ERC: Cruceiro até novembro
- A ERC perdeu trece parlamentarios nas eleccións do pasado domingo e a crise interna está á porta. A presidenta en funcións da Generalitat, Pere Aragonés, xa presentou a súa dimisión e anunciou a súa retirada da primeira liña.
Pero o presidente de ERC, Oriol Junqueras, volveu con todas as súas miradas: no primeiro momento, mediante unha carta na web do partido o pasado martes, anunciou que estaba disposto a seguir no seu posto, pero tras unha dura e longa dirección do mércores anunciou a súa retirada tras as eleccións ao Parlamento Europeo.
Segundo pódese ler nas crónicas dos medios de comunicación cataláns, Aragones e a secretaria xeral Marta Rovira presionaron a Junqueras para que, polo menos agora, retroceda un paso. E Junqueras retrocedeu, pero todo apunta a que colleu forza e deu un novo salto adiante.
A ERC xa anunciou que o próximo 30 de novembro celebrarase un congreso para fixar a estratexia para os próximos anos e seleccionar a dirección que guiará este novo camiño. E de momento, Junqueras mostrou a súa vontade de seguir dirixindo o partido.
O camiño, con todo, non será fácil porque dentro do partido hai sectores que consideran que toda a actual dirección debería abandonar. O próximo 9 de xuño celebraranse eleccións ao Parlamento Europeo e Junqueras non é candidato, pero a maioría cre que terá un gran protagonismo na campaña electoral e tentará recoller apoios no partido. Poucos cuestionan que si consegue apoios, en novembro compite pola dirección.
Espello de conflitos internos 2008
Oriol Junqueras, presidente de ERC desde 2011, tivo dous apoios importantes no seu liderado: guiou os pasos de ERC xunto a Marta Rovira, secretaria xeral do partido durante todo o tempo que durou o procés. Tras o exilio suízo de Rovira e a prisión de Junqueras, Pere Aragones asumiu o liderado público e institucional da ERC. Dise que nos últimos anos Aragón e Junqueras compartiron o liderado do partido, pero tamén se afastaron. Rovira mantén o control interno do partido. Agora, tanto Aragón como Rovira presionan a Junqueras para que dea un paso atrás.
A ERC viviu nos últimos quince anos tempos gloriosos, pero é habitual que calquera partido que reciba este fracaso electoral desprácese na pendente da crise. Neste caso, ademais, baixaba dos malos resultados das anteriores eleccións municipais e xerais españolas.
Neste porto, moitos pensan no complicado momento de finais da década de 2000. En 2008, Josep Lluís Carod-Rovira dirixía o partido e nesas eleccións a ERC descendeu de 652.000 a 296.000 votos. Como consecuencia, Joan Puigcercos fíxose co bastón de mando, pero dous anos despois nas eleccións autonómicas a ERC baixouse de 21 a 10 escanos e entón chegou Junqueras.
Durante estes días está a escribir moito sobre a ERC e estes dous artigos ofrecen interesantes pistas sobre o que está a pasar. Son dúas miradas diferentes ao partido republicano: unha escrita por Joan Serra, xornalista de Nacio Dixital que segue de cerca os pormenores da ERC, e a outra, de Lola García, adxunta á directora dA Guerra.
Adóitase dicir que a época estival é unha paréntese en política. Quizais quen teña unha visión puramente institucional da política pénseo así, pero o verán deste ano que aínda está a piques de terminar deunos que analizar.
Na comunidade autónoma de Araba, Bizkaia... [+]
Un dos motivos para a investidura de Salvador Illa como president da Generalitat foi o pacto PSC-ERC. Non é un pacto soberanista en absoluto, pero nalgúns aspectos poderíanse abrir novas portas, a menos que a estratexia política de freado do PSC-PSOE, que é habitual, volva... [+]
Non é nada fácil entender o que está a suceder en Cataluña. Con toda seguridade. Podemos dar por terminado o proceso de 2017, pero está por ver si o independentismo será capaz de iniciar un novo proceso de liberación.
Si nas eleccións o independentismo mantívose na... [+]
Despedirse de algo ou de alguén adoita ser un acto relacionado co abandono, o final e, en definitiva, o proceso de duelo. Seguro que algunha vez, ou que escoitarías a alguén, diríaslles a típica e tópica frase de “non gústanme os saúdos”. E non quero enganarvos, nin... [+]
Tren geltoki bateko nasa, bi lagun eta besarkada bat. Besarkada hori izoztuta geratuko da hurrengoan elkartu arte. Ni etxera itzuliko naiz, bera hor geratuko da. Han geratuko da aske izanda ere injustiziak harrapatu nahi gaituelako sentimendu mingarria ere. Jesús... [+]
Os vascos e os cataláns vivimos nun estado de sitio en España, e ademais non temos unha conciencia clara diso, creo. En Cataluña isto foi moi evidente nas últimas eleccións e na situación posterior.
O que sucedeu é realmente analizable: A intervención dos poderes... [+]
Como outros moitos amigos, nos últimos anos Cataluña segue con moita atención. O que alí ocorreu desde que nos adiantaron co referendo de 2017 aféctanos. Por iso tamén estiven desexando coñecer os resultados electorais.
Pensando nunha opción máis interesante e... [+]
En Cataluña tamén houbo eleccións. O diario Público titulou “Emocións, pragmatismo e xenofobia: claves das eleccións catalás”. A esquerda tamén está no pragmático e xestor, e as emocións mencionáronse en relación con Junts. Pero o discurso contra os migrantes... [+]