Parecía que o tempo húmido, frío e escuro da tarde do 4 de novembro, fora requirido para contextualizar o tema que tiñamos pendente no Centro Urumea de Hernani, xa que o tema que queriamos tratar era o das agresións. É dicir, discutir a LGBTfobia que se esconde detrás deles e como debería actuar ante eles o movemento de liberación sexual.

Os asistentes puidemos ver con interese e responsabilidade o tema das agresións e as formas e estratexias de abordalas. Ao comezo da sesión comentamos que o tema nos atravesa moito e espértanos moitísimas emocións: medo, soidade, malestar, tristeza, rabia, rabia descontrolada... E ante isto, que as respostas como o encontro, o apoio mutuo, a politización da rabia ou a articulación dunha resposta política poidan ser posibles.

Durante toda a sesión, tivemos presentes unha serie de estratexias e miradas que o movemento feminista utiliza e utiliza ante a violencia de xénero: a idea de autodefensa, o antipunitivismo, o xornalismo feminista,...

Desta maneira, expomos tres eixos a reflexionar para estruturar a sesión: autodefensa e organización, o papel das institucións e a xestión da información. Por tanto, tomando como eixo estas tres dimensións a ter en conta ante os ataques, centrámonos na reflexión en grupos pequenos e o intercambio de ideas.

Autodefensa e organización

Tendo en conta as achegas do movemento feminista á idea de autodefensa, neste aspecto, apareceron as ganas de aproveitar as ferramentas desenvolvidas desde esa idea e de colaborar co movemento feminista.

A colectividade, os espazos e as redes de apoio mutuo, os procesos e espazos para o fortalecemento e o empoderamiento... foron, unha e outra vez, as accións e ideas mencionadas. De feito, en moitas ocasións, a soidade e a necesidade de traballar o tema ante as agresións foi evidente.

O papel das institucións

Ao traballar o papel das institucións, unha vez máis, o eixo foi a lectura antipunitibista do feminismo e dalgunha maneira a necesidade de afastarse da idea de castigo punitivo ou punitivo. Pero ao mesmo tempo, as limitacións, obstáculos e dificultades que podemos atopar no camiño de desenvolver todo isto tamén foron evidentes.

O carácter estrutural das agresións e a LGBTfobia foi outro dos temas abordados e, na actualidade, os instrumentos xurídicos que actúan para combatelo, como os “delitos de odio”. Tamén nos reafirmamos na necesidade de cuestionar esta última ferramenta.

Xestión da información

Cando se produce unha agresión LGBTfóbica, a miúdo xorden dúbidas sobre como informarse, cando informarse, que recursos utilizar, etc. E neste sentido, mencionouse o non caer no “espectáculo do morbo” que se quere crear por moitos medios e denunciar esa conduta. Tamén, cando se trate de motivos de agresión, de onde hai que pór o foco ou de si hai que falar do perfil do agresor. Neste punto, subliñando a idea e a importancia da mirada feminista para facer xornalismo.

O programa tiña a intención de ser unha pequena reflexión inicial e así foi. As ideas, propostas e dúbidas que se deriven destas reflexións poden ser un recurso interesante para profundar nunha posible reflexión posterior. De feito, desde o movemento de liberación sexual, ante as agresións temos a necesidade de reflexionar, articular con diferentes colectivos e movementos e dar unha resposta.

* Iniciativa Ehgam Berramestuz

- Le a crónica da primeira sesión do ciclo de reflexión: Cando termina o armario, a historia e a memoria