Segundo este estudo, “suponse que se producirían maiores resultados de forza e potencia cando a proxesterona queda baixa (en fase folicular, é dicir, cando se verte a menstruación), e especialmente cando o estrógeno alcanza o seu punto máximo (en fase folicular tardía). E produciríanse resultados menos intensos cando a proxesterona é alta (en fase lutea ou en fase uterina)”. Pero das investigacións non se pode deducir evidencia, xa que cinco das investigacións revisadas por este estudo afirman que si, que inflúe na vixencia da fase ovulatoria e outro cinco que non.

Este estudo sinala que o ciclo ovulatorio pode afectar tamén á rixidez muscular e tendinosa, xa que o aumento do estrógeno pode reducir a rixidez, xa que reduce a densidade colágeno en músculos e ligamentos. En consecuencia, nas probas que requiran sprints curtos ou saltos múltiples, o risco de lesión nas pernas pode ser maior ou menor en cada fase de ovulación. Pero os resultados que deron algúns estudos son tamén moi contraditorios neste punto: segundo uns estudos ten influencia e outro non.

Ao aumentar a proxesterona, a termoregulación corporal (capacidade de manter a temperatura) cambia, quentando máis o corpo e, en consecuencia, pode influír negativamente ou positivamente no rendemento en función do tempo que dure o deporte que se practique: o aumento da temperatura corporal mellora o rendemento en actividades de curta duración que requiran velocidade e potencia. Pola contra, en actividades prolongadas, o aumento da temperatura corporal provoca unha maior tensión termorreguladora e cardiovascular e limita o rendemento de resistencia. Pero tamén nisto as investigacións deron moitas consecuencias.

O aumento da masa corporal é contraproducente para obter bos resultados en resistencia aeróbica. O rendemento anaeróbico tamén diminúe ao aumentar a masa corporal. Algúns traballos que analizaron a composición corporal das atletas femininas durante as distintas fases do ciclo ovulatorio afirman que a masa corporal e a cantidade de auga corporal aumentaban desde a fase folicular (decrecimiento menstrual) até a fase uterina. Isto pode estar relacionado coa diminución de insulina a medida que aumenta a proxesterona e coa retención de líquidos a medida que aumenta a aldosterona. Pola contra, outros estudos indican que a composición corporal dos atletas non se ve afectada polas fases da ovulación.

Este estudo, que realiza unha revisión de 35 estudos, di que quince estudos si, que as fases da ovulación inflúen nos rendementos e que 20 estudos non atoparon probas de que as fases de ovulación afectan o rendemento. A partir dos estudos que chegaron á conclusión de que houbo impacto, o estudo conclúe que: “Parece que na fase folicular temperá (días de menstruación) é posible mellorar os resultados do rendemento aeróbico, pero o rendemento de forza diminúe, a resistencia diminúe na fase de ovulación, mentres que a forza e o rendemento anaeróbico melloran nesta fase”.

Os atletas din que si, que as fases da ovulación inflúen no seu rendemento

Entre un 50-71% dos atletas que participaron nas investigacións sinalan que o rendemento dos adestramentos está influenciado pola fase de ovulación e un 49-65% sinala que o rendemento en competición inflúe. Nalgunhas fases da ovulación perciben diferente forza, velocidade e potencia. Os atletas afirman que o rendemento é mellor en todas as fases da ovulación, excepto na fase de emisión da menstruación (fase folicular prematura) e a fase uterina tardía (nominal lutear tardío na figura).

A percepción dunha diminución do rendemento correspóndese coa aparición de síntomas menstruais. E os atletas que percibiron unha diminución no rendemento son os que máis sinalan que senten cansos ou lozorros. Algúns deportistas de elite víronse tamén prexudicados polo rendemento: os primeiros días da menstruación desvíaselles a atención ás dores da menstruación e preocúpanse por impedilos.

Lagoas na investigación

O estudo explicou que o método utilizado por algúns estudos suscita dúbidas. Por exemplo, os tres estudos que analizaron a influencia do ciclo da ovulación no deporte están baseados nos recordos dos atletas, é dicir, pedíuselles que lembrasen aos participantes na investigación. Segundo o estudo, “é posible que non todo se lembre e, por tanto, que os participantes aumenten ou menosprecen o impacto do ciclo na actividade”.

Dezaseis estudos estudaron só dúas fases do ciclo da ovulación, e dez deses dezaseis estudos concluíron que o ciclo non inflúe nos rendementos deportivos. O estudo esixe ás futuras investigacións: “A recomendación máis recente é a de avaliar os resultados en polo menos tres fases, concretamente a fase folicular temperá (na que se verte a regra), o ovulatorio e a media uterina, xa que son os únicos medios hormonais”.

O estudo tamén sinala que non hai estudos de fluidez. E que hai que investigar si as fases de ovulación afectan á lixeireza, xa que isto repercutiría no rendemento dos deportes de salto e carreira.

Tamén destaca que algúns deportes se estudaron moi pouco: os deportes colectivos que se practican no exterior foron moito menos investigados que os individuais. O estudo recoñece que non estudou o rendemento cognitivo dos atletas: “Recoñecemos a importancia da cognición no rendemento xeral do deportista, especialmente nos deportes colectivos no exterior”.

Unha diferenza estatisticamente non significativa pode traer medalla de ouro no deporte

O estudo advirte que algúns dos estudos que revisou chegaron á conclusión de que o impacto das fases da ovulación no deporte “non é significativo”, e que talvez estas diferenzas non sexan estatisticamente significativas, pero son tan "significativas" para o deporte de elite que poden supor unha vitoria ou un fracaso. “Por exemplo, nun estudo non foi estatisticamente significativo que en probas de natación de 100 metros de estilo libre os nadadores nadaron 2,3 segundos rápidos na fase do útero tardío, senón na fase menstrual. Hai que ter en conta, a partir destes datos, que a fase de ovulación inflúe moito no rendemento da natación, xa que houbo unha diferenza de 1,95 segundos entre os nadadores que practicaron primeiro e oitavo nunha final de 100 metros de estilo libre nos Xogos Olímpicos de 1992”. Por iso, este estudo esixe que as investigacións no ámbito deportivo teñan en conta os parámetros dos resultados deportivos á hora de analizar as conclusións.

A necesidade de investigar os corpos múltiples

O estudo sinala que hai que ter moi en conta que o ciclo da ovulación afecto de forma diferente a cada corpo: lembra que entre quen teñen menstruación hai corpos que sofren cambios importantes nas fases ovulatorias e que lles afectan moito menos.

Así mesmo, recolle a necesidade de realizar análise de corpos que notan e non notan síntomas premenstruais “para determinar si a síndrome premenstrual induce aos atletas a realizar maiores cambios no seu rendemento”.

O estudo destaca a necesidade de investigar aparte os corpos que adoptan anticonceptivos hormonais, nos que os eventos hormonais son diferentes.

E tamén especifica que os corpos que non teñen un ciclo de ovulación “eumenorreoico” (que abarca ciclos de 21 a 35 días) deben ser investigados: “Necesitaríase unha revisión ampla para analizar adecuadamente as complexidades”.