En que situación atópase Ion Aranburu?

Continúa en coma. Está un pouco mellor que ao principio, pero non sabemos cando sairá del. Ao principio estaba en coma inducido, pero xa non é inducido, está en coma polo efecto das feridas. Os médicos dinnos que habería que saír aos poucos desta situación, pero non saben canto tempo pode tardar. Si temos esperanza, porque nos dixeron que non vai a peor, agora está nunha situación estable, e ese é un paso. Ao principio tivo dificultades, tivo que abrir o cranio para eliminar a presión, tivo infeccións, etc.

Como están os familiares e amigos?

Todos estamos derrotados porque ao final é algo que nos pillou de súpeto. Ion é un tipo honesto e bo, e que pase algo así… Ademais, eu estaba con el, e aínda que non vira exactamente que lle pasou, logo vino tirado no solo, e iso para min foi un duro golpe. Ao final, ver a un amigo medio morto na terra… sentes impotencia, rabia e de todo. Agora, vendo que está un pouco mellor, estamos máis tranquilos, pero os primeiros días foron moi duros porque parecía que morrería. É duro.

Vostede e Ion foron xuntos a Soria?

Si. Ion ten un amigo en Cornella, que traballou con el durante anos en San Sebastián. Con todo, a súa parella é de Cornella, onde vive agora. Cando Cornella xogou contra Sanse en Zubieta, hai aproximadamente un mes, veu acompañado do seu amigo e outros amigos para ver o partido, e ese día organizamos unha comida con eles. Como o último partido da liga de Cornella enfrontábase a Numancia, en Soria, naquel xantar pensamos en Soria porque a nós non nos quedaba moi lonxe. Cando a medición estaba cerca, falei con Ion e díxenlle que ía con el a Soria, ademais fomos no meu coche.

Saímos de Lasarte, cara ás 12:00 horas, e a nosa intención era volver o mesmo día despois do partido, porque Ion deixou ao neno coa súa muller. Despois de comer nun pobo próximo a Soria, fomos a Soria para esperar alí aos amigos cataláns. Cando chegamos os cataláns xuntámonos nos arredores do estadio e un díxonos que lle chamou un coñecido dicindo que desde Soria estaban a dar voltas os ultras de Zaragoza e Madrid. Eu pensei que estaban a chancear, pero o amigo catalán púxose un pouco nervioso, e chamou ao xefe de seguridade de Cornella, e díxolle que chamase aos responsables de Numancia para pedirlle que, polo si ou polo non, permitíselles entrar no estadio ata que comezase o partido para estar no estadio. Vendo que os amigos estaban nerviosos, pensei que igual sería certo que circulaban ultras, e decidimos ir a un bar que estaba alí cerca, porque estabamos nos arredores do estadio e si viñésemos atacar a alguén xa non había sitio para escondernos.

Produciuse o ataque nese bar?

Nese bar había xente de Soria, pero estivemos en bo ambiente con eles. Ademais, no autobús dos amigos de Cornella había nenos, anciáns e xente moi diversa, e todos estivemos en bo ambiente naquel bar, en bromas con Soria, etc. Un día, cara ás 18:00, apareceu nesa rúa unha chea de xente –algúns din que baixaron dun autobús, pero eu non vin ningún autobús–, e comezaron a vir cara a onde estabamos, con pedras e botellas na man, uns coa cara e outros sen tapar.

Viñeron dunha esquina situada a un vinte metros do lugar no que estabamos, e por iso entramos no interior do bar para protexernos. Na entrada do bar creouse un tapón e os atacantes golpearon á xente que estaba no tapón e romperon os cristais do bar, con cadeiras, etc. Eu vin a un home protexendo a un neno co seu corpo e a outro tocando cunha cadeira. Nesa confusión, eu non sabía onde estaba Ion, pero ao acabar o ataque unha moza empezou a dicir que un home que estaba fóra na terra era Ion. Saín fóra e vin a un home de xeonllos no solo, pero enseguida deime conta de que iso non era Ion, porque ese home levaba a cabeza tapada. E vin que na parte posterior da cabeza levaba unha tatuaxe do grupo Guetto 28 ultra de Leganés, por iso sabemos que os do Guetto 28 estaban alí. Logo algúns dixeron que tamén había Ligallo de Zaragoza, pero é verdade que eu non vira símbolos de Ligallo.

