As mulleres coidadoras inmigrantes sofren múltiples formas de explotación e vulneración de dereitos no ámbito laboral. Pero ademais, despois dun exceso de traballo, "sen tempo de xestión mínima, cando as xornadas interminables de 13 a 15 horas non son 24 horas, con falta de días libres de conciliación", tamén sofren marxinación e violencia no lugar de residencia. Para denuncialo saíron ante os medios de comunicación membros da Asociación Muller Migrada Feministas-Sociosanitarias (EMFS).
Na rolda de prensa celebrada este 3 de marzo anunciouse que "Tamén, como non podía ser doutra maneira, quedamos excluídos ao acceder á vivenda. Debido á dificultade de alugar habitacións ou pisos, unha vez obtidos os alugueres prohíbennos o empadroamento, a tiranía continúa coa falta de contrato, a venda do censo, a inestabilidade, a falta de intimidade, a inseguridade, etc. Todo iso deteriora a vida de moitos de nós, a muller migrada e racializada".
Ante a imposibilidade dunha "situación asfixiante", desde a rolda de prensa piden espazos "seguros" e "estimulantes". Para conseguilo, chamaron á solidariedade, e máis concretamente aos grupos feministas, contra o racismo, sindicatos, esquerdas, grupos de transformación social, partidos políticos, asociacións de veciños, mulleres e traballadores. Abriuse a posibilidade de participar na caixa de resistencia para axudarlles a facer fronte ás fianzas dos ingresos de aluguer, así como para facer fronte a outros gastos, e convocouse a contactar con eles en caso de ter piso ou casa.
Ante as necesidades laborais de moitos dos colectivos, chamaron a relacionarse con eles si necesítase un coidador: "Moitos de nós pedimos un contrato laboral para xestionar o arraigamento social".
En 2020 constituíuse a Asociación de Mulleres Migradas Feministas-Sociosanitarias (EMFS), que actualmente está integrada por unhas 250 mulleres. Algúns recentemente chegados a Euskal Herria, outros levan anos aquí, pero case todos sofren opresión e exclusión en materia de vivenda.
No ano 2021 ARGIA entrevistou á traballadora feminista María Juncay (Loja, Ecuador, 1970), portavoz de EMFS, na entrevista que dicía "As mulleres migradas e racistas estamos a fomentar cos nosos corpos un sistema de coidado que necesitase o público".
Bost urte igaro dira pandemiaren hasieratik. Pandemia horrek ekarri zuen denok zaintza eredua ezagutzea, inondik inora ere behar bezala ez zebilena. Egoitzetako kutsatzeen eta hildakoen datuak, batez ere pribatuetan, zifra hutsak baino askoz gehiago izan ziren.
2020ko... [+]
Etxeko langile diren eta zaintza lanetan aritzen diren emakumeentzako etxea abian jarri dute Berriozarren. Zortzi pertsonendako lekua duen pisua gaitu dute zaintzan diharduten langileak 6-12 hilabetez espazio duin eta seguru batean bizi daitezen. SOS Arrazakeria Nafarroak eta... [+]
Finalizou a lexislatura e o PNV-PSE non deu pasos para cambiar o modelo de custodia. O Lehendakari despídese cunha potente campaña "Cara a un pacto vasco polos coidados", denunciando "o uso político e a manipulación dos coidados".
O 1 de febreiro, na visita da representación... [+]
Participei en xullo na acampada de pequenas revolucións para reflexionar sobre o coidado. Ao redor da mesa sentámonos cinco mulleres: Laura e Shirley da Asociación de Empregados de Fogar e Coidado de Álava; Paula e Ainhoa do grupo “Vidas de todos no centro”; e Kukuso,... [+]
Urkullu reivindicou en moitas ocasións a colaboración público-privada que está no centro do sistema capitalista, pero sen ningunha intención de explicar en que consiste hoxe esa conexión. Cando o público é complementario e dependente, non pode oprimir os intereses do... [+]