Que non nos quiten o bailao! O pobo que baila non morrerá nunca e quen o están impulsando?

Trátase dunha dinámica que naceu na rúa, entre concentracións, e que xurdiu tras compartir unha reflexión entre veciños e amigos de diferentes movementos sociais. Ante a sensación xeneralizada de frustración e tristeza, sentimos a necesidade de facer algo, que sería un xute de enerxía, un momento para gozar xuntos, e puxémonos en marcha con esa idea. É certo que co paso do tempo e na medida en que fomos compartindo coa xente, a propia formulación foi cambiando e dando corpo. Pero nestes meses construímos a dinámica sobre unhas ideas claras: por unha banda, pór en valor o traballo realizado polo movemento popular neste último ano; por outro, denunciar a xestión que se fixo desde os diferentes gobernos; e por último, ofrecer a oportunidade de gozar xuntos.

Din que os gobernos e as administracións actuaron de “irresponsabilidade” ante a COVID-19. Por que, en que?

Quedou claro cal é a súa prioridade, puxeron o capital no centro, deixando ao carón as vidas. Todos temos na cabeza autobuses ou metros cheos de persoal, cando os nenos non podían xogar nos parques. A prioridade era que a produción das fábricas mantivésese ata que os traballadores de Mercedes decidisen deixar o seu traballo. Deron moitos aplausos, pero pouco diñeiro para sacar adiante a sanidade. É a iniciativa dos traballadores e da cidadanía a que nos salvou como sociedade desta pandemia. Ademais, aplicáronse as novas medidas mediante prohibicións e imposicións, dando poucas explicacións e sen pedagoxía.

O voso é unha iniciativa a nivel de Vitoria. Como valoran en concreto a resposta que están a dar o Concello de Vitoria-Gasteiz e o alcalde Gorka Urtaran a esta crise?

En xeral, o goberno municipal de Urtaran reproduciu a actitude do Goberno Vasco e do Estado, pero gustaríanos destacar o desafiuzamento de Olarizu, as multas desorbitadas e a persecución policial en aplicación da lei mordaza, ou as identificacións dadas no gaztetxe, por exemplo. O Concello aproveitou esta situación de crise para desenvolver as súas políticas neoliberais.

Ante a “irresponsabilidade” dos gobernantes, aplaudistes as actitudes e iniciativas cidadás: redes de coidados, iniciativas dos traballadores ou dos hostaleiros, mobilizacións... Que materias pódense extraer delas de face ao futuro?

Cando respondemos en colectivo somos máis fortes e temos máis recursos para facer fronte aos problemas. Pregunten a un traballador de Tubacex como se sentiu tras recibir o apoio do pobo de Aiaraldea. A pandemia deixou máis claro que nunca cales son os intereses do capitalismo heteropatriarcal, e aínda que melloremos a situación sanitaria, seguiremos sumidos nunha crise sistémica. Por tanto, é imprescindible pór no centro o coidado, a autogestión, a colaboración...

Dicides que as vivencias do último ano foron duras e que a situación é grave, pero destes un toque de danza e de celebración á convocatoria do 5 de xuño. Por que?

Vivimos unha situación moi grave, a sociedade en xeral pasouno moi mal e sucedéronse feitos terribles. Queremos recoñecer ese sufrimento e recoñecer o esforzo que fixemos os cidadáns e cidadás para afrontalo. Pero nun momento de tristeza e frustración, parécenos que é o momento de empezar a dar a volta a iso. Necesitamos un xute de enerxía, pasalo ben e gozalo xuntos.

Acudistes á cidadanía do movemento para participar o 5 de xuño. Que lles propuxestes e que recibistes?

En primeiro lugar, reunímonos con diferentes axentes e movementos para explicar a mesma dinámica e recoller a súa opinión. Ademais, convidámoslles a sumarse á dinámica e a dar a coñecer a súa reivindicación, ofrecendo espazo e tempo para que o día en si mesmo píntese de cor e reivindicacións. En xeral, a iniciativa tivo unha boa acollida, pero é certo que esta situación afecto de moitas maneiras, e en función diso recibimos diferentes respostas.

Que programa preparastes para o 5 de xuño?

Pola mañá, será a quenda das reivindicacións dos movementos cidadáns. Cada axente organizou un punto de encontro nunha praza. A maioría serán de 11.30 a 12.30 horas. Ás 13.00 horas partirá desde a praza de San Antón unha mobilización xeral na que confluirán todas esas reivindicacións, e aínda que terá formato de manifestación, preparamos unhas sorpresas para pasalo ben e gozalo. Encheremos o día de reivindicacións, bailes, música e xogos, sempre tendo en conta as medidas de seguridade.

Despois do 5 de xuño, Que non nos quiten o bailao! O pobo que baila non morrerá nunca?

Seguir traballando e loitando nos diferentes sectores e expresións do movemento popular é un dos obxectivos desta dinámica.