O EPPK confirma que, ademais de dicir que o tema dos presos vascos non cambiou, especialmente no Estado español, seguirá facendo "as achegas que sexan necesarias". Segundo o comunicado recolleito polos diarios Gara e Berria, “estamos decididos a alcanzar os nosos obxectivos”.

O colectivo de presos está disposto a facer “grandes e pequenas achegas”, porque “todas son necesarias”. O EPPK é consciente de que no camiño atopará “dificultades”.

O EPPK concluíu e decidiu o proceso de debate interno en xullo de 2017. O inicio da lexislación penal ordinaria puxo aos presos “un paso adiante na súa traxectoria xurídica, de face ao desaloxo dos cárceres ”. Por exemplo, os membros do colectivo solicitaron a progresión de grao e iniciaron os traballos e programas do cárcere, deixando en mans de cada un dos presos a posibilidade de romper ese camiño.

En calquera caso, o EPPK considera que os movementos dos gobernos español e francés foron froito do "apoio" dado aos dereitos dos presos da sociedade vasca. Así as cousas, viu mellor actitude aos gobernos de París que aos gobernos da época de Madrid: “En Francia deu algúns movementos en torno ao achegamento, e vai chegar a hora de facer valoracións máis concretas. En España están a imporse posturas máis inmovilistas e mesmo involuntarias; os pasos tímidos que se deron nos cárceres e ao redor dos presos non só non foron suficientes, senón que ademais non foron acordados connosco”.

O EPPK insistiu en que a situación penal é "dura e dura" e non está condenado. Aínda hai ao redor de 260 presos. Persoas maiores algunhas delas. Outros moitos anos de cárcere, moitos deles illados. Vinte presos sofren enfermidades graves: “A pesar de que nos últimos anos produciuse un descenso no número de membros que formamos o colectivo, as angustias aumentaron”, sinalan no comunicado.