Criticamos que os nenos e os mozos pasan moito tempo en casa (e en Internet) e pouco na rúa, pero ao mesmo tempo restrinxímoslles as liberdades, limitámoslles e pechámoslles espazos, dixeron os xornalistas do xornal The Guardian, expertos en cultura dixital. Din que os adultos na nosa infancia pasabamos horas en bicicleta polo barrio, pero que eses adultos hoxe en día pon aos seus fillos e fillas dispositivos GPS para saber onde están, que lles pon controis regulares e que exploran as redes sociais que utilizan, que a xeración chamada Z é a máis monitorizada por parte dos pais.

En definitiva, si algúns dispositivos e tecnoloxías non crearon a necesidade e a adicción de ter aos nenos permanentemente monitorizados.

Os propios medos, o desexo de protexer aos fillos, a falta de confianza, a intención de asegurar que van facer o camiño correcto… ás veces lévannos a controlar demasiado aos fillos e fillas, e aínda que é lóxico e natural preocuparnos por eles, o exceso de control pode ter efectos negativos aparentes. Os expertos din que evitar todas as frustracións, problemas, dores e malestares non permitirá ao neno desenvolver estratexias para afrontalos; é máis, non aprenderá a tolerar os malos acontecementos da vida; tampouco favoreceremos a autoestima, a confianza e a seguridade; nin que dicir na autonomía e independencia, converterémonos en persoas subordinadas.

A supervisión, o acompañamento, o asesoramento, a axuda, o ensino… está ben, pero manipular, decidir por eles ou non darlles autonomía non é o camiño, tamén hai que deixarlles fallar, din os expertos.

Á universidade e ao médico, cos pais

O tema saíu do noso grupo de amigos, e cada un tomou exemplos de fillos sobreprotegidos, que deron unha idea de até que punto está estendido. É curioso, ademais, que os exemplos non foron de nenos, senón de fillos que xa chegaron (deberían) á idade adulta. A mestra Lagun conta que a súa nai acudiu o pasado día a pedir ao mozo que estuda na universidade que cambiase de nota; o médico relatou que en máis dunha ocasión pasoulles aos pacientes máis novos (e non tan novos) e que a pregunta foi respondida polo pai que ten á beira, até o punto de que a pregunta ten que ser respondida polo paciente (que adoita estar calada e apracible), non polos seus pais.

Máis sobre o tema: Nenos demasiado protexidos. A disposición dos fillos