Dixéronme que Ion estaba alén da rúa, fun correndo e alí vin que no solo estaba a atender a un policía nacional vestido de rúa. Un deles empezou a dicir que Ion caeuse e eu díxenlle que era imposible, porque tiña demasiado golpe para ser debido a unha caída. Nese momento veu outra policía nacional e díxome que tiña que identificarme. Cando lles levaron ao hospital dixéronme que non podía ir con eles, pero outro policía vestido de rúa axudoume até o meu coche polo si ou polo non.

De aí ao hospital.

Eu e dous amigos de Cornella fomos alí. Estivemos a esperar bastante tempo, e cando saíu o médico, díxonos que tiña unha fractura cranial e outra de óso ao redor do oído. Ademais, tiña tres hematomas na cabeza, polo que nos comunicou que estaba moi grave. Así, inducíronlle cómaa e levárona ao hospital de Burgos porque non dispuñan de recursos suficientes no hospital de Soria. Así, volvín levar aos meus amigos de Cornella ao estadio, onde me identificou de novo a Policía, dicindo que querían mirar si tiña algunha causa sen pagar. Cando me identificaron, un dos policías dixo: “son de Donostia, son do Impulso”. É verdade que somos do Impulso, pero díxenlle claramente que o ataque non tiña nada que ver co fútbol, que nós estabamos a visitar a uns amigos simplemente en Soria.

De alí fun ao hospital de Burgos. Ao día seguinte chamoume a muller de Ion e díxome que só puña no ateigado da policía que había un ferido leve. Entregámoslle un informe médico á Policía Nacional e ao día seguinte chamáronme preguntándome si eu vía como tocaron a Ion. Eu díxenlles que non, pero díxenlles que tiña golpes na parte dianteira e traseira da cabeza, e que si caes ti vas ter golpes diante ou detrás, polo que iso significa que lle pegaron. Ao final dixéronme que teñen vídeos e que terei que declarar na comisaría de San Sebastián, porque podo identificar a algún agresor.

Cantos agresores eran?

Entre 60 e 70. Chegamos á conclusión de que vendo o tapón do bar no que entrei eu, foise ao bar situado alén da rúa Ion tentando fuxir do ataque. Pero os agresores tamén entraron nesoutro lado e atropelaron a Ion.

Foi un ataque organizado?

Si, seguro. E é que despois nos pasaron unhas fotos nas que se ve que o Orgullo Numantino ultra organizaron un espectáculo de vaquillas xunto a Guetto 28 e supostamente Ligallo. Por tanto, algo estaba organizado. Tratábase dun ataque organizado contra os cataláns e, casualmente, dous foron capturados en San Sebastián.

Durante estas semanas criticaron os medios de comunicación e a Policía.

Se ocorrese aquí, ao día seguinte toda a operación estaría montada. E neste caso pasaron case vinte días, aínda non hai ningún detido, e non nos chamaron a declarar –ademais do que falamos por teléfono coa Policía–. O mesmo día unha persoa foi detida, pero ao cabo dunhas horas foi liberada. Non sabemos a que esperan.

En canto aos medios de comunicación, a prensa soriana puxo que se trataba dunha batalla interulina, e iso é falso, foi un ataque moi ben organizado. Nós cremos que o ataque foi organizado polo Orgullo Numantino e que contaron coa axuda destoutros grupos. E non entendemos como podía haber unha patrulla única da Policía española, sabendo que o Orgullo Numantino organizaron un espectáculo de vaquillas. Ademais, era o último partido da liga, os dous equipos estaban en perigo de baixar de categoría, un era catalán e o outro era español… Creo que había razóns suficientes para consideralo como parte de alto risco. Iso díxenllo aos policías, e dixéronme que non están só para o fútbol, que había que estar tamén nunha carreira ciclista. Estupendo, unha persoa moribunda e vostede dimo.

Cal será o voso próximo paso?

Se hai xuízo, pode ser dentro de dous anos. De momento, o máis importante é que Ion saia ben do coma. Seguramente terá algunha secuela, pero xa veremos.