Traducido automaticamente do vasco, a tradución pode conter erros. Máis información aquí. Elhuyarren itzultzaile automatikoaren logoa

"O obxectivo das institucións é instrumentalizar, comercializar e baleirar as identidades da disidencia sexual"

  • Dez asociacións LGTB de Euskal Herria crearon a Plataforma Harro, que ten como obxectivo facer fronte ao branqueo e ao fascismo. O 15 de xuño, o acto de presentación terá lugar na Casa do Garda.

11 de xuño de 2019 - 08:47
(Argazkia: Ana Iruretagoiena)

Esta noticia foi publicada por Irutxuloko Hitza e trouxémola grazas á licenza Creative Commons.

Presentaredes a plataforma transmaribollo de Euskal Herria en Guardetxe. Chamásteslle orgulloso. Discutistes sobre o nome?

Ibai Fresnedo: A verdade é que non tivemos moito debate sobre o nome da plataforma, porque desde o principio tiñamos claro que queriamos facer referencia á memoria histórica do noso colectivo e ao carácter colectivo. Sobre todo, as institucións, a través das políticas de pinkwashing, queriamos facer fronte ao vaciamiento político do concepto de ‘orgullo’, facendo o noso orgullo e recuperándoo.

Joseba Gabilondo: Podemos entender o día do orgullo do 28 de xuño como un exercicio para lembrar que é un día de loita. E é que nos últimos anos ese “orgullo” está a tentar que o capitalismo, a través dos seus mecanismos e estruturas, quite todos os valores e o sentido político e énchao de diñeiro. Por iso, de novo atópase a repolitización do “orgullo” detrás do nome de Harro.

Elixistes un ladrillo de lume como símbolo. É tamén un exercicio de memoria a plataforma Harro?

I.F. : Si, así é. A Plataforma Harro nace co obxectivo de denunciar o uso que fan as políticas e prácticas neoliberais no País Vasco das identidades da disidencia sexual, pero tamén de traballar a memoria histórica. Tamén para fortalecer as nosas redes e a colaboración entre colectivos.

E o uso do ladrillo, ademais de mostrar o noso carácter revolucionario, quere trasladar todo isto. O ladrillo é firme, reflicte unha actitude desconstructiva e construtiva e parécenos unha arma de loita única. Ademais, a unión entre ladrillos axuda a construír un muro forte e colorido fronte ao capitalismo heteropatriarcal. Que nos permita pasar da resistencia á acción.

J.G. : O ladrillo ten ademais outro simbolismo. Este ano cúmprense 50 anos das revoltas de Stonewall. Marsha P. Johnson, un activista racionalizado, utilizou un ladrillo para defenderse da policía. E dalgunha maneira lémbranos que fronte a todas as formas que teñen os distintos sistemas de dominación de atacarnos, para defendernos, a autodefensa ou o contraataque tamén segue aí.

Na época do ‘pinkwashing’, onde dirían que se sitúa o movemento LGTBI no País Vasco?

J.G. : Eu aquí faría unha distribución clara: hai varios axentes LGTB que dirixen ese pinkwashing. Da man do capital e do poder institucional, as cidades e pobos de Euskal Herria queren maquillarse con esa etiqueta gayfriendly e a purpurina. Tendo en conta os modelos de cidade e pobo que leva todo isto (turistificación, precariedade, invisibilización e exclusión de suxeitos marxinais e disidentes…), os transmaribollos colectivos situámonos alén: desde un punto de vista interseccional, claramente oposto ao pinkwashigh.

I.F. : Neste momento, facer fronte ao pinkwashing cos recursos e as forzas que temos non é nada fácil. Desde as institucións destínanse a maior parte dos recursos económicos aos axentes reformistas LGTB, o que nos volve a situar nas marxes de quen temos formulacións máis radicais e integrais. Porque o sistema e o seu pinkwashing impulsa políticas asimilativas e heteronormativas, ante o cal a praza é complicada e require un dobre traballo.

E as institucións?

I.F. : As institucións teñen claro cal é o obxectivo. É dicir, instrumentalizar, comercializar e baleirar as identidades da disidencia sexual coma se fosen vampiros. Ademais, a través das políticas de pinkwashing, atraen a moitos suxeitos do colectivo LGTB (non organizados), a maioría das veces a través do consumo. Isto, seguindo a lóxica heteropatriarcal de sempre, permite que só algúns suxeitos tomen a rúa e a centralidade: homes homosexuais, novos, brancos e burgueses.

J.G. : As institucións en xeral son as que fan leste pinkwashing coa axuda dos axentes reformistas LGTB. De feito, con este branqueo rosado o que se fai é a súa limpeza. Do mesmo xeito que se fai coa limpeza azamboada, presentando ás organizacións como feministas. O Concello de Bilbao e a Deputación Foral de Bizkaia son os exemplos máis claros que temos hoxe en día nos pobos vascos. A través dunha maquillaxe de 60.000 euros, Bilbao preséntase como capital dos dereitos LGTB, cun claro obxectivo: facer diñeiro e blanquear a dúas institucións de Bizkaia. Iso si, varios suxeitos de disidencia sexual (trans, bollera, marica…), unha vez máis, situándoos na marxe.

Álava, Bizkaia e Gipuzkoa foron tres dos poucos territorios nos que a extrema dereita non conseguiu representación. Credes que estes son territorios ou espazos seguros para as persoas LGTBI?

J.G. : Tomando como exemplo a xeneralidade destes tres países de Hego Euskal Herria, podemos dicir que o nivel de violencia contra o colectivo LGTB descendeu moito. Con todo, esa seguridade no momento e no lugar cambia. Por iso, non hai que baixar a garda e é imprescindible enredarse, apoiarse mutuamente e responder con firmeza ás agresións.

I.F. : Con todo, a pesar de non ser a extrema dereita, nas tres capitais de Álava, Bizkaia e Gipuzkoa temos ao PNV. Un aspecto que na súa ideoloxía e imaxinario colectivo ten moi encaixado “Deus e a vella lei”. É dicir, non podemos esquecer que temos un partido conservador e tradicional que incorpora as políticas neoliberais no poder, co que iso supón.

En Ipar Euskal Herria e Navarra, a presenza da extrema dereita é palpable. Poderíanse pór en perigo os dereitos conquistados até agora?

J.G. : É certo que a subida da extrema dereita ou da dereita pode dar lugar a motivos de medo. Ademais, se a dereita asume o poder institucional, as vitorias conseguidas desde o feminismo poden chegar a cambalearse. Non hai máis que ver o discurso e a práctica en contra do programa Skolae en Navarra. A plataforma Harro tamén é un intento de prepararse ante este feito. Unir forzas, redobrar e dar unha resposta contundente e directa aos ataques que se produciron.

I.F. : Agora tócanos a nós marcar estratexias ante este fenómeno político en auxe. Non vai ser fácil e seguramente nos vai a quitar moita forza. Pero merece a pena loitar firmemente polos logros conseguidos até agora.

Tivo algunha influencia o auxe do feminismo nos últimos tempos no movemento LGTBI?

J.G. : O efecto é correcto. A irmandade do movemento LGTB e do Movemento Feminista está aí. E o ascenso e triunfo dun movemento inflúe no outro. Ademais, desde o momento en que o marco ideolóxico do movemento transmaribollo é o transfeminismo, o espazo ideolóxico co movemento feminista é común.

I.F. : Con todo, ambos os movementos teñen moito que discutir e acordar. Por unha banda, desde as opresiones comúns que vivimos, é necesario debater sobre un suxeito político máis diverso e máis amplo. Doutra banda, sería moi interesante acordar unha axenda política conxunta entre o movemento feminista e o movemento LGTB.

Na axenda da plataforma Harro, que ten prioridade?

J.G. : Sendo unha plataforma orgullosa, a nosa axenda é a dos colectivos presentes. No entanto, neste inicio temos retos prioritarios. Por unha banda, socializar o nacemento da plataforma e, por outro, animar aos diferentes colectivos de transmaribollo de Euskal Herria a formar parte da plataforma para crear a rede máis forte posible.

I.F. : Doutra banda, é necesario realizar unha reflexión e un debate en profundidade sobre todas esas identidades que existen dentro do colectivo. Até agora bebemos de teorías e prácticas internacionais; e aínda que isto dotounos teoricamente de moito, fáltanos adaptalo á nosa realidade. Desenvolvendo un discurso propio a nivel de Euskal Herria.

Que atoparemos o 15 de xuño en Guardetxe?

J.G. : Trátase, en certa maneira, da caída oficial da plataforma Harro. É dicir, a festa do nacemento de Harro. O desexo dese día é dar a coñecer o carácter de Harroren e as súas razóns, explicando algúns dos temas que hoxe en día forman parte do movemento. Tamén pode ser un día propicio para profundar na reixa. Unindo a diferentes colectivos e individuos no Guardetxe e materializando dalgunha maneira esta rede.

I.F. : Ademais hai que dicir que coa creación de Harro agudizouse a ilusión de moita xente. Até agora militaban noutros movementos persoas LGTB, axentes que nos pobos pequenos fan fronte á LGTBfobia no día a día con moi poucos recursos e redes, persoas LGTB que non están organizadas… Por iso, para que non se perda a ilusión de todas estas persoas e axentes, o 15 de xuño facemos un chamamento a todos os recunchos de Euskal Herria a participar na presentación de Guardetxe.


Interésache pola canle: LGTB mugimendua
Denuncian o "colapso" do centro de infeccións de transmisión sexual do ambulatorio de Bombeiros Etxaniz de Bilbao
Alfonso Setiey, presidente de Anitzak, dixo que hai falta de persoal e información, que a lista de espera é "longa" e que hai unha "gran estigmatización".

Pinceladas para fusionar o eúscaro e as disidencias sexo-xénero
‘Xoka. Ehgam Navarra organizou as xornadas ‘Jites disidentes’. Celebraranse tres sesións en Laba de Pamplona: 5, 13 e 19 de novembro.

A necesidade de recursos e axentes para dar unha resposta coordinado ao chemsex en Navarra
Organizado pola Asociación Sare, en Pamplona organizáronse unhas xornadas para falar sobre o fenómeno sociocultural do chemsex.

Presentan teléfonos para denunciar agresións machistas e LGTBI+fóbicas para as festas de Vitoria
As agresións LGTBI+fóbicas e machistas son as que máis se dan no espazo público, segundo os informes que estes movementos fan todos os anos. O Movemento Feminista de Vitoria-Gasteiz e a asociación Lumagorri queren un modelo festivo que poña no centro o pracer de todos e... [+]

O movemento LGTBIAQ+ denuncia o branqueo rosa, a violencia médica e psiquiátrica e o xenocidio palestino
Enchen as rúas no Día Internacional da Comunidade LGTBI. Denuncian que as institucións se lavan a cara con xestos simbólicos.

2024-06-19 | June Fernández
Irantzu Varela, comunicadora feminista
"A miña novela é un exercicio de reparación e vinganza"
No seu libro "O que vai quedar", a editorial Continta tesme, envolveu o proceso de cortar os malos tratos do seu ex marido con relatos de violencias machistas cotiás e dun presente delicioso que construíu xunto ás mulleres da súa vida.

Discoteca para a liberdade
O colectivo Harrika nace co obxectivo de crear un lecer nocturno máis “libre” e “seguro” baseado no coidado. Levan dous anos facendo tecno besta kuir e feministas en Vitoria-Gasteiz. Do 26 ao 28 de xullo terá lugar en Izarra (Araba) o Festival Harrikada.

2024-06-07 | Uriola.eus
Ehgama rexeita recibir 400.000 euros de institucións públicas en Bilbao Bizkaia Handia
A problemática do colectivo LGBTI+ acusa as institucións de utilizar o diñeiro público só para mercantilizar e “pinkwashing” da administración.

Por que os futbolistas gais alemáns non se atreveron finalmente a saír do armario?
O 17 de maio varios futbolistas que traballan no fútbol profesional masculino alemán ían saír do armario. Xogadores en segredo e ás costas dos clubs, pero as altas expectativas quedáronse en nada, ninguén saíu do armario. Os modelos, medos e pantasmas do fútbol... [+]

2024-05-17 | ARGIA
LGTBIfobia enfróntase o venres pola tarde a múltiples manifestacións
O 17 de maio é o día contra a LGTBIfobia e pola tarde haberá numerosas mobilizacións por Euskal Herria. Ao final da noticia informámosvos dalgunhas delas.

Como traballar os desexos, a diversidade sexual ou a identidade cos alumnos de 12-18 anos?
Corpos, identidades, desexos, xustiza social, empoderamiento e memoria: publicaron unidades didácticas na volta deste seis ámbitos para traballar cos alumnos de ESO e Bacharelato. LGBT+ é un “medio para sacar á praza realidades sexuais apagadas no armario” baseado en... [+]

Vivencia: visibilizando e traballando a diversidade funcional, cultural e sexual
Bizipozak reúne a un total de 38 asociacións de carácter especial e familiares de nenos con necesidades especiais. Co obxectivo de visibilizar e coñecer de primeira man a realidade destas familias, celebrarase unha festa en abril. Tamén dispoñen de unidades didácticas e... [+]

LGTBI teme que as persoas saian do armario no traballo
Nove de cada dez persoas do colectivo LGTBI mantén en segredo a súa orientación sexual fronte aos xefes de traballo, e tres de cada catro non sae do armario cos seus compañeiros. A investigación da Federación Española LGTBI+ fala de causas, medos e perigos.

Grecia aproba o matrimonio entre persoas do mesmo sexo
É o primeiro país cristián ortodoxo que legaliza o matrimonio entre iguais.

Eguneraketa berriak daude