación, destruíu as canles de transporte de enerxía básica para a actividade industrial do noso país, e aquí non pasa nada?”, preguntou Albrecht Müller, editor do principal medio de comunicación independente alemán (NachDenkSeit, con medio millón de lectores, o diario de Gemelgurtfaller, Frankfaller).

É aínda máis grave porque insiste en que non hai anticorpos: as posibilidades da guerra nuclear, que na década de 1980 sacou por centos de miles de cidadáns á rúa, especialmente en Alemaña, non parecen preocupar demasiado á opinión pública. Que está a pasar? É certo que vivimos nun “ambiente cultural” moi diferente á década de 1980, especialmente en Alemaña. Un dos aspectos desta desigualdade debe buscarse na corrupción estrutural dos medios de comunicación europeos, especialmente relevante en Alemaña.

Os medios de comunicación do Establishment móstrannos cada día os crimes cometidos polo exército ruso en Ucraína, sen apenas dicir nada sobre a chea de crimes cometidos polos ucraínos. Coa axuda da Organización Internacional da Enerxía Atómica (IAEA), controlada por Occidente, aseguran que a central nuclear de Zaporizhia está a ser bombardeada sen explicar quen o bombardeou; ignoran os atentados do Báltico e distribúen o risco dun conflito nuclear que pode escapar facilmente das mans.

“Os xornais máis importantes do mundo están a realizar propaganda para a terceira guerra mundial, mentres que as voces que promoven a verdade, a transparencia e a paz son marxinadas, silenciadas, marxinadas e encarceradas”, asegura a xornalista australiana Caitlin Johnston, que non ten nada que ver co autor do libro antes mencionado.

No aniversario da crise cubana de 1962, estamos máis preto que nunca do risco que crece día a día; pola combinación do militarismo estrutural da súa economía, pola ausencia de quiebros militares no seu territorio, pola clara tendencia á violencia desde a súa constitución como Estado e polo feito de non vivir en superficie o sufrimento humano que provoca a guerra, os Estados Unidos están no epicentro deste risco mundial. Deixarei a cualificación de "antiamericanismo" para os cegos por dicir que todos os imperios decadentes son perigosos ao descender do cabalo, pero aquí e agora non hai nada máis perigoso que a reacción de EE UU ante o seu declive como potencia hexemónica.


Interésache pola canle: Nazioartea
2024-11-07 | Julene Flamarique
As intencións de Trump en sete puntos
Catro anos despois, o Trumpismo volve á Casa Branca, onde Donald Trump convértese no 47 presidente de Estados Unidos con 78 anos. Trátase do primeiro presidente que foi condenado por varios delitos e que conta con varias causas abertas no país. No seu discurso de vitoria... [+]

2024-11-07 | Leire Ibar
Carrefour pecha todas as súas sucursais en Xordania pola súa campaña de boicot contra Israel
Carrefour tomou a decisión despois da presión do movemento palestino BDS e dunha campaña de boicot a gran escala en Gaza. De feito, a campaña causoulle unhas perdas financeiras xigantescas, que danaron a reputación da empresa.

2024-11-06 | Julene Flamarique
Arrinca a derriba do cuartel do Xeneral Garrido de Belagua
A empresa construtora ErriBerri ten seis meses para deixar a parcela de Isaba “nun estado natural acorde coa contorna”. Agora iníciase a segunda fase dos traballos para retirar os cascallos, os cimentos e os vellos depósitos de gasóleo da zona.

2024-11-06 | Andrea Bartolo
Tras a ofensiva sionista, os intereses da burguesía occidental

A ofensiva imperialista israelí entrou nunha nova fase: bombardeos en Iemen, Líbano e Siria; ataques contra Irán; intento de invasión de Líbano… Os sionistas conseguiron un vello obxectivo: Ir máis aló de Palestina e converter o ataque nunha guerra rexional.

O aumento... [+]


Denuncian ao presidente valenciano e piden a súa dimisión
O sindicato CXT denunciou ao presidente da Generalitat valenciana por non adoptar as medidas necesarias para evitar a morte dun membro de eta. Unha vintena de axentes sociais e sindicais, pola súa banda, convocaron na capital unha manifestación para o vindeiro sábado para... [+]

En marcha a nova BRICS+

No grupo BRICS+ participan economías produtivas emerxentes ou provedores de materias primas. Eses queren construír unha gobernanza mundial máis xusta e iso choca cun Occidente que quere seguir gobernando e regulando os fluxos económicos internacionais.

BRICS+ non é un... [+]


Netanyahu cesa ao ministro de Defensa de Israel polas súas "discrepancias" na xestión da guerra
Israel Katz é o novo ministro de Defensa, que até agora foi ministro de Exteriores. A decisión provocou o queixume dos israelís, que saíron ás rúas a decenas de miles. Os representantes da oposición do Goberno israelí ofrecerán unha rolda de prensa conxunta este 6 de... [+]

A hexemonía económica de Occidente está cada vez máis debilitada polo grupo BRICS+
O cume do BRICS+ acaba de pasar na localidade rusa de Kazan. Trátase dun bloque de estados que aglutina a Rusia, China, India, Irán, Brasil, Sudáfrica, Exipto, Emiratos Unidos e Etiopía. Ten un gran peso económico e, ademais, ten unha gran forza política, unha estrutura... [+]

Trump, de novo presidente
Víanse como a clave sete estados e, á espera dos datos oficiais, Donald Trump imporase en todos eles. Ademais, tamén gañará en porcentaxes absolutas de votos de todo o país, fronte aos que se rexistraron en 2016. As enquisas non o prevían. "Devolvereivos á idade de ouro",... [+]

2024-11-05 | Julene Flamarique
Desde o venres faleceron polo menos 55 persoas e foron rescatadas máis de 2.370 na ruta migratoria de Canarias
Na tarde do luns polo menos 478 persoas foron rescatadas en augas de Canarias e este fin de semana polo menos 1.893 persoas foron atendidas polos barcos salvavidas. Polo menos 48 persoas morreron hai tres semanas tras fuxir de Mauritania de pateras nas que non había suficiente... [+]

31.000 millóns de euros: A Comunitat Valenciana pide ao Goberno español a mesma cantidade de diñeiro que nos seus orzamentos anuais
A Generalitat valenciana declarou "catastrófica" a zona alagada e pediu ao Goberno de España unha axuda de 31.400 millóns de euros para paliar os danos causados pola pinga fría na zona. O presidente, Pedro Sánchez, aclarou na súa comparecencia deste martes ao mediodía que o... [+]

2024-11-05 | Mikel Aramendi
ANÁLISE
Seica os norcoreanos flotan entre a néboa en Rusia?
Cando se escoitan relatos como o dos soldados norcoreanos que actuarían en Rusia na fronte de guerra con Ucraína, costa ao observador distinguir o que pode ser unha realidade difuminada pola néboa de guerra e o que pode ser unha das máscaras clásicas.

Iñaki Sexmilo (suhiltzailea)
“Iritsi den lehen larrialdi zerbitzua izan gara zenbait tokitan, herritarrak oso eskertuta daude”

Hogeita hamaika suhiltzaile nafar joan dira Valentziara, uholdeen ondoko garbiketa lanetan laguntzen, Horietako bat da Iñaki Sexmilio. "Zenbait lekutan gurea izan da iritsi den lehen laguntza taldea, herritarrak oso eskertuta daude", azaldu du Metropoli Forala... [+]


Eguneraketa berriak daude