Unha muller trans denuncia os malos tratos sufridos a semana pasada no Hospital Donostia a través das redes sociais. Nun vídeo difundido por Tiktok, o usuario \iosunina1 contou que “a Ertzaintza, entre as risas de Osakidetza, inmobilizouno” para deixalo “tirado” na porta do servizo de urxencias do hospital. “Non lle desexo nin ao meu maior inimigo. Sentín que vulneraran totalmente os meus dereitos humanos e, por suposto, negáronme a axuda”, engadiu. Tamén Itaia de Donostia denunciou o sucedido.

Explica que pola madrugada déronlle de alta e pediu que levase a casa en ambulancia: “Porque vivo só en Euskal Herria, porque non teño amigos ou familiares que puidesen vir buscarme, nin recursos económicos para moverme en taxi”. Con todo, “ante a pasividade do médico e do persoal de acollida, entrou nunha crise de ansiedade”, e a partir de aí conta que os traballadores “ignoraron” e sufriron “as burlas dalgúns traballadores sanitarios e ertzainas”.

Así, explica que nun momento rompéraselle “ a voz”, polo que lle saíu “máis masculino” e que, á súa vez, estaba “a vibrar e hiperventilando nunha esquina”: “Nese momento achegóuseme un ertzaina e gritando ‘bo, raparigo, acabouche o show’ inmobilizoume. E, coa axuda doutros dous ertzainas, sacáronme con forza de alí, sen ter en conta que tiña unha torcedura que podía ser unha fractura ósea”. Lamenta que o deixaron “tirado pola estrada” e que ademais un dos ertzainas retívolle “ a boneca”, “tentando quitar o móbil”: “Crían que gravei os seus malos tratos, pero estaba a facer unha videollamada coa miña nai e a miña nai foi testemuña de todo o sucedido”.

Di que os ertzainas ordenáronlle que saíse de alí, “baixo a ameaza” do que doutra maneira identificaríano e levaríano á comisaría. “Ante isto, ofendido, decidiu levantarse e marcharse” e tentou coller un taxi que levaría a casa, pero di que foi “inútil”: “Ao parecer, algúns viron a situación e difundiron o aviso entre eles. Non había un taxista que quería levarme no hospital, porque tiña un aspecto desastroso e crían que non tiña diñeiro para pagar a viaxe”. “Eu sacé os 40 euros que tiña para pasar o mes e díxenlles que si fose necesario íallo a pagar antes de comezar a viaxe, pero eles dicían que se vía que estaba tolo”, engade.

Ao final, “totalmente desesperada e coqueteada”, conta que decidiu irse de alí, e que estaba ao redor de Policlínica, chamou ao teléfono de taxis. Así, destaca que o taxista que entón apareceu tratou ben: “Escoitoume e tentou comprender o que me pasou. Tivo bastante empatía con Nir e deixoume ben en casa, esperou a que entrase no portal e cobroume a metade da viaxe, dicindo que era o mínimo que podía facer. E animoume a denunciar o ocorrido”.

Así, denunciou mediante vídeo o sucedido: “Como denuncia pública, como me ocorreu nese momento, porque sigo sen saber a quen acudir”. “As institucións están para coidarnos e protexernos, mentres que me trataron como un residuo humano. Denegáronme a axuda e en poucas horas deixáronme sen protección, a máis de seis quilómetros de casa”, engade. Así mesmo, denunciou que “para previr á comunidade trans e á de persoas con neurodiversidad”, “para que non sexan vítimas deste tipo de situacións”: “Que teñan claro que si se manifestan desamparados e vulnerables, probablemente non van recibir apoio institucional, ou polo menos o Hospital Donostia non os vai a apoiar. Pola contra, sufrirán prepotencia e violencia”.

Podedes ver o vídeo completo nos seguintes txokos (o usuario que abriu en Twitter non é o que aparece no vídeo